Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De ontdekking van het vergeten eiland**
Er was eens een jongen genaamd Sam. Sam was twaalf jaar oud en woonde in een klein dorpje aan de kust. Hij hield van avontuur en dromen over verre landen. Elke dag na school ging hij naar het strand. Daar verzamelde hij schelpen en keek naar de golven die tegen de rotsen sloegen.
Op een dag, terwijl hij aan het spelen was, zag Sam iets glinsteren in het water. Het leek wel een stuk glas. Nieuwsgierig liep hij dichterbij. Toen hij het oppakte, zag hij dat het geen glas was, maar een oude kaart! De kaart was versleten en er stonden vreemde tekens op.
Sam kon zijn ogen niet geloven. "Dit moet wel een schatkaart zijn!" dacht hij. Hij besloot om de kaart mee naar huis te nemen en alles te onderzoeken.
Thuis legde Sam de kaart op zijn bureau. Hij bestudeerde elk detail. Er stond een grote X op de kaart, met daaronder de woorden: "Het vergeten eiland." Sam's hart klopte sneller van opwinding. Wat als dit echt bestond? Wat als er een schat verborgen lag?
De volgende dag vertelde Sam zijn beste vriend, Max, over de kaart. Max was net zo enthousiast als Sam. "We moeten gaan zoeken!" zei hij met glinsterende ogen.
Ze maakten plannen voor hun avontuur. Ze pakten hun rugzakken in met eten, water en een kompas dat Max van zijn vader had gekregen. Ze vertrokken vroeg in de ochtend, voordat iemand hen kon tegenhouden.
Na een lange wandeling kwamen ze bij het strand waar de kaart hen naartoe leidde. De zon scheen helder en de lucht was blauw. De jongens keken naar de zee en zagen dat er kleine golven waren die zachtjes tegen het zand sloegen.
"Volgens de kaart moeten we hier ergens naar links," zei Sam terwijl hij naar de kaart wees.
Ze liepen langs het strand en zochten naar aanwijzingen die hen naar het eiland zouden leiden. Na een tijdje zagen ze iets in de verte: een kleine boot die aan het strand lag.
"Zullen we die boot gebruiken?" vroeg Max.
"Ja! Maar we moeten voorzichtig zijn," antwoordde Sam.
Ze keken om zich heen om te zien of er niemand was die hen kon zien. Toen ze zeker waren dat ze alleen waren, stapten ze in de boot en begonnen te peddelen richting het onbekende eiland dat op hun kaart stond.
De zee was rustig en ze genoten van hun avontuur. Na ongeveer een uur peddelen zagen ze eindelijk iets in de verte: een groen eiland vol bomen en bloemen.
"Daar is het!" riep Max enthousiast.
Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat het eiland prachtig was. Er waren hoge palmbomen, kleurrijke bloemen en zelfs vogels die vrolijk zongen. Ze konden niet wachten om aan land te gaan.
Eenmaal op het eiland begonnen ze rond te kijken. Ze volgden de aanwijzingen op hun kaart en kwamen al snel bij een grote rotsformatie die eruitzag als wat er op de kaart stond getekend.
"Dit moet wel de plek zijn!" zei Sam terwijl hij naar de X op de kaart wees.
Ze begonnen te graven onder de rotsen met hun handen, vol spanning over wat ze zouden vinden. Na enige tijd stuitten ze op iets hards: een oude kist!
"Dit is hem! Dit is onze schatkist!" riep Max uitgelaten.
Ze maakten de kist open met veel moeite en tot hun verbazing vonden ze geen goud of juwelen, maar oude boeken vol verhalen over avonturen van andere ontdekkingsreizigers!
Sam keek teleurgesteld maar ook nieuwsgierig tegelijk. "Misschien is dit nog beter dan goud," zei hij terwijl hij één van de boeken opensloeg.
De boeken waren vol met tekeningen van verre landen, vreemde dieren en spannende verhalen over ontdekkingen uit lang vervlogen tijden. De jongens lazen samen verhalen over piraten, verloren steden en geheimen van andere eilanden.
Uren gingen voorbij terwijl ze lazen onder een grote palmboom met uitzicht op zee. Ze vergaten helemaal dat ze eigenlijk gekomen waren voor goud of juwelen; deze verhalen waren veel waardevoller voor hen dan wat dan ook.
Toen de zon begon onder te gaan, wisten ze dat het tijd was om terug te keren naar huis. Ze besloten om enkele boeken mee te nemen zodat ze deze konden delen met anderen in hun dorp.
Met volle rugzakken keerden Sam en Max terug naar hun bootje en peddelden terug naar huis onder een prachtige sterrenhemel die boven hen schitterde.
Eenmaal thuis vertelden ze iedereen over hun avontuur en lieten trots hun boeken zien aan vrienden en familieleden in het dorpje aan zee.
Van dat moment af aan werden Sam en Max niet alleen vrienden maar ook echte avonturiers die altijd nieuwe verhalen ontdekten door samen te lezen over andere landen en culturen vanuit hun oude schatkist vol boeken.
En zo werd 'het vergeten eiland' niet alleen ontdekt door twee jongens maar ook door vele anderen die nu samen met hen droomden van nieuwe avonturen ver weg van huis.
En elke keer als Sam weer naar het strand ging om schelpen te verzamelen of gewoon om na te denken over nieuwe avonturen, wist hij dat er altijd meer ontdekkingen wachten – zolang je maar durft te dromen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes