Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Vergeten Tuin**
In een klein dorpje, omringd door hoge bomen en groene velden, woonde een jonge vrouw genaamd Lotte. Lotte was 22 jaar oud en had altijd al een liefde voor de natuur. Ze werkte als tuinierster in de tuinen van het oude kasteel aan de rand van het dorp. Het kasteel was groot en indrukwekkend, maar het had ook zijn geheimen.
Op een dag, terwijl ze aan het werk was, ontdekte Lotte iets bijzonders. Achter een grote heg zag ze een deur. De deur was oud en bedekt met mos. Ze had deze deur nog nooit eerder gezien. Haar nieuwsgierigheid werd gewekt. Wat zou er achter die deur zijn? Misschien een nieuwe tuin? Of misschien wel iets magisch?
Lotte besloot om de deur te openen. Ze duwde tegen de zware houten deur en tot haar verbazing ging hij open met een krakend geluid. Achter de deur lag een tuin die niemand ooit had gezien. Het gras was hoog en vol bloemen in alle kleuren van de regenboog. Er waren bomen met zoete vruchten en vogels die vrolijk zongen.
Lotte stapte voorzichtig naar binnen. De lucht rook heerlijk naar bloesems en vers gemaaid gras. Terwijl ze verder de tuin in liep, merkte ze dat alles er verwaarloosd uitzag. De paden waren bedekt met onkruid en sommige bloemen waren verwelkt.
"Dit is echt een vergeten tuin," dacht Lotte bij zichzelf.
Ze besloot dat ze deze tuin wilde helpen. Ze wilde hem weer mooi maken, zodat iedereen ervan kon genieten. Lotte ging elke dag naar de vergeten tuin, zelfs na haar werk in het kasteel. Ze begon met het verwijderen van onkruid en het snoeien van takken.
Na enkele weken hard werken begon de tuin te veranderen. De bloemen bloeiden weer op, en er kwamen steeds meer vogels terug om te zingen. Lotte voelde zich gelukkig terwijl ze werkte in haar geheime plek.
Op een dag, terwijl ze aan het werk was, hoorde ze iemand achter zich praten. "Wat ben je hier aan het doen?" vroeg een stem.
Lotte draaide zich om en zag een jongen staan die ongeveer even oud was als zijzelf. Hij had krullend haar en heldere ogen die glinsterden in het zonlicht.
"Ik ben bezig met deze tuin," antwoordde Lotte verlegen. "Ik wil hem weer mooi maken."
De jongen glimlachte breed. "Dat is geweldig! Mijn naam is Finn," zei hij terwijl hij dichterbij kwam.
Lotte voelde zich meteen op haar gemak bij Finn. Ze praatten over hun liefde voor planten en bloemen, en al snel hielp Finn Lotte met haar werk in de vergeten tuin.
Samen maakten ze plannen voor wat ze allemaal wilden doen: nieuwe bloemen planten, paden aanleggen van stenen, en misschien zelfs een klein vijvertje maken waar vissen konden zwemmen.
De weken gingen voorbij en hun vriendschap groeide sterker terwijl ze samen werkten in de tuin. Ze lachten veel en deelden verhalen over hun leven in het dorp.
Op een dag zei Finn: "We moeten dit geheim houden! Stel je voor dat iemand anders deze prachtige plek ontdekt!"
Lotte knikte enthousiast; dit moest hun geheim blijven.
Maar niet lang daarna gebeurde er iets vreemds. Terwijl ze aan het werk waren, merkte Lotte dat er steeds meer mensen langs de heg kwamen kijken naar wat zij deden in de vergeten tuin.
"Wat als iemand ons ziet?" vroeg Lotte bezorgd.
Finn keek rond en zei: "We moeten slimmer zijn! We kunnen ons verstoppen als we denken dat iemand komt."
Dus begonnen ze zich te verstoppen achter bomen of onder struiken als er mensen langs kwamen lopen.
Maar op een dag gebeurde er iets wat alles veranderde. Terwijl Lotte bezig was met planten, hoorde ze plotseling stemmen dichterbij komen dan ooit tevoren.
"Wat is daar achter die heg?" vroeg iemand nieuwsgierig.
Lotte's hart klopte snel toen ze zag dat twee kinderen uit het dorp dichterbij kwamen kijken.
"Kom op!" fluisterde Finn snel terwijl hij zich achter een boom verstopte.
Lotte deed hetzelfde maar kon niet helpen om nieuwsgierig te zijn naar wat de kinderen zouden doen.
De kinderen keken door de heg heen en zagen al het mooie dat Lotte en Finn hadden gedaan in de vergeten tuin.
"Wow! Kijk eens hoe mooi dit is!" zei één van hen vol bewondering.
Lotte voelde zich trots maar ook bang dat hun geheim ontdekt zou worden.
De kinderen renden weg om anderen te vertellen over wat ze hadden gezien, maar voordat Lotte kon reageren, stonden er al meer mensen bij de heg te kijken naar hun geheime plek.
Finn kwam naast haar staan en zei: "Dit is niet goed... We moeten iets doen."
Lotte knikte somber; hun mooie tuin zou niet langer alleen van hen zijn als iedereen kwam kijken.
Ze besloten om samen te praten over wat nu te doen stond. "Misschien kunnen we iedereen uitnodigen om hierheen te komen," stelde Finn voor na even nadenken.
"Ja! Dan kunnen we samen werken aan deze tuin," zei Lotte enthousiast nu zij ook mogelijkheden zag in plaats van alleen maar problemen!
Dus maakten ze plannen voor een grote bijeenkomst in de vergeten tuin waar iedereen welkom was om mee te helpen met planten of gewoon te genieten van al het moois dat zij hadden gemaakt samen!
Die zaterdag kwam iedereen uit het dorp naar de vergeten tuin toe; jong en oud hielpen mee met graven, planten of gewoon genieten van elkaars gezelschap onder de zon!
Langzaam maar zeker werd deze vergeten plek weer levendig vol lachen & vrolijkheid!
En zo werd 'De Vergeten Tuin' niet langer vergeten maar juist geliefd door iedereen uit het dorp!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes