Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De dappere muis en de grote kat**
In een klein dorpje, aan de rand van een groot bos, woonde een muis genaamd Max. Max was niet zomaar een muis. Hij was klein, met een zachte grijze vacht en grote, nieuwsgierige ogen. Max hield van avontuur, maar hij was ook heel voorzichtig. Hij dacht vaak na voordat hij iets deed.
Max had een vriendje, Lotte. Lotte was anders dan de andere kinderen in het dorp. Ze was autistisch en vond het soms moeilijk om met anderen te praten. Maar ze had een groot hart en hield van dieren. Lotte en Max waren beste vrienden. Ze speelden vaak samen in de tuin van Lotte’s huis.
Op een zonnige dag besloten Max en Lotte om naar het bos te gaan. Het was hun favoriete plek om te spelen. Ze maakten plannen om een schuilplaats te bouwen tussen de bomen. Terwijl ze naar het bos liepen, vertelde Lotte over haar favoriete boek over een dappere muis die tegen een grote kat vocht.
“Wat als wij ook zo’n avontuur beleven?” vroeg Lotte met glinsterende ogen.
Max lachte. “Dat zou leuk zijn! Maar ik ben niet zo dapper als die muis.”
“Je bent dapper op jouw manier,” zei Lotte geruststellend.
Toen ze het bos bereikten, voelden ze zich vrij en blij. De bomen waren hoog en de lucht rook naar dennennaalden. Ze begonnen met het verzamelen van takken en bladeren om hun schuilplaats te bouwen.
Terwijl ze druk in de weer waren, hoorde Max plotseling iets achter zich bewegen. Hij draaide zich snel om en zag een grote kat zitten op een tak boven hen. De kat had glanzende vacht en scherpe klauwen.
“Wat doen jullie hier?” vroeg de kat met een dreigende stem.
Max voelde zijn hart sneller kloppen. “We... we bouwen een schuilplaats,” stotterde hij.
De kat lachte spottend. “Een schuilplaats? Voor wat? Jullie zijn maar twee kleine wezens.”
Lotte voelde zich ongemakkelijk door de woorden van de kat, maar ze bleef kalm. “We willen gewoon spelen,” zei ze zachtjes.
De kat sprong van de tak af en landde vlakbij hen. “Speel? Ik hou niet van spelletjes,” zei hij met een grijns die niet vriendelijk leek.
Max keek naar Lotte en zag dat ze bang was. Hij wist dat hij iets moest doen, maar wat? Hij dacht aan het verhaal dat Lotte had verteld over de dappere muis die tegen de grote kat vocht.
“Misschien kunnen we samen spelen?” stelde Max voor, terwijl hij zijn angst probeerde te verbergen.
De kat keek verrast op. “Samen spelen? Wat heb je in gedachten?”
Max dacht snel na. “We kunnen verstoppertje spelen! Jij telt tot twintig en wij verstoppen ons.”
De kat lachte weer, maar deze keer leek het minder gemeen. “Dat klinkt interessant! Goed dan, ik tel tot twintig.”
Terwijl de kat begon te tellen, keken Max en Lotte elkaar aan met grote ogen vol spanning.
“Wat moeten we doen?” fluisterde Lotte paniekerig.
“We moeten snel weg!” zei Max terwijl hij zich achter een boom verstopte.
Lotte volgde hem snel en samen kropen ze stilletjes achter de boomstam vandaan terwijl de kat telde: “Eén… twee… drie…”
Toen de kat bij twintig kwam, riep hij: “Klaar of niet, hier kom ik!”
Max voelde zijn hart bonzen in zijn borstkas terwijl hij naar buiten gluurde vanuit hun schuilplaats achter de boomstam. De kat begon rond te kijken met zijn scherpe ogen.
“Waar zijn jullie?” vroeg hij luidruchtig terwijl hij rondspiedde.
Lotte fluisterde: “Hij is echt groot… Wat als hij ons vindt?”
“We moeten stil blijven,” antwoordde Max vastberaden.
De kat liep dichterbij hun schuilplaats zonder hen te zien. Max kon voelen dat dit hun kans was om dapper te zijn zoals in het verhaal dat Lotte had verteld.
Plotseling kreeg Max een idee! Hij sloop stilletjes naar voren terwijl Lotte nog steeds achter de boom bleef staan.
“Hier ben ik!” riep Max luid terwijl hij uit zijn schuilplaats sprong!
De kat draaide zich om, verrast door het geluid van de kleine muis die voor hem stond. “Jij durft!” zei hij met opgetrokken wenkbrauwen.
“Ja! En jij kunt ons niet vangen!” riep Max terug terwijl hij snel wegschoot tussen de bomen door.
De grote kat begon achter hem aan te rennen, maar Max was snel! Hij kende het bos goed en wist waar alle verborgen plekjes waren om zich te verstoppen.
Lotte keek toe vanuit haar schuilplaats achter de boomstam en voelde zich trots op haar vriendje.Max leidde de grote kat verder weg van haar door slim tussen bomen en struiken heen te rennen.
Na enkele minuten stopte Max even om op adem te komen achter een dikke boomstronk.
Hij hoorde hoe de kat steeds verder weg raakte.
"Ik heb hem afgeleid!" dacht hij blij.
Langzaam sloop hij terug naar waar Lotte nog steeds verstopt zat.
"Ben je daar?" vroeg ze zachtjes toen ze hem zag verschijnen.
"Ja! We hebben gewonnen!" zei Max enthousiast.
Lotte kwam voorzichtig uit haar schuilplaats.
"Dat was echt dapper van je," zei ze bewonderend.
Max bloosde even maar voelde ook trots.
"Jij hielp me ook," antwoordde hij bescheiden.
"We deden dit samen."
Ze besloten dat het tijd was om terug naar huis te gaan.
Onderweg praatten ze over hun avontuur.
"Misschien ben ik toch wel dapper," dacht Max bij zichzelf.
En zo keerden zij terug naar hun dorpje,
met verhalen over moed,
vriendschap,
en hoe zelfs kleine muizen grote katten kunnen verslaan als zij samenwerken.
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes