Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Maya's Reis door het Wolkenland**
Er was eens een meisje genaamd Maya. Ze woonde in een klein dorpje aan de rand van een groot bos. Maya had altijd al gedroomd van avontuur. Ze keek vaak naar de lucht en zag de wolken drijven. Soms leken ze op dieren, soms op kastelen. Op een dag besloot ze dat ze de wolken wilde zien, van dichtbij.
Maya pakte haar rugzak en vulde deze met wat lekkers: een appel, wat koekjes en een fles water. Ze trok haar favoriete schoenen aan en zei tegen haar moeder: "Ik ga op avontuur!" Haar moeder glimlachte en gaf haar een kus. "Wees voorzichtig, Maya," zei ze.
Maya liep het bos in. De bomen waren hoog en de bladeren fluisterden in de wind. Ze volgde een pad dat naar de heuvel leidde. Bovenop de heuvel kon ze alles zien: het dorp, het bos en de lucht vol wolken.
Terwijl ze naar de lucht keek, zag ze iets bijzonders. Een grote, pluizige wolk kwam naar beneden, als een zachte kussen die op de grond viel. "Wat als ik daarheen ga?" dacht Maya. Zonder na te denken rende ze naar de wolk toe.
Toen ze bij de wolk kwam, voelde ze iets vreemds. De wolk was niet nat of koud; het voelde warm en zacht aan. Voor ze het wist, sprong Maya op de wolk! Tot haar verbazing begon de wolk te stijgen! Ze vloog omhoog, hoger en hoger, tot ze boven het bos zweefde.
"Wow!" riep Maya terwijl ze om zich heen keek. De wereld onder haar leek klein en ver weg. De lucht was blauw en helder, met hier en daar andere wolken die als schapen voorbij dreven.
Na een tijdje landde Maya op een grote witte wolk. Het was alsof ze op een zachte mat zat. Om haar heen waren andere kinderen die ook op wolken speelden! Ze lachten en sprongen van wolk naar wolk.
"Hallo!" zei een jongen met krullend haar. "Ik ben Finn! Welkom in het Wolkenland!"
"Hallo Finn! Ik ben Maya," antwoordde ze blij.
Finn nam Maya mee om het Wolkenland te verkennen. Ze sprongen van één grote wolk naar de andere, maakten pirouettes in de lucht en deden wedstrijdjes wie het snelst kon rennen over de zachte plukken katoenwolken.
Op een gegeven moment kwamen ze bij een enorme regenboog die als een brug tussen twee grote wolken lag. "Laten we eroverheen lopen!" zei Finn enthousiast.
Maya knikte vol enthousiasme en samen liepen ze over de regenboog. Het voelde alsof ze op kleuren liepen; rood, geel, groen... elke stap maakte hun hart blijer.
Aan het einde van de regenboog stond er een prachtige stad gemaakt van glanzende sterren en stralende lichten. De huizen waren gemaakt van lichtjes die flonkerden als sterren aan de nachtelijke hemel.
In deze stad ontmoetten ze Luna, een meisje met lange haren die glinsterden als sterrenstof. "Welkom in Sterrenstad!" zei Luna vrolijk. "Hier maken we dromen waar!"
Maya's ogen glinsterden van vreugde toen Luna haar vertelde dat iedereen hier zijn eigen droom kon maken met behulp van magie uit sterrenlicht.
"Wat is jouw droom?" vroeg Luna nieuwsgierig aan Maya.
Maya dacht even na en zei: "Ik wil graag vliegen zoals jullie doen!"
Luna glimlachte breed en nam Maya mee naar het Sterrenlichtplein waar allemaal kinderen stonden te wachten om hun dromen waar te maken.
Luna sprak enkele magische woorden en plotseling voelde Maya zich licht als een veertje! Met één sprongetje steeg zij omhoog in de lucht! Ze vloog rond zoals nooit tevoren; vrijer dan ooit!
De kinderen juichten terwijl Maya door de lucht danste tussen sterren en kleuren die om haar heen flonkerden.
Na veel plezier te hebben gehad in Sterrenstad begon het langzaam donker te worden in Wolkenland. De sterren kwamen één voor één tevoorschijn aan de hemel.
"We moeten terug," zei Finn met spijt in zijn stem. "Als je niet teruggaat voordat het donker is, kun je misschien niet meer terug naar huis."
Maya knikte begrijpend maar wilde nog niet gaan; zij had zoveel plezier gehad! Maar diep van binnen wist zij dat zij terug moest naar haar moeder.
Met pijn in haar hart nam zij afscheid van Finn en Luna. "Dank jullie wel voor dit geweldige avontuur!" riep zij terwijl zij weer op haar pluizige wolk stapte.
De wolk begon weer te dalen richting aarde terwijl Maya nog eenmaal om zich heen keek naar al het moois dat Wolkenland bood.
Toen zij weer veilig landde op dezelfde heuvel waar zij begonnen was, voelde zij zich anders dan voorheen; vol energie en gelukzaligheid door alles wat zij had meegemaakt.
Thuis aangekomen vertelde zij enthousiast over haar reis door Wolkenland aan haar moeder die luisterde met open ogen vol verwondering.
"Dat klinkt geweldig, mijn lieve Maya," zei haar moeder met trots terwijl zij haar stevig omhelsde.
Die nacht kon Maya niet slapen; elke keer als zij naar buiten keek zag zij sterren twinkelen aan de hemel boven hen zoals vrienden die zwaaiden vanuit Wolkenland.
En zo droomde Maya verder over nieuwe avonturen bovenin de lucht tussen alle mooie dingen die er nog meer waren om ontdekt te worden…
En wie weet? Misschien zou er ooit weer een pluizige wolk komen om haar opnieuw mee te nemen!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes