Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Reis door het Sprookjesland zonder Sprookjesfiguren**
Er was eens een jongen genaamd Tim. Tim was een gewone jongen, maar hij had iets bijzonders: hij was dyslectisch. Dit betekende dat lezen en schrijven voor hem moeilijk waren. Soms viel hij over de woorden, en soms begreep hij ze niet goed. Maar dat maakte hem niet minder dapper.
Op een dag, terwijl Tim in het park speelde, vond hij een oude, stoffige boek. Het boek had geen titel en de kaft was versleten. Tim opende het boek en zag dat de pagina’s vol stonden met vreemde tekeningen en woorden die dansten voor zijn ogen. Hij voelde een kriebel in zijn buik. Wat als dit boek hem naar een avontuur zou brengen?
Terwijl hij verder las, begon het boek te glinsteren. Plotseling werd alles om hem heen wazig en voor hij het wist, viel Tim in een diepe slaap.
Toen hij wakker werd, lag hij op een grasveld vol kleurrijke bloemen. De lucht rook zoet en de zon scheen helder. Tim stond op en keek om zich heen. "Waar ben ik?" vroeg hij zich af.
"Welkom in Sprookjesland!" zei een vrolijke stem achter hem.
Tim draaide zich om en zag een klein meisje met grote ogen en een brede glimlach. "Ik ben Lila," zei ze enthousiast. "Dit is Sprookjesland!"
Tim keek rond, maar tot zijn verbazing zag hij geen sprookjesfiguren zoals prinsessen of draken. "Waar zijn de sprookjesfiguren?" vroeg hij nieuwsgierig.
Lila schudde haar hoofd. "Die zijn er niet meer," zei ze somber. "Ze zijn verdwenen omdat niemand meer in hen gelooft."
Tim voelde zich verdrietig voor Lila en het land waarin ze leefde. "Maar ik geloof in sprookjes!" riep hij uit.
Lila keek op met hoop in haar ogen. "Als jij gelooft, kunnen we misschien de sprookjes terugbrengen! Maar we moeten eerst naar de Bron van Geloven."
"Hoe komen we daar?" vroeg Tim.
"Volg mij!" zei Lila terwijl ze vrolijk vooruit sprong.
Ze liepen door velden vol bloemen die leken te zingen als de wind erdoorheen waaide. Tim voelde zich gelukkig, maar ook zenuwachtig omdat lezen zo moeilijk voor hem was.
Na een tijdje kwamen ze bij een grote boom met knoestige takken en bladeren die glinsterden als sterren. "Dit is de Wensboom," zei Lila met ontzag in haar stem. "Hier kunnen we onze wensen doen."
Tim dacht na over wat hij wilde wensen. Hij wilde dat iedereen weer in sprookjes zou geloven! Maar toen dacht hij aan hoe moeilijk lezen voor hem was en hoe graag hij dat wilde veranderen.
"Ik wens dat ik beter kan lezen," fluisterde Tim zachtjes.
De boom begon te trillen en er viel een gouden appel uit de takken naar beneden. Lila pakte de appel op en gaf deze aan Tim. "Neem een hap van deze appel," zei ze, "en je zult zien!"
Tim nam voorzichtig een hap van de appel en voelde meteen iets magisch gebeuren. Woorden begonnen te dansen voor zijn ogen, maar nu waren ze helder en duidelijk! Hij kon nu lezen wat er op de pagina’s van het boek stond!
"Wow!" riep Tim blij uit terwijl hij naar Lila keek met stralende ogen.
"Nu kunnen we verder!" zei Lila enthousiast.
Ze vervolgden hun reis naar de Bron van Geloven, waar helder water stroomde tussen glinsterende stenen. Toen ze aankwamen, zagen ze dat er veel mensen stonden te wachten om hun wens te doen.
Tim nam Lila's hand vast en samen stapten ze naar voren bij de bron. “Ik wens dat iedereen weer in sprookjes gelooft!” riep Tim met volle overtuiging.
Het water begon te sprankelen en er kwam een zachte stem uit de bron: “Jullie geloof is sterk! De sprookjes zullen terugkeren!”
Plotseling verschenen er kleurrijke figuren rondom hen: prinsessen dansten, draken vlogen door de lucht, en elfen flonkerden als sterren! Het hele Sprookjesland kwam tot leven!
Tim kon zijn ogen niet geloven! Hij had geholpen om het geloof terug te brengen! Iedereen juichte van blijdschap; zelfs Lila sprong op van vreugde.
“Dank je wel!” zei Lila terwijl ze Tim omhelsde.
Maar toen kwam er iets vreemds over hem heen: alles begon weer wazig te worden zoals eerder die dag toen hij het boek vond.
“Wat gebeurt er?” vroeg Tim paniekerig terwijl alles om hen heen vervaagde.
“Je moet terug!” riep Lila terwijl ze zijn hand vasthielden tot het laatste moment dat alles verdween in licht.
Toen werd alles stil...
Tim opende zijn ogen weer in het park waar alles begon met het oude boek naast hem op het gras liggen. Hij pakte het boek op; deze keer waren alle woorden duidelijk!
Met blijdschap rende hij naar huis om iedereen over zijn avontuur te vertellen: hoe belangrijk geloven is, zelfs als je soms moeite hebt met lezen of schrijven!
En zo eindigde Tims reis door Sprookjesland zonder sprookjesfiguren – maar met veel magie die voortkwam uit geloof!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes