Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De geheimzinnige tuin**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bergen en groene bossen. In dit dorpje woonde een meisje genaamd Lotte. Lotte was een nieuwsgierig kind. Ze hield van avontuur en ontdekkingen. Elke dag na school ging ze buiten spelen met haar vrienden, maar soms speelde ze ook alleen.
Op een dag, terwijl ze door het bos liep, zag Lotte iets bijzonders. Tussen de bomen zag ze een oude, houten poort. De poort was bedekt met klimop en zag er vervallen uit. Lotte voelde een kriebel in haar buik. Wat zou er achter die poort zijn? Ze besloot dichterbij te gaan kijken.
Toen ze de poort opendeed, hoorde ze een zacht gekraak. De poort ging moeizaam open en onthulde een prachtige tuin. Het was alsof ze in een andere wereld stapte. Bloemen in alle kleuren bloeiden overal om haar heen. Er waren hoge bomen met dikke takken en het gras was groen en zacht.
Lotte kon haar ogen niet geloven. Ze liep verder de tuin in en ontdekte dat er meer te zien was. In het midden van de tuin stond een grote vijver met helder water. Het water glinsterde in de zon en er zwommen kleurrijke vissen rond. Aan de rand van de vijver zat een oude vrouw op een bankje.
“Hallo daar,” zei de vrouw met een vriendelijke glimlach. “Welkom in mijn tuin.”
Lotte was verrast, maar ook blij om iemand te zien. “Hallo! Wie bent u?” vroeg ze nieuwsgierig.
“Ik ben mevrouw Flora,” antwoordde de vrouw. “Ik zorg voor deze tuin al vele jaren.”
“Het is zo mooi hier!” zei Lotte enthousiast. “Hoe komt het dat ik deze plek nog nooit heb gezien?”
Mevrouw Flora lachte zachtjes. “Deze tuin is geheimzinnig, mijn lieve kind. Alleen degenen die echt nieuwsgierig zijn, kunnen hem vinden.”
Lotte voelde zich speciaal omdat zij deze plek had ontdekt. Ze vroeg: “Wat doet u hier? Wat groeit er allemaal?”
Mevrouw Flora vertelde over de verschillende bloemen en planten in de tuin. Ze vertelde dat elke bloem zijn eigen verhaal had en dat sommige bloemen magische krachten bezaten.
“Magische krachten?” vroeg Lotte met grote ogen.
“Ja,” zei mevrouw Flora geheimzinnig, “sommige bloemen kunnen je helpen als je verdrietig bent of als je iets wilt leren.”
Lotte vond het geweldig! Ze wilde alles weten over deze bijzondere bloemen.
“Mag ik u helpen?” vroeg ze enthousiast.
“Dat zou fijn zijn,” zei mevrouw Flora met een glimlach. “Kom dan maar mee!”
Lotte hielp mevrouw Flora met het verzorgen van de bloemen en planten in de tuin. Ze leerde hoe je moest snoeien, water geven en zelfs hoe je nieuwe bloemen kon planten. Elke dag kwam Lotte terug naar de geheimzinnige tuin om te helpen.
Op een dag ontdekte Lotte iets vreemds tussen de bloemen: een kleine, glinsterende steen die eruitzag als kristal. Het licht weerkaatste prachtig op de steen.
“Wat is dit voor steen?” vroeg Lotte aan mevrouw Flora.
“Oh,” zei mevrouw Flora terwijl ze naar de steen keek, “dat is een speciale steen! Hij heeft magische krachten.”
“Wat kan hij doen?” vroeg Lotte vol spanning.
“Als je iets heel graag wilt, kun je deze steen vasthouden en wensen wat je wilt,” legde mevrouw Flora uit.
Lotte dacht na over wat ze zou wensen. Er waren zoveel dingen die ze wilde! Maar uiteindelijk besloot ze dat ze wilde dat iedereen in het dorp gelukkig zou zijn.
Ze pakte de steen stevig vast en sloot haar ogen: “Ik wens dat iedereen gelukkig is!”
Toen opende ze haar ogen weer en keek naar mevrouw Flora, die glimlachte goedkeurend naar haar.
“Dat was een mooie wens,” zei mevrouw Flora trots.
De dagen gingen voorbij en elke keer als Lotte naar de tuin kwam, voelde ze zich gelukkiger dan ooit tevoren. Maar op een dag merkte ze dat mevrouw Flora anders keek; er zat iets verdrietigs in haar ogen.
“Wat is er aan de hand?” vroeg Lotte bezorgd.
Mevrouw Flora zuchtte diep: “Deze tuin heeft veel liefde nodig om te blijven bestaan, maar ik word ouder en kan niet altijd voor alles zorgen.”
Lotte voelde zich verdrietig voor mevrouw Flora en besloot dat zij moest helpen om de tuin levend te houden.
“Ik zal elke dag komen helpen!” beloofde Lotte vastberaden.
En zo deed ze dat ook! Elke middag na schooltijd rende Lotte naar de geheimzinnige tuin om mee te helpen bij het onderhoud ervan. Ze leerde meer over planten, bloemen en zelfs over hoe je zaden moest verzamelen voor volgend jaar.
Langzaam maar zeker begon ook het dorp te veranderen; mensen kwamen vaker buiten spelen of wandelen door het bos omdat zij gehoord hadden van deze prachtige plek vol kleuren en geuren.
Op een zonnige dag organiseerde Lotte samen met mevrouw Flora een feest in de tuin voor alle dorpsbewoners om hen kennis te laten maken met deze bijzondere plek.
Iedereen kwam opdagen; kinderen speelden tussen de bloemen terwijl volwassenen genoten van lekkernijen die Lotte had gemaakt samen met mevrouw Flora.
Het feest was geweldig! Iedereen lachte, danste en genoot van elkaars gezelschap.
Aan het einde van die dag stond iedereen samen rond de vijver terwijl Lotte hen vertelde over haar avonturen in deze geheime wereld.
“Ik ben zo blij dat we dit hebben kunnen delen!” riep iemand uit het publiek.
En zo werd De geheimzinnige tuin niet langer geheim; hij werd deel van hun leven.
Mevrouw Flora glimlachte tevreden terwijl zij toekeek hoe iedereen genoot.
Dankzij hun samenwerking bloeide alles nog mooier dan ooit tevoren.
Lotte wist nu dat ware magie niet alleen in stenen of bloemen zat; maar ook in vriendschap, liefde én samen zorgen voor elkaar!
En zo leefden zij nog lang gelukkig – zowel in het dorp als in De geheimzinnige tuin!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes