Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Lily's Ontdekkingstocht door het Bos**
Lily was een meisje van tien jaar. Ze had lange, bruine haren en grote, nieuwsgierige ogen. Ze woonde aan de rand van een groot bos. Elke dag keek ze naar de bomen en de dieren die daar woonden. Lily hield van het bos, maar ze was ook een beetje bang. Het bos was groot en donker, en ze wist niet wat er allemaal te vinden was.
Op een zonnige zaterdag besloot Lily dat het tijd was voor een avontuur. Ze wilde het bos in gaan en alles ontdekken. Ze pakte haar rugzak en stopte er wat lekkers in: een appel, een koekje en een flesje water. Ook nam ze haar notitieboekje mee. In dat boekje schreef ze altijd dingen op die ze zag of hoorde.
“Vandaag ga ik het bos verkennen!” zei Lily tegen zichzelf terwijl ze naar buiten liep.
Ze stapte het bos in en voelde meteen de koele lucht om zich heen. De zon scheen door de bladeren en maakte mooie patronen op de grond. Lily keek om zich heen en zag grote bomen met groene bladeren. Ze hoorde vogels fluiten en zag een paar eekhoorns die snel over takken renden.
Lily begon te lopen. Ze volgde een smal pad dat door het bos leidde. Terwijl ze liep, zag ze veel mooie dingen: kleurrijke bloemen, schattige insecten en zelfs een klein konijntje dat snel wegschoot toen het haar zag.
Na een tijdje kwam Lily bij een open plek in het bos. Daar stond een grote boom met brede takken. Het leek wel alsof de boom haar uitnodigde om dichterbij te komen. “Wat zou er achter deze boom zijn?” vroeg Lily zich af.
Ze liep naar de boom toe en keek omhoog. De takken waren zo groot dat je er wel in kon klimmen! Lily voelde zich dapper en besloot om te klimmen. Langzaam maar zeker klom ze omhoog, tak voor tak.
Toen ze bovenaan was, keek ze om zich heen. Wat had ze mooi uitzicht! Ze kon het hele bos zien, met al zijn kleuren en geluiden. Maar toen viel haar oog op iets vreemds onderaan de boomstam.
“Wat is dat?” vroeg Lily hardop tegen zichzelf terwijl ze naar beneden keek.
Het leek wel een kleine deur in de boomstam! Nieuwsgierig als altijd besloot Lily om naar beneden te klimmen en te kijken wat er achter die deur zat.
Toen ze bij de deur kwam, merkte ze dat deze open stond! Voorzichtig duwde ze de deur verder open en stapte naar binnen.
Binnenin was het donker, maar ook heel bijzonder. Er waren glinsterende stenen aan de muren die licht gaven zoals sterren aan de hemel. In het midden van de kamer stond een grote tafel vol met boeken, potions en kaarten.
“Wow!” zei Lily verrast terwijl ze rondkeek.
Plotseling hoorde ze een zacht geluid achter zich. Ze draaide zich om en zag een klein wezentje met grote oren staan. Het had glanzende ogen en droeg een schattig groen jasje.
“Hallo!” zei het wezentje met een hoge stem. “Ik ben Tiko, de bewaker van dit geheim.”
Lily kon haar ogen niet geloven! Een echt magisch wezen! “Hallo Tiko! Ik ben Lily,” zei ze enthousiast.
Tiko glimlachte breed. “Welkom in mijn huis! Dit is geen gewoon huis; hier gebeuren bijzondere dingen.”
Lily voelde zich meteen thuis bij Tiko. “Wat voor bijzondere dingen?” vroeg ze nieuwsgierig.
Tiko wees naar de boeken op tafel. “Deze boeken bevatten verhalen over avonturen in dit bos,” vertelde hij enthousiast. “En als je wilt, kan ik je vertellen over elk verhaal!”
Lily knikte vol enthousiasme. “Ja, graag!”
Tiko pakte één van de boeken van tafel en begon te lezen over dappere dieren die samenwerkten om hun thuis te beschermen tegen gevaarlijke indringers.
Terwijl Tiko vertelde, vergat Lily even alles om zich heen; zelfs haar dyslexie maakte niet uit op dit moment – alleen maar luisteren naar verhalen was genoeg voor haar!
Na enige tijd vroeg Tiko: “Wil je zelf ook iets ontdekken? Er is nog veel meer te zien!”
“Ja!” riep Lily blij uit.
Tiko nam haar mee door verschillende kamers vol magie: kamers met dansende lichten, kamers waar je kon vliegen als je maar hard genoeg dacht aan wat je wilde doen!
Uiteindelijk kwamen ze bij een kamer vol planten die zongen als je dichtbij kwam.
“Dit zijn zangplanten,” legde Tiko uit terwijl hij voorzichtig één van hen aanraakte.
Lily lachte toen zij ook probeerde te zingen met hen; hun stemmen mengden zich tot één mooi liedje dat door het hele huis weerklonk.
Na uren van plezier besefte Lily dat het tijd werd om terug naar huis te gaan voordat haar ouders zich zorgen zouden maken.
“Tiko,” zei zij verdrietig maar dankbaar, “ik moet gaan.”
“Kom terug wanneer je wilt,” antwoordde Tiko vriendelijk terwijl hij haar naar de deur begeleidde.
Buiten voelde Lily zich anders dan toen zij binnenkwam; zij had nieuwe vrienden gemaakt en veel geleerd over moedigheid én magie!
Terug op het pad richting huis dacht zij na over alles wat zij had gezien: De boeken vol verhalen, zangplanten die zongen… En vooral Tiko!
Toen zij thuis kwam vertelde zij enthousiast aan haar ouders over haar avontuur in het bos – hoewel sommige woorden moeilijk waren om uit te spreken of op te schrijven vanwege haar dyslexie – maakte dat niets uit; want elke keer als zij dacht aan Tiko of aan die magische plek voelde zij weer die blijdschap in haar hart!
En zo eindigde Lilly's ontdekkingstocht door het bos – maar dit avontuur zou zeker niet haar laatste zijn…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes