Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Tijdreiziger in de Achtertuin**
In een klein dorpje, omringd door groene velden en hoge bomen, woonde een jongen genaamd Samir. Samir was twaalf jaar oud en had een grote glimlach. Hij had een allochtone achtergrond; zijn ouders waren van ver weg gekomen. Ze vertelden hem vaak verhalen over hun thuisland, vol kleuren en geluiden. Samir hield van die verhalen, maar hij droomde ook van avonturen.
Op een zonnige zaterdag besloot Samir om in de achtertuin te spelen. Zijn tuin was niet groot, maar hij vond het altijd leuk om er rond te rennen. Er stonden bloemen in alle kleuren en er was een oude boom met dikke takken. Samir klom vaak in die boom om te dromen over verre landen.
Die dag merkte hij iets vreemds aan de boom. Er zat een glanzend voorwerp tussen de takken. Het leek wel op een klok, maar dan heel anders. Het was rond en had veel knoppen en cijfers. Samir kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Hij klom snel naar boven en pakte het voorwerp.
"Wat is dit?" vroeg hij hardop tegen zichzelf.
Toen hij op één van de knoppen drukte, gebeurde er iets magisch. De lucht om hem heen begon te draaien en voor hij het wist, voelde hij zich licht als een veertje. Plotseling stond hij niet meer in zijn achtertuin, maar in een drukke markt vol mensen.
Samir keek om zich heen. De lucht rook naar specerijen en versgebakken brood. Mensen droegen kleurrijke kleren en er waren kraampjes met allemaal lekkernijen. "Waar ben ik?" dacht Samir verbaasd.
Hij liep verder de markt op en zag een meisje dat met een grote mand vol fruit liep. Ze had donkere ogen en haar haar viel in krullen over haar schouders.
"Hallo!" zei ze vrolijk. "Ik ben Amina! Wie ben jij?"
"Ik ben Samir," antwoordde hij verlegen.
Amina keek hem nieuwsgierig aan. "Je komt niet uit hier, hè? Je ziet eruit als iemand die van ver weg komt."
Samir knikte enthousiast. "Ik weet niet hoe ik hier ben gekomen! Ik drukte op deze knop," zei hij terwijl hij naar de klok wees die nog steeds in zijn hand was.
Amina's ogen werden groot van verbazing. "Dat is de Tijdklok! Die kan je naar andere tijden brengen! Maar je moet voorzichtig zijn."
Samir voelde zich ineens heel dapper. "Wat kunnen we doen?" vroeg hij enthousiast.
Amina glimlachte breed. "Laten we samen avonturen beleven! We kunnen naar het verleden of zelfs naar de toekomst!"
Samir dacht even na en zei toen: "Laten we naar het verleden gaan! Ik wil zien hoe mensen vroeger leefden."
Amina knikte instemmend en samen drukten ze op een andere knop op de Tijdklok. De lucht begon weer te draaien, net als eerder, en voor ze het wisten stonden ze in een klein dorpje dat er heel anders uitzag dan hun eigen dorp.
De huizen waren gemaakt van hout en stro, en mensen droegen eenvoudige kleren van linnen. Kinderen speelden buiten met houten speelgoed terwijl volwassenen aan het werk waren op het land.
"Dit is geweldig!" riep Samir blij uit.
Ze liepen door het dorpje en Amina vertelde hem over alles wat ze zagen: hoe mensen hun eigen voedsel verbouwden, hoe ze samenwerkten om hun huizen te bouwen, en hoe belangrijk familie was.
Na enige tijd kwamen ze bij een grote boom waar veel kinderen zaten te spelen. Amina stelde voor om mee te doen met hen.
"Hallo!" riep Amina terwijl ze naar de kinderen liep.
De kinderen keken nieuwsgierig naar Samir en Amina, maar al snel sloten ze hen in hun spelletje van tikkertje.
Samir rende zo snel als hij kon, lachte luidkeels en voelde zich vrijer dan ooit tevoren. Het was alsof alle zorgen verdwenen waren; alleen plezier telde nog maar.
Na wat uren spelen werd het donkerder aan de horizon en Amina zei: "We moeten teruggaan voordat we verdwalen!"
Samir knikte snel; hij wilde nog zoveel meer zien! Maar ze moesten ook veilig terugkomen naar hun tijd.
Ze liepen terug naar de plek waar ze waren aangekomen en drukten weer op de Tijdklok-knop die hen terug zou brengen naar hun eigen tijd.
De lucht draaide opnieuw om hen heen totdat alles weer stil werd. Toen ze hun ogen openden, stonden ze weer in Samirs achtertuin onder de oude boom.
"Wauw!" zei Samir ademloos terwijl hij Amina aankeek met grote ogen vol verwondering. "Dat was fantastisch!"
Amina lachte vrolijk terug: "Ja! We hebben echt iets bijzonders meegemaakt."
Samir voelde zich dankbaar voor deze ervaring met zijn nieuwe vriendin Amina uit het verleden. Maar nu moest hij ook terugdenken aan zijn eigen tijd; zijn ouders zouden zich zorgen maken als hij te lang wegbleef.
"Wil je morgen weer komen spelen?" vroeg Samir hoopvol terwijl hij de Tijdklok voorzichtig in zijn zak stopte.
"Ja!" antwoordde Amina enthousiast voordat ze afscheid nam met een grote glimlach op haar gezicht.
Die avond kon Samir niet stoppen met denken aan wat er gebeurd was die dag: tijdreizen, nieuwe vrienden maken én leren over andere tijden!
De volgende dag kwam Amina weer langs, net zoals beloofd, klaar voor nieuwe avonturen in verschillende tijden én plaatsen! Samen ontdekten ze meer over geschiedenis én cultuur; elke reis leerde hen iets nieuws over elkaar én over zichzelf!
En zo werd elke zaterdag gevuld met spannende ontdekkingen dankzij de Tijdklok die verborgen zat tussen de takken van die oude boom in Samirs achtertuin…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes