Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Avontuur van Max en de Sterren**
Er was eens een jongen genaamd Max. Max was een vrolijke jongen met een grote glimlach. Hij had een beperking, waardoor hij soms moeilijker kon lopen dan andere kinderen. Maar dat weerhield hem er niet van om te dromen. Max hield van sterren. Elke avond keek hij naar de lucht en telde hij de sterren. Hij vroeg zich vaak af wat er boven in de lucht was.
Op een avond, terwijl hij op zijn favoriete plek zat, zag hij iets bijzonders. Een ster viel uit de lucht! Het was geen gewone ster; het leek wel een bal van licht die recht naar hem toe kwam. Max kon zijn ogen niet geloven. De ster landde zachtjes naast hem op het gras.
“Hallo, Max!” zei de ster met een sprankelende stem.
Max schrok even, maar toen voelde hij zich blij. “Hallo! Ben jij echt een ster?” vroeg hij nieuwsgierig.
“Ja, ik ben Stella,” zei de ster met een glimlach. “Ik ben hier om je mee te nemen op avontuur!”
Max sprong op van blijdschap. “Waar gaan we naartoe?” vroeg hij enthousiast.
“We gaan naar het sterrenland!” zei Stella. “Een plek vol magie en wonderen.”
Max kon zijn geluk niet op. “Maar hoe kom ik daar?” vroeg hij.
“Geen zorgen,” zei Stella. “Ik kan je helpen.” Met dat gezegd, straalde ze nog helderder en plotseling voelde Max zich licht als een veertje. Voor hij het wist, zweefde hij door de lucht, hand in hand met Stella.
Ze vlogen over daken en bomen, hoger en hoger tot ze bij het sterrenland kwamen. Het was prachtig! Overal waren glinsterende sterren die dansten in de lucht. Er waren ook kleurrijke bloemen die licht gaven in alle kleuren van de regenboog.
“Wauw!” riep Max vol verwondering.
Stella lachte en zei: “Kom, laten we spelen!”
Ze renden door het sterrenland en speelden verstoppertje tussen de glinsterende bloemen. Max voelde zich vrij en gelukkig, alsof zijn beperking er niet meer toe deed.
Na een tijdje kwamen ze bij een grote boom met gouden takken. Onder de boom zat een oude man met een lange baard en twinkelende ogen.
“Welkom, Max,” zei de man vriendelijk. “Ik ben de Sterrenwachter.”
Max keek verbaasd naar de man. “Hoe weet u mijn naam?”
“Ik ken alle kinderen die naar het sterrenland komen,” antwoordde de Sterrenwachter met een glimlach. “Jij hebt veel moed in je hart.”
Max voelde zich trots bij deze woorden.
“Wat is jouw grootste wens?” vroeg de Sterrenwachter.
Max dacht even na en zei: “Ik wil graag kunnen rennen zoals andere kinderen.”
De Sterrenwachter knikte begrijpend en zei: “Dat is een mooie wens.” Hij stak zijn hand uit naar Max en sprak enkele magische woorden: “Met deze kracht kun je rennen zoals je wilt.”
Plotseling voelde Max iets bijzonders in zijn benen gebeuren! Hij begon te rennen! Het voelde geweldig! Hij rende rondjes om de boom terwijl Stella juichte van blijdschap.
“Dit is fantastisch!” riep Max terwijl hij lachte.
Na veel plezier te hebben gehad, werd het tijd om terug te gaan naar huis. Max voelde zich verdrietig om afscheid te nemen van het sterrenland en zijn nieuwe vrienden.
“Je kunt altijd terugkomen,” zei Stella geruststellend. “De sterren zullen altijd voor je stralen.”
De Sterrenwachter gaf Max nog één laatste advies: “Onthoud dat je kracht komt vanuit jezelf, niet alleen uit magie.”
Met die woorden nam Stella hem weer mee omhoog in de lucht richting zijn huisje onderaan de heuvels.
Toen ze weer veilig op aarde stonden, gaf Stella hem nog één keer een warme knuffel voordat ze weer omhoog vloog naar haar plek aan de hemel.
Max keek omhoog naar de sterren die nu nog helderder leken dan ooit tevoren. Hij wist dat hij altijd terug kon denken aan dit avontuur wanneer hij zich alleen of verdrietig voelde.
Vanaf die dag vertelde Max iedereen over zijn avontuur met Stella in het sterrenland. Hij leerde dat dromen waar kunnen worden als je erin gelooft en dat vriendschap sterker is dan wat dan ook.
En zo leefde Max verder met zijn nieuwe kracht in zijn hart, wetende dat elke ster aan de hemel hem herinnerde aan zijn bijzondere avontuur – het avontuur van Max en de sterren!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes