Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De betoverde spiegel in het kasteel**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bergen en diepe bossen. In dit dorpje woonde een meisje genaamd Lila. Lila was dertien jaar oud en had lange, golvende haren die glansden in de zon. Ze was nieuwsgierig en hield van avontuur. Elke dag na school ging ze op ontdekkingstocht in de bossen rondom het dorp.
Op een dag hoorde Lila van een oud kasteel dat bovenop een heuvel stond. Het kasteel was al jaren verlaten en de mensen in het dorp vertelden verhalen over vreemde dingen die er gebeurden. Sommige zeiden dat het kasteel betoverd was, anderen geloofden dat er spoken rondwaarden. Lila vond het verhaal spannend en besloot om het kasteel te bezoeken.
Die middag pakte ze haar rugzak met wat eten en drinken en begon aan de klim naar de heuvel. De zon scheen helder aan de lucht, maar hoe hoger ze kwam, hoe donkerder het werd. De bomen stonden dicht op elkaar en hun takken leken als vingers naar haar te wijzen. Maar Lila was niet bang; ze was vastbesloten om het kasteel te vinden.
Na een tijdje lopen zag ze eindelijk het kasteel tussen de bomen staan. Het was groot en imposant, met torens die hoog de lucht in staken. De muren waren bedekt met klimop en sommige ramen waren gebroken. Lila voelde een rilling over haar rug lopen, maar haar nieuwsgierigheid was sterker dan haar angst.
Ze liep naar de grote houten deur van het kasteel. Deze stond op een kier, alsof hij haar uitnodigde om binnen te komen. Met een diepe ademhaling duwde ze de deur open en stapte naar binnen.
Het interieur van het kasteel was donker en stoffig. De lucht rook muf en er lagen overal spinnenwebben. Lila keek om zich heen en zag oude meubels bedekt met doeken. Ze liep verder naar binnen, haar hart klopte snel van opwinding.
Plotseling viel haar blik op iets glinsterends aan de muur: een grote spiegel! Deze spiegel had een prachtig gouden frame met ingewikkelde versieringen. Lila kon niet weerstaan aan de aantrekkingskracht van de spiegel en liep ernaartoe.
Toen ze dichterbij kwam, merkte ze dat er iets bijzonders aan deze spiegel was. Het leek alsof er beweging in zat; beelden flitsten voorbij als golven in water. Nieuwsgierig raakte Lila de spiegel aan met haar hand.
Op dat moment gebeurde er iets magisch! De spiegel begon te stralen in felle kleuren, en voor Lila's ogen verscheen een andere wereld achter het glas. Ze zag groene velden vol bloemen, vrolijke dieren die speelden, en kinderen die lachten en dansten.
"Wat is dit?" fluisterde Lila verbaasd.
Een zachte stem kwam uit de spiegel: "Welkom, dappere ziel! Ik ben Mira, de bewaker van deze betoverde spiegel."
Lila kon haar oren niet geloven. "Een bewaker? Wat bedoel je?"
Mira legde uit: "Deze spiegel toont je dromen en wensen, maar ook je angsten. Als je durft te kijken, kan ik je helpen om je grootste verlangen waar te maken."
Lila dacht na over wat ze het meest wilde hebben of zijn. Ze wilde altijd al avonturen beleven zoals in de verhalen die haar moeder vertelde; dappere helden die hun dromen achterna gingen.
"Ik wil avonturen beleven!" riep ze enthousiast.
"Dan moet je door de spiegel stappen," zei Mira vriendelijk.
Lila voelde een sprankeling van moed in haar hart toen ze besloot om door de spiegel te stappen. Met één grote stap sprong ze naar voren…
En toen gebeurde er iets ongelooflijks! Ze viel niet doorheen zoals ze had verwacht; in plaats daarvan voelde ze zich licht als een veertje terwijl alles om haar heen veranderde.
Toen Lila weer op aarde kwam – of waar dan ook – stond ze midden op een prachtig veld vol bloemen die alle kleuren van de regenboog hadden! De lucht was blauw en helder, vogels zongen vrolijk boven haar hoofd.
"Waar ben ik?" vroeg Lila hardop terwijl ze rondkeek.
"Je bent nu in Dromenland," zei Mira die plotseling naast haar stond als een mooie vrouw met lange haren die glansden als sterrenlicht.
Lila kon niet geloven wat zij hoorde! Dromenland? Dit moest wel een droom zijn!
Mira glimlachte: "Hier kun je alles doen wat je wilt! Maar onthoud: elke keuze heeft gevolgen."
Lila knikte enthousiast terwijl zij verder Dromenland verkende. Ze ontmoette vriendelijke dieren die konden praten, maakte nieuwe vrienden en beleefde spannende avonturen zoals nooit tevoren!
Ze reed op ruggen van vliegende paarden, zwom met dolfijnen in kristalhelder water en danste onder sterrenhemels bij feesten met elfen! Elke dag bracht nieuwe verrassingen; elke nacht sliep zij onder een hemel vol sterren die leken te glimlachen naar haar dromen.
Maar naarmate dagen verstreken begon Lila ook iets anders te voelen: heimwee naar huis. Ze miste haar moeder, haar vrienden uit het dorpje en zelfs het geluid van vogels buiten haar raam.
Op een dag ging zij terug naar Mira bij de grote boom waar zij elkaar vaak ontmoetten.
"Mira," zei Lila voorzichtig, "ik heb zoveel plezier gehad hier… maar ik wil terug naar huis."
Mira knikte begrijpend: "Dat is heel normaal, lieve kind."
"Maar hoe kan ik terug?" vroeg Lila wanhopig.
Mira wees naar de grote gouden spiegel die nog steeds straalde tussen twee bomen.
"Je kunt altijd terugkeren door dezelfde weg te nemen als waarmee je gekomen bent."
Met hernieuwde moed liep Lila naar de spiegel toe.
"Ik ben klaar," zei zij vastberaden terwijl zij zich voorbereidde om terug te gaan.
Toen zij doorheen stapte voelde zij weer dat lichte gevoel; alles draaide weer om hen heen totdat zij eindelijk weer veilig thuis stond voor het oude kasteel!
De zon scheen nog steeds helder boven hen terwijl zij zich realiseerde dat dit avontuur meer voor haar betekende dan alleen plezier hebben; zij had geleerd wat echt belangrijk is – thuis zijn bij degenen van wie je houdt!
Met deze gedachte keerde zij terug naar huis waar alles weer normaal leek… maar nu wist zij dat avontuur altijd dichtbij is zolang je maar durft dromen!
En zo leefde Lila verder met nieuwe verhalen om te vertellen aan iedereen in het dorpje over Dromenland – waar magie bestaat zolang je erin gelooft!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes