Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sanne's Zoektocht naar Geluk**
In een klein dorpje, omringd door groene velden en hoge bomen, woonde een meisje genaamd Sanne. Sanne was een vrolijk meisje met lange, bruine haren en grote, nieuwsgierige ogen. Maar Sanne had ook een beperking. Ze had moeite met lopen en gebruikte een rolstoel. Dit maakte het soms moeilijk voor haar om mee te doen met andere kinderen.
Sanne had veel dromen. Ze wilde de wereld ontdekken, nieuwe vrienden maken en gelukkig zijn. Maar soms voelde ze zich alleen. De andere kinderen speelden vaak buiten, renden en sprongen. Sanne keek naar hen vanuit haar raam en vroeg zich af hoe het zou zijn om met hen te spelen.
Op een dag besloot Sanne dat ze niet langer alleen wilde zijn. Ze wilde op zoek gaan naar geluk. Ze pakte haar rugzak in met wat lekkers om te eten, haar favoriete boek en haar knuffelbeer, Benny. "Vandaag is de dag," zei ze tegen zichzelf terwijl ze naar buiten rolde.
Sanne begon haar avontuur in het park vlakbij haar huis. Het park was groot en vol leven. Kinderen speelden op de schommels, ouders zaten op bankjes en vogels floten vrolijk in de bomen. Sanne voelde de zon op haar gezicht en glimlachte.
Terwijl ze door het park rolde, zag ze een groepje kinderen die aan het voetballen waren. Ze keken naar elkaar en lachten hardop. Sanne voelde een steek van verdriet in haar hart. "Ik wil ook meedoen," dacht ze.
Net toen ze verder wilde rollen, kwam er een jongen naar haar toe. Hij had kort blond haar en droeg een rode shirt met witte strepen. "Hallo! Ik ben Tom," zei hij vriendelijk.
"Hallo," antwoordde Sanne verlegen.
"Waarom speel je niet mee?" vroeg Tom nieuwsgierig.
"Ik kan niet rennen zoals jullie," zei Sanne zachtjes.
Tom dacht even na en zei toen: "Dat maakt niet uit! We kunnen jou ook laten scoren! Kom maar mee!"
Sanne's ogen lichtten op van blijdschap. Samen rolden ze naar het voetbalveld waar de andere kinderen stonden te wachten. Tom legde uit dat Sanne als keeper kon spelen. "Je hoeft niet te rennen! Je kunt gewoon blijven zitten."
De kinderen vonden het idee leuk en al snel stond Sanne tussen hen in de goal. Het was spannend! De bal kwam vaak in haar richting, maar met veel lachen en plezier wist ze de bal steeds weer tegen te houden.
Na het voetballen voelde Sanne zich gelukkig. Ze had nieuwe vrienden gemaakt en samen plezier gehad! Maar er was nog iets dat ze wilde doen: de grote heuvel achter het park beklimmen.
De heuvel zag er steil uit, maar Sanne was vastberaden om het te proberen. Met hulp van Tom en de andere kinderen begonnen ze aan de klim omhoog. Het was zwaar voor iedereen, maar samen hielpen ze elkaar.
Toen ze eindelijk bovenaan de heuvel stonden, keek Sanne uit over het dorpje beneden hen. De lucht was blauw en de zon scheen fel. "Wauw!" zei ze vol verwondering.
"Dit is geweldig!" riep Tom terwijl hij zijn armen omhoog stak.
Sanne voelde zich vrijer dan ooit tevoren. Dit was geluk! Maar toen begon het te waaien, en plotseling viel Benny, haar knuffelbeer, van haar schoot af naar beneden!
"Oh nee!" gilde Sanne terwijl ze naar beneden keek waar Benny lag.
Tom glimlachte geruststellend naar haar toe: "Geen zorgen! Ik ga hem halen!" Hij rende snel naar beneden om Benny op te halen.
Even later kwam Tom terug met Benny in zijn handen en een grote glimlach op zijn gezicht: "Hier is je vriend weer!"
Sanne's hart maakte een sprongetje van blijdschap toen ze Benny weer kreeg. "Dank je wel!" zei ze stralend.
Na hun avontuur op de heuvel besloten de kinderen dat het tijd was voor iets zoets: ijsjes! Samen rolden ze terug naar het dorpje waar een ijskraam stond.
Met hun ijsjes in hand genoten ze van elkaars gezelschap terwijl ze verhalen vertelden over hun dromen en avonturen.
Die avond ging Sanne moe maar gelukkig naar bed. Ze dacht aan alles wat er die dag gebeurd was: nieuwe vrienden maken, voetballen als keeper, samen klimmen op de heuvel… En vooral dat gevoel van samen zijn maakte haar blij.
De volgende dagen gingen voorbij met meer avonturen samen met Tom en de andere kinderen uit het dorpje. Soms gingen ze picknicken in het park of maakten lange ritten door het bos op hun fietsen (waarbij Tom altijd naast Sanne liep om ervoor te zorgen dat alles goed ging).
Op een dag besloten ze om samen een talentenshow te organiseren voor alle kinderen in het dorpje. Iedereen mocht iets laten zien: zingen, dansen of zelfs grappen vertellen!
Sanne vond dit idee geweldig! Ze besloot dat zij ook iets wilde doen: zij zou verhalen vertellen over hun avonturen samen met Benny als hoofdrolspeler!
De dag van de talentenshow kwam snel dichterbij en iedereen was druk bezig met oefenen voor hun actjes.
Toen eindelijk die avond aanbrak zat heel het dorp vol spanning in de zaal.
Sanne zat klaar achterin met Benny naast zich.
Toen haar beurt kwam voelde zij zenuwen door zich heen gaan.
Maar toen zij begon te vertellen over al hun avonturen lachte iedereen hardop.
Ze vertelde over hoe zij samen hadden gevoetbald, hoe zij die grote heuvel hadden beklommen,
en hoe belangrijk vriendschap is.
Iedereen luisterde aandachtig.
Aan het eind kreeg zij zelfs een staande ovatie!
Haar hart maakte weer sprongetjes van blijdschap!
Na afloop kwamen alle kinderen bij haar langs om complimenten te geven.
"Je bent echt geweldig!" zei Tom trots.
"Ja! Je moet vaker verhalen vertellen!" voegde een ander kind toe.
Sanne straalde van blijdschap; dit was geluk!
Die nacht lag zij weer in bed,
maar nu wist zij dat geluk niet alleen gaat om wat je kunt doen,
maar vooral om wie je bij je hebt.
Met vrienden aan je zijde voel je je sterk,
ongeacht wat voor uitdagingen er ook mogen komen.
En zo sliep zij vredig in,
met Benny stevig tegen zich aan geknuffeld,
dromend over nog meer avonturen die zouden komen...
En zo eindigde 'Sanne's Zoektocht naar Geluk',
een verhaal vol vriendschap,
avontuur
en vooral liefde voor elkaar,
want dat maakt ons allemaal gelukkig!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes