Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sophie en het Geheimschrift van de Oude Bibliotheek**
Sophie was een meisje van dertien jaar. Ze had lange, golvende haren en grote, nieuwsgierige ogen. Sophie hield van boeken. Elke zaterdag ging ze naar de oude bibliotheek in het dorp. De bibliotheek was een groot, oud gebouw met hoge muren en dikke boekenplanken. Het rook er altijd naar papier en inkt.
Op een zonnige zaterdag besloot Sophie om iets nieuws te doen. Ze wilde de bovenste verdieping van de bibliotheek verkennen. Die verdieping was vaak gesloten voor bezoekers, maar vandaag had ze gehoord dat het open was. Haar hart klopte snel van opwinding.
Toen ze de trap opging, hoorde ze het kraken van de treden onder haar voeten. Bovenaan de trap kwam ze in een grote zaal vol met oude boeken en stoffige tafels. Het licht viel door grote ramen en maakte mooie patronen op de vloer.
Sophie keek om zich heen. De boeken waren oud en sommige hadden zelfs leren kaften. Terwijl ze door de rijen boeken liep, viel haar oog op een boek dat anders was dan de anderen. Het had een donkerblauwe kaft met gouden letters die glinsterden in het licht.
Ze pakte het boek van de plank en blies het stof eraf. Op de kaft stond: "Het Geheimschrift". Sophie voelde een kriebel in haar buik. Wat zou er in dit boek staan? Ze opende het voorzichtig.
De pagina's waren vol met vreemde tekens en symbolen die ze nog nooit eerder had gezien. Sophie fronsde haar wenkbrauwen en begon te lezen, maar het was alsof ze naar een andere taal keek. Ze begreep er niets van.
Net op dat moment kwam er iemand binnen. Het was meneer Van Dijk, de bibliothecaris. Hij was ouder dan achttien jaar en had altijd een vriendelijke glimlach op zijn gezicht.
"Ah, Sophie! Wat heb je daar?" vroeg hij terwijl hij dichterbij kwam.
"Ik heb dit boek gevonden," zei Sophie enthousiast. "Maar ik begrijp het niet."
Meneer Van Dijk nam het boek van haar over en bekeek het aandachtig. "Dit is bijzonder," zei hij met glinsterende ogen. "Dit boek bevat geheimschriften uit lang vervlogen tijden."
"Wat zijn geheimschriften?" vroeg Sophie nieuwsgierig.
"Het zijn codes die mensen gebruikten om geheime boodschappen te schrijven," legde hij uit. "Sommige mensen konden deze codes ontcijferen, anderen niet."
Sophie vond dit fascinerend. "Kunnen we het samen proberen te lezen?" vroeg ze hoopvol.
Meneer Van Dijk knikte goedkeurend. "Natuurlijk! Maar we hebben geduld nodig."
Ze gingen aan een tafel zitten met pen en papier voor zich. Meneer Van Dijk begon enkele symbolen uit te leggen terwijl Sophie aandachtig luisterde.
Uren gingen voorbij terwijl ze samen werkten aan het ontcijferen van het geheimschrift in het boek. Soms kwamen ze vast te zitten, maar dan hielp meneer Van Dijk haar weer op weg.
Na een tijdje ontdekten ze dat sommige symbolen leken op letters uit hun eigen alfabet! Sophie voelde zich steeds enthousiaster worden naarmate ze meer ontdekte.
"Dit is echt leuk!" riep Sophie blij uit toen ze eindelijk enkele woorden konden lezen: "De schat ligt verborgen onder de oude eik."
Meneer Van Dijk glimlachte breed toen hij Sophie's enthousiasme zag groeien. "Dat klinkt als een avontuur! Misschien moeten we deze schat gaan zoeken."
Sophie knikte enthousiast, maar ook nerveus tegelijk: "Waar is die oude eik?"
Meneer Van Dijk dacht even na: "Er staat een grote eik achter de bibliotheek, vlakbij het park."
Zonder aarzeling sprongen Sophie en meneer Van Dijk op hun fietsen en reden naar het park achter de bibliotheek. De zon scheen helder aan de lucht terwijl ze fietsten.
Toen ze bij de oude eik aankwamen, zagen ze dat deze boom enorm groot was met dikke takken die ver uitstreken over grasvelden vol bloemen.
"Wat nu?" vroeg Sophie terwijl ze naar de boom keek.
"We moeten kijken of we iets kunnen vinden," zei meneer Van Dijk terwijl hij rondliep om naar aanwijzingen te zoeken.
Sophie knielde neer bij de wortels van de boom en begon voorzichtig te graven met haar handen in de aarde. Na enkele minuten voelde ze iets hards onder haar vingers.
"Ik heb iets gevonden!" riep ze enthousiast terwijl ze verder groef.
Na wat graven kwam er een kleine houten kist tevoorschijn, bedekt met aarde en mos. Haar hart klopte snel toen zij hem openmaakte.
Binnenin lag iets glanzends: oude munten, prachtige sieraden en zelfs een briefje met meer geheimschriften erop!
"Dit is ongelooflijk!" zei meneer Van Dijk vol bewondering terwijl hij naar binnen keek.
Sophie kon niet geloven wat zij zag: echte schatten! Maar wat nog spannender was, waren de nieuwe geheimschriften die hen misschien meer zouden vertellen over deze schat!
Ze besloten om terug naar binnen te gaan om samen verder onderzoek te doen naar wat zij hadden gevonden.
Terug in de bibliotheek zaten zij weer aan dezelfde tafel waar alles begon; nu met hun nieuwe vondst voor zich uitgestald.
"Sophie," zei meneer Van Dijk serieus, "dit is pas het begin van ons avontuur."
En zo begonnen zij opnieuw aan hun reis door geheimschriften; samen ontdekten zij niet alleen verborgen schatten maar ook vriendschap tussen generaties heen – iets wat veel waardevoller bleek dan goud of juwelen ooit konden zijn.
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes