Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Betoverde Spiegel in het Oude Huis**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bomen en groene velden. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Sam. Sam was een rustige jongen. Hij hield van boeken en van tekenen. Soms vond hij het moeilijk om met andere kinderen te spelen. Ze begrepen hem niet altijd, en dat maakte hem verdrietig. Sam had autisme, wat betekende dat hij de wereld op zijn eigen manier zag.
Op een dag besloot Sam om het oude huis aan de rand van het dorp te verkennen. Het huis was groot en leek al jaren verlaten. De ramen waren vuil en de deur kraakte als je hem opendeed. Sam voelde een rilling over zijn rug, maar zijn nieuwsgierigheid was groter dan zijn angst.
Toen hij binnenkwam, rook het er naar stof en oud hout. De muren waren bedekt met spinnenwebben en er stonden oude meubels die vergeten leken te zijn. Sam liep voorzichtig verder het huis in. Hij vond een grote kamer met een enorme spiegel aan de muur. De spiegel was prachtig, met gouden versieringen rondom het glas.
Sam liep naar de spiegel toe en keek erin. Maar in plaats van zijn eigen reflectie zag hij iets heel anders. Achter hem stond een meisje met lange, golvende haren en een stralende glimlach. "Hallo!" zei ze vrolijk.
Sam schrok even, maar de glimlach van het meisje maakte hem rustig. "Wie ben jij?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Ik ben Lila," antwoordde ze. "Ik woon hier in de spiegel."
"Dat kan niet," zei Sam verbaasd. "Spiegels zijn gewoon glas."
Lila lachte zachtjes. "Dit is geen gewone spiegel, Sam. Dit is een betoverde spiegel! Ik kan je helpen als je wilt."
Sam voelde zich meteen geïnteresseerd. "Hoe kun je me helpen?" vroeg hij.
"Als je wilt, kan ik je meenemen naar andere werelden," zei Lila enthousiast. "Werelden vol avontuur en magie!"
Sam dacht na. Hij had altijd gedroomd van avonturen, maar hij was ook bang voor het onbekende. Toch voelde hij dat dit misschien zijn kans was om iets bijzonders te beleven.
"Oké," zei hij uiteindelijk met een kleine glimlach.
Lila stak haar hand uit naar Sam en zei: "Pak mijn hand en sluit je ogen." Sam deed wat ze vroeg, en toen hij zijn ogen opendeed, bevond hij zich in een prachtige tuin vol kleurrijke bloemen en zingende vogels.
"Waar zijn we?" vroeg Sam verwonderd.
"We zijn in de Tuin der Dromen," antwoordde Lila terwijl ze rondhuppelde tussen de bloemen. "Hier kun je alles doen wat je wilt!"
Sam voelde zich vrijer dan ooit tevoren. Hij begon te rennen tussen de bloemen en lachte luidop terwijl de vogels om hen heen floten.
Na een tijdje vroeg Lila: "Wat wil je nog meer zien?"
Sam dacht even na en zei: "Ik wil graag leren vliegen!"
Lila knikte enthousiast en nam Sam mee naar een groot veld waar ze hun handen weer vasthielden. Ze spraken samen enkele magische woorden die Lila kende, en plotseling voelden ze zich licht als veren.
Ze stegen op in de lucht! Sam kon niet geloven wat er gebeurde; hij vloog door de lucht als een vogel! Hij voelde zich gelukkig en vrij terwijl ze samen over bergen en rivieren vlogen.
Maar na enige tijd begon Sam zich moe te voelen, dus vroegen ze elkaar of ze terug konden gaan naar de tuin om uit te rusten.
Terug in de tuin plofte Sam neer op het gras naast Lila, die naast hem ging zitten met haar benen gekruist.
"Dit is geweldig!" zei Sam nog steeds vol energie van hun avontuur.
"Ja," zei Lila met glinsterende ogen, "maar er is nog veel meer te ontdekken!"
Ze spraken over hun dromen terwijl ze samen in het gras lagen onder de zon die langzaam onderging.
Na enige tijd merkte Lila dat het tijd werd om terug te gaan naar de spiegelwereld voordat het donker werd.
"We moeten teruggaan voordat iemand ons mist," zei ze voorzichtig.
Sam knikte begrijpend; hoewel hij niet wilde dat dit avontuur eindigde, wist hij dat alles weer normaal moest worden.
Ze pakten elkaars handen vast opnieuw en spraken dezelfde magische woorden als eerder.
In een flits stonden ze weer voor de grote spiegel in het oude huis.
"Bedankt voor alles!" riep Sam blij.
Lila glimlachte warm naar hem toe: “Je kunt altijd terugkomen als je wilt.”
Met die woorden verdween haar afbeelding uit de spiegel.
Sam keek nog even naar zichzelf in de spiegel voordat hij wegliep uit het oude huis.
Hij voelde zich anders nu; gelukkiger misschien wel.
De wereld leek minder eng nu.
Thuisgekomen vertelde hij niemand over wat er gebeurd was.
Maar diep van binnen wist hij dat er magie bestond.
En dat deze magie hem altijd zou bijblijven.
Van die dag af aan durfde Sam meer dingen te proberen.
Hij ging vaker buiten spelen met andere kinderen.
Soms vertelde hij hen over zijn avonturen in andere werelden.
En hoewel niet iedereen hem begreep zoals Lila deed,
voelde hij zich sterker dan ooit tevoren.
De betoverde spiegel had niet alleen nieuwe werelden geopend,
maar ook nieuwe mogelijkheden voor hemzelf.
En zo leefde Sam verder,
met dromen vol magie,
en herinneringen aan vriendschap,
die nooit zouden vervagen,
zelfs niet als er geen spiegels meer waren om in te kijken.
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes