Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Woud der Wonderen met Joris en zijn Hond**
Er was eens een jongen genaamd Joris. Joris was een vrolijke jongen met een grote glimlach. Hij had een hond die Max heette. Max was een grote, bruine hond met zachte oren en een staart die altijd kwispelde. Samen waren ze de beste vrienden.
Op een zonnige dag besloten Joris en Max om het Woud der Wonderen te verkennen. Dit woud was niet zomaar een woud. Het stond vol met hoge bomen, kleurrijke bloemen en geheimzinnige geluiden. De mensen in het dorp zeiden dat er wonderen gebeurden in dit woud, maar niemand wist precies wat voor wonderen.
Joris pakte zijn rugzak in. Hij nam wat brood, kaas en water mee voor onderweg. Max sprong vrolijk rond de tuin terwijl Joris zijn spullen verzamelde. "Klaar voor een avontuur, Max?" vroeg Joris enthousiast. Max blafte blij en waggelde zijn staart.
Ze liepen naar het woud en de zon scheen fel boven hen. De bomen waren zo hoog dat ze de lucht leken te raken. Terwijl ze verder het woud in gingen, hoorde Joris vreemde geluiden: het gekwetter van vogels, het geritsel van bladeren en soms zelfs het gelach van kinderen.
"Wat zou dat kunnen zijn?" vroeg Joris nieuwsgierig. Max snuffelde aan de grond en trok aan de lijn. "Kom op, Max! Laten we kijken!" zei Joris terwijl hij sneller liep.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek in het woud. Daar zagen ze iets bijzonders: een grote boom met glinsterende takken! De takken leken wel van goud te zijn en er hingen kleurrijke vruchten aan die nooit eerder gezien waren door Joris.
"Wow! Kijk eens naar die boom!" riep Joris uit. Hij rende naar de boom toe, gevolgd door Max die enthousiast achter hem aan sprong.
Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat er kleine wezentjes rond de boom dansten. Ze leken op elfjes! Hun vleugels glinsterden in het zonlicht en hun lach klonk als muziek in de lucht.
"Hallo daar!" zei Joris voorzichtig. De elfjes stopten met dansen en keken naar hem met grote ogen.
"Hallo, mens!" zei één van de elfjes met een hoge stem. "Wij zijn de bewakers van het Woud der Wonderen."
Joris kon zijn ogen niet geloven. "Bewakers? Wat doen jullie hier?"
"We zorgen ervoor dat alle wonderen veilig blijven," antwoordde het elfje vrolijk. "En vandaag is jouw geluksdag! Je mag één wens doen."
Joris dacht even na. Wat zou hij wensen? Hij kon alles vragen! Maar toen keek hij naar Max die naast hem zat te kwispelen.
"Ik wens dat mijn hond altijd gezond blijft," zei Joris eerlijk.
De elfjes glimlachten breed en één van hen zei: "Dat is een mooie wens! Het is gedaan!"
Plotseling voelde Joris iets warms om zich heen stralen, alsof de zon hen omarmde. Max blafte blij en sprong omhoog alsof hij ook iets bijzonders voelde.
"Dank jullie wel!" riep Joris vol vreugde.
De elfjes dansten weer rond de boom en lieten kleine sterren vallen die als confetti door de lucht dwarrelden.
Na hun avontuur bij de gouden boom besloten Joris en Max verder te verkennen in het woud. Ze liepen langs kabbelende beekjes waar vissen vrolijk zwommen en zagen prachtige bloemen in alle kleuren van de regenboog.
Plotseling hoorden ze weer gelach, maar dit keer klonk het dichterbij. Ze volgden het geluid tot ze bij een groep kinderen kwamen die aan het spelen waren bij een open plek vol bloemen.
"Wat leuk!" zei Joris terwijl hij naar hen toe liep.
De kinderen keken op en glimlachten naar hem en Max. "Wil je meedoen?" vroeg een meisje met lange vlechten.
"Ja, graag!" antwoordde Joris blij.
Ze speelden samen verstoppertje tussen de bomen en renden over het grasveld vol bloemen terwijl Max vrolijk achter hen aan rende, blaffend van blijdschap.
Na uren spelen werden ze moe maar gelukkig. De zon begon onder te gaan en alles kreeg een gouden gloed.
"We moeten terug naar huis," zei Joris tegen zijn nieuwe vrienden terwijl hij naar Max keek die naast hem zat te hijgen.
"Ja," zei één van de jongens, "maar kom snel terug! Het Woud der Wonderen heeft nog veel meer geheimen!"
Joris knikte enthousiast terwijl hij afscheid nam van zijn nieuwe vrienden. Samen met Max liep hij terug door het woud, nog steeds vol verwondering over alles wat ze hadden gezien en gedaan.
Toen ze eindelijk thuis waren aangekomen, vertelde Joris alles aan zijn ouders over hun avontuur in het Woud der Wonderen en over de elfjes die hun wensen vervulden.
Zijn ouders luisterden aandachtig maar lachten ook omdat ze dachten dat hij fantaseerde zoals veel kinderen doen als ze verhalen vertellen over avonturen in bossen of andere landen ver weg.
Maar diep van binnen wist Joris dat wat hij had meegemaakt echt was geweest – net zoals zijn wens voor Max die nu altijd gezond zou blijven dankzij de magie van het woud!
Die nacht droomde Joris over elfen, gouden bomen en spelende kinderen in het Woud der Wonderen terwijl Max naast hem lag te snurken op zijn bedje.
En zo eindigde hun eerste avontuur samen – maar zeker niet hun laatste!
Vanaf die dag gingen Joris en Max vaak terug naar het Woud der Wonderen om nieuwe avonturen te beleven, nieuwe vrienden te maken én meer wonderlijke dingen te ontdekken… Want wie weet wat er nog meer verborgen lag tussen al die hoge bomen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes