Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De magische wereld achter het boekenkastje**
Er was eens een klein dorpje, ver weg van hier. In dat dorpje woonde een meisje genaamd Lotte. Lotte was een vrolijk en nieuwsgierig meisje van tien jaar. Ze hield van boeken en verhalen. Elke dag na school ging ze naar de bibliotheek. Daar kon ze urenlang lezen over verre landen, spannende avonturen en magische wezens.
Op een dag, terwijl ze in de bibliotheek was, zag ze iets vreemds. Achter het grote boekenkastje in de hoek stond een oude, stoffige boekenkast. De kast was vol met boeken die Lotte nog nooit had gezien. Ze voelde een kriebel in haar buik. Wat zou er achter die kast zitten?
Lotte besloot om dichterbij te gaan kijken. Ze duwde voorzichtig tegen de kast en tot haar verbazing bewoog hij! De kast gleed opzij en onthulde een kleine deur. De deur was versierd met mooie tekeningen van sterren en maanlicht. Lotte's hart klopte snel van opwinding.
Zou ze naar binnen gaan? Ze nam een diepe ademhaling en opende de deur. Achter de deur was het donker, maar Lotte zag een glinsterend licht aan het einde van de gang. Ze stapte naar binnen en volgde het licht.
Toen ze dichterbij kwam, merkte ze dat het licht afkomstig was van duizenden sterren die aan de muren hingen. Het leek wel alsof ze in de lucht zweefden! Lotte keek om zich heen en zag dat alles er anders uitzag dan in haar wereld. De lucht was blauw met paarse wolken, en er waren bomen met gouden bladeren.
"Welkom, dappere ontdekkingsreiziger!" klonk een vrolijke stem. Lotte draaide zich om en zag een klein elfje met sprankelende vleugels staan. Het elfje had glanzend haar dat leek op zonneschijn.
"Ik ben Luna," zei het elfje met een glimlach. "Dit is de magische wereld achter het boekenkastje! Hier komen alle verhalen tot leven."
Lotte's ogen werden groot van verwondering. "Wauw! Dit is geweldig! Maar wat kan ik hier doen?"
Luna fladderde vrolijk rond en zei: "Je kunt avonturen beleven! Je kunt praten met dieren, toveren met magie of zelfs dansen met sterren!"
Lotte kon haar geluk niet op. "Wat moet ik doen om te beginnen?"
"Volg mij!" zei Luna enthousiast terwijl ze voorop vloog.
Ze leidde Lotte door een prachtig bos vol kleurrijke bloemen die zongen als je voorbij liep. Lotte lachte hardop; dit was echt een droomwereld! Plotseling zagen ze een groep dieren bij een grote boom zitten.
"Dit zijn mijn vrienden," zei Luna terwijl ze naar de dieren wees: een slimme vos, een vrolijke eekhoorn en een wijze uil.
"Hallo!" zei de vos met zijn speelse ogen. "We hebben hulp nodig! Er is iets gestolen uit ons bos."
Lotte vroeg nieuwsgierig: "Wat is er gestolen?"
De uil antwoordde: "De Sterrensteen is weggenomen door de schaduwman! Zonder deze steen kunnen we geen sterren meer laten schijnen."
Lotte voelde zich dapper worden. "Ik wil helpen! Waar moeten we zoeken?"
"De schaduwman woont diep in het donkere woud," zei de eekhoorn terwijl hij zijn staart heen en weer zwiepte.
Luna knikte enthousiast: "Ja! Maar wees voorzichtig, hij houdt niet van bezoekers."
Lotte dacht even na maar besloot toen vastberaden: "We kunnen dit samen doen!"
Met Luna aan haar zijde begon Lotte aan haar avontuur door het donkere woud. Het pad was smal en vol takken die kraken onder hun voeten. De lucht werd kouder en donkerder naarmate ze verder gingen.
Na enige tijd kwamen ze bij een grote grot waar vreemde geluiden vandaan kwamen. “Dat moet wel zijn,” fluisterde Luna bang.
Lotte nam moed bijeen en stapte naar binnen, gevolgd door haar nieuwe vrienden. In de grot zat de schaduwman op zijn troon gemaakt van schaduwen en duisternis.
“Wat komen jullie hier doen?” vroeg hij met een diepe stem die als donder klonk.
“We willen de Sterrensteen terug!” riep Lotte dapper uit.
De schaduwman lachte gemeen: “Waarom zou ik hem teruggeven? Ik hou ervan om alles donker te maken!”
“Maar zonder sterren kunnen jullie niet leven!” zei Lotte vastberaden.
“En wat ga je daarvoor doen?” vroeg hij uitdagend.
“Ik zal je iets geven,” antwoordde Lotte snel, “een verhaal!”
De schaduwman keek verbaasd maar ook nieuwsgierig: “Een verhaal? Dat klinkt interessant.”
“Ja!” zei Lotte enthousiast terwijl ze begon te vertellen over helden die samenwerkten om goed te doen, over vriendschap die sterker is dan angst, en over hoe zelfs in duisternis altijd licht te vinden is als je maar zoekt.
Langzaam maar zeker begon het gezicht van de schaduwman te veranderen; zijn strenge blik werd zachter terwijl hij luisterde naar het verhaal van Lotte.
Toen zij klaar was, keek hij haar aan met tranen in zijn ogen: “Ik heb nooit iemand zoiets moois horen vertellen.”
“Dus geef je ons de Sterrensteen terug?” vroeg Luna hoopvol.
De schaduwman knikte langzaam: “Ja… Ik wil ook weer gelukkig zijn.”
Met dat gezegd gaf hij hen de Sterrensteen terug; deze straalde helder licht uit dat zelfs in de duisternis schitterde!
Lotta’s hart sprong op van blijdschap toen zij samen met Luna, de vos, eekhoorn en uil terugkeerden naar hun bos waar alle dieren hen juichend verwelkomden.
“Dank jullie wel!” riep iedereen tegelijk terwijl zij dansten onder het licht van duizenden sterren die weer helder straalden aan de nachtelijke hemel.
En zo leerde Lotte dat verhalen krachtig konden zijn; dat zelfs iemand als de schaduwman weer gelukkig kon worden door liefdevolle woorden.
Na dit avontuur wist Lotte dat zij altijd terug kon keren naar deze magische wereld achter het boekenkastje wanneer zij wilde ontsnappen aan haar dagelijkse leven of gewoon nieuwe avonturen wilde beleven!
En zo gebeurde het dat elke keer als zij weer in haar favoriete bibliotheek kwam, zij niet alleen boeken las maar ook dromen maakte… En wie weet wat voor magie er nog meer verborgen lag achter andere boekenkastjes?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes