Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Schat van het Oude Kasteel**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bergen en groene bossen. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Tom. Tom was een vrolijke jongen met een grote glimlach. Hij had een beperking; hij kon niet goed lopen. Maar dat weerhield hem er niet van om avonturen te beleven.
Tom zat vaak in zijn rolstoel en keek naar de andere kinderen die buiten speelden. Hij droomde van spannende avonturen en grote schatten. Op een dag hoorde hij iets bijzonders. De oude mensen in het dorp vertelden verhalen over een kasteel dat hoog op de berg stond. Dit kasteel was oud en vervallen, maar volgens de verhalen zou er een schat verborgen zijn.
Tom kon niet wachten om meer te horen. Hij vroeg aan zijn beste vriendin, Lotte, of ze hem wilde helpen om de schat te vinden. Lotte was altijd enthousiast en zei meteen: "Ja, laten we het doen! We gaan op avontuur!"
De volgende dag pakten Tom en Lotte hun spullen in. Ze namen wat eten mee, een kaart van het dorp en een zaklamp voor als het donker werd. Tom voelde zich blij en zenuwachtig tegelijk. Wat als ze de schat echt vonden?
Ze begonnen hun reis naar het oude kasteel. De weg omhoog was steil en vol stenen, maar Lotte hielp Tom duwen in zijn rolstoel. "We kunnen dit!" zei ze moediger dan ooit.
Na een tijdje kwamen ze bij de voet van de berg waar het kasteel stond. Het kasteel zag er groot en indrukwekkend uit, met torens die hoog boven hen uitstaken. De muren waren bedekt met klimop en sommige stenen waren gebroken.
"Wow," zei Tom met grote ogen, "het is nog mooier dan ik dacht!"
Ze gingen naar binnen door de grote houten deur die half openstond. Binnenin was het donker en stil. Het rook naar oud hout en stof. Ze zetten hun zaklamp aan en lieten het licht over de muren schijnen.
"Waar moeten we beginnen?" vroeg Lotte terwijl ze rondkeek.
Tom dacht even na en zei: "Laten we eerst naar de toren gaan! Misschien is daar iets verborgen."
Ze maakten hun weg naar de toren van het kasteel. De trap was smal en steil, maar Lotte hielp Tom voorzichtig omhoog te duwen in zijn rolstoel totdat ze bovenaan kwamen.
Bovenin de toren vonden ze een kleine kamer met een groot raam dat uitzicht bood op het hele dorp beneden hen. Maar er was ook iets anders: op tafel lag een oud boek vol tekeningen van schatten!
"Dit moet wel belangrijk zijn!" riep Lotte enthousiast terwijl ze door het boek bladerde.
Tom keek mee over haar schouder en zag tekeningen van gouden munten, juwelen en zelfs oude kaarten van andere kastelen! "Misschien staat hier wel waar we de schat kunnen vinden," zei hij hoopvol.
Ze besloten verder te zoeken in andere kamers van het kasteel. In elke kamer vonden ze oude meubels, kapotte spiegels en soms zelfs spinnenwebben die overal hingen.
In één kamer zagen ze iets glinsteren onder een stapel stof. Toen ze dichterbij kwamen, ontdekten ze dat het een gouden munt was! "Kijk!" riep Tom blij, "we hebben al iets gevonden!"
Lotte pakte de munt op en bekeek deze aandachtig. "Dit is echt! We moeten meer zoeken!" zei ze vastberaden.
Ze gingen verder door het kasteel totdat ze bij een grote houten deur kwamen die stevig gesloten zat. Er stond geen sleutel in het slot, maar er was wel een klein gaatje naast de deur.
"Wat als we hier iets proberen?" stelde Tom voor terwijl hij naar zijn rugzak greep.
Hij haalde er zijn zaklamp uit en scheen deze in het gaatje om te kijken of hij iets kon zien binnenin de kamer achter de deur.
Plotseling hoorden ze een klik! De deur ging langzaam open met een krakend geluid.
"Dat werkte!" juichte Lotte terwijl ze voorzichtig naar binnen stapte samen met Tom.
De kamer was donker maar vol met oude spullen: dozen vol boeken, schilderijen aan de muur en… nog meer gouden munten! Hun ogen werden groot van verbazing toen ze zagen hoeveel schatten er lagen!
"We hebben echt geluk!" zei Tom terwijl hij enkele munten oppakte.
Maar toen viel zijn blik op iets anders: in de hoek stond een grote kist bedekt met stof. "Wat zou daarin zitten?" vroeg hij nieuwsgierig.
Lotte liep snel naar de kist toe en samen tilde ze het zware deksel opzij. Binnenin lag niet alleen goud, maar ook prachtige juwelen: kettingen, ringen en armbanden!
"Dit is ongelooflijk!" riep Lotte uitgelaten terwijl haar ogen straalden van vreugde.
Tom kon niet geloven wat hij zag; dit was beter dan al zijn dromen bij elkaar! Maar toen dacht hij na: “Wat moeten we nu doen? Dit is veel te veel voor ons alleen.”
Lotte knikte begrijpend: “We moeten dit delen met iedereen in ons dorp!”
En zo besloten Tom en Lotte om terug te gaan naar hun dorp met zoveel mogelijk munten en juwelen die zij konden dragen in hun rugzakken.
Toen zij terugkwamen in het dorp vertelde zij iedereen over hun avontuur in het oude kasteel én over alle schatten die zij hadden gevonden!
De dorpsbewoners waren dolblij voor hen beiden! Ze organiseerden samen feestjes om alles te vieren én deelden alles eerlijk onder elkaar zodat iedereen kon genieten van wat Tom én Lotte hadden ontdekt!
Vanaf dat moment werd Tom niet alleen gezien als jongen met een beperking; hij werd ook gezien als dappere avonturier die samen met zijn vriendin iedereen gelukkig maakte!
En zo leefden zij nog lang gelukkig… vol nieuwe avonturen samen!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes