Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De geheimzinnige tuin**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bomen en groene velden. In dit dorpje woonde een meisje genaamd Lotte. Lotte was een nieuwsgierig kind. Ze hield van avontuur en ontdekkingen. Elke dag na school ging ze buiten spelen met haar vrienden. Maar op een dag gebeurde er iets bijzonders.
Lotte liep met haar vriendjes, Sam en Emma, door het bos achter hun huis. Ze speelden verstoppertje tussen de bomen en renden over de zachte grond. Terwijl ze renden, zag Lotte iets glinsteren tussen de takken van een oude boom. "Wat is dat?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Misschien is het een schat!" zei Sam enthousiast.
"Of een verborgen deur!" voegde Emma toe.
Lotte besloot om dichterbij te gaan kijken. Ze duwde takken opzij en ontdekte een kleine opening in de struiken. Het leek wel een pad dat naar iets geheimzinnigs leidde. "Kom op! Laten we gaan kijken!" zei Lotte terwijl ze het pad inschoot.
Sam en Emma volgden haar snel. Het pad was smal en vol met bladeren, maar het leidde hen naar een prachtige tuin. De tuin was vol met bloemen in alle kleuren van de regenboog. Er waren rozen, zonnebloemen, en zelfs paarse klaprozen die in de zon dansten.
"Wow! Dit is prachtig!" riep Emma terwijl ze rondkeek.
Maar er was iets vreemds aan deze tuin. De lucht voelde anders aan, alsof er magie in de lucht hing. Terwijl ze verder liepen, zagen ze in het midden van de tuin een grote boom staan. Deze boom had dikke takken en bladeren die glinsterden als sterren.
"Wat voor boom is dit?" vroeg Sam terwijl hij naar boven keek.
Lotte liep dichterbij en raakte de stam aan. "Ik weet het niet, maar ik voel iets bijzonders," zei ze zachtjes.
Plotseling hoorde ze een zachte stem zeggen: "Welkom in mijn tuin." De kinderen keken om zich heen, maar er was niemand te zien.
"Wie spreekt daar?" vroeg Lotte met grote ogen.
"Ik ben de geest van deze tuin," zei de stem weer. "Ik ben hier om jullie te helpen."
De kinderen keken elkaar verbaasd aan. "Helpen? Hoe dan?" vroeg Emma nieuwsgierig.
"Deze tuin is speciaal," legde de geest uit. "Hij groeit met jullie dromen en wensen. Maar hij heeft ook bescherming nodig."
Lotte voelde haar hart sneller kloppen. "Wat moeten we doen?"
"Jullie moeten goed voor deze tuin zorgen," zei de geest vriendelijk. "Als jullie dat doen, zal hij bloeien en jullie geluk brengen."
De kinderen knikten enthousiast. Ze wilden graag helpen! De geest gaf hen enkele taken: water geven aan de bloemen, onkruid wieden en zorgen dat alles schoon bleef.
Elke dag na school kwamen Lotte, Sam en Emma terug naar de geheimzinnige tuin om hun taken uit te voeren. Ze zongen liedjes terwijl ze werkten en maakten plezier samen. De bloemen groeiden snel en werden nog mooier dan voorheen.
Op een dag merkte Lotte iets vreemds op bij de grote boom in het midden van de tuin. Er waren kleine vruchten aan gegroeid die leken op gouden appels! "Kijk eens! Wat zijn dat voor appels?" vroeg ze verwonderd.
"Ik weet het niet," zei Sam terwijl hij dichterbij kwam kijken.
Emma reikte voorzichtig naar één van de appels en raakte het aan met haar vinger. Op dat moment begon één van de appels te glinsteren! De geest verscheen weer in een flits van licht.
"Dit zijn magische appels," legde hij uit met een glimlach. "Als je er één eet, vervult hij één wens."
De kinderen keken elkaar aan met grote ogen vol verbazing en enthousiasme! Wat zouden ze wensen?
"Iets moois voor ons dorp!" stelde Lotte voor.
"Ja! Iets wat iedereen gelukkig maakt!" voegde Sam toe.
Emma dacht even na en zei toen: "Wat als we ervoor zorgen dat iedereen altijd genoeg te eten heeft?"
De geest knikte goedkeurend: "Dat is een prachtig idee."
Ze besloten samen één appel te plukken voor hun wens. Voorzichtig plukten ze er één van de boom af en hielden hem samen vast terwijl ze hun wens deden: “We wensen dat iedereen in ons dorp altijd genoeg te eten heeft!”
De appel begon fel te stralen toen ze hun wens uitspraken, totdat hij plotseling verdween in een wolk van gouden stof!
Die avond gebeurde er iets wonderbaarlijks in het dorpje: alle mensen kregen voedsel in overvloed! Er waren groenten, fruit, brood – alles wat je maar kon bedenken!
Iedereen was zo blij! Ze organiseerden zelfs een groot feest om hun dankbaarheid te tonen voor deze wonderlijke gebeurtenis.
Lotte, Sam en Emma stonden samen bij het feestterrein onder de sterrenhemel en keken naar al die blije gezichten om hen heen.
"We hebben echt iets goeds gedaan," zei Lotte trots.
Ja, dachten ze allemaal; door goed voor de geheimzinnige tuin te zorgen hadden zij niet alleen zichzelf geholpen maar ook heel hun dorp!
En zo bleef Lotte elke dag terugkomen naar haar geheime plek om ervoor te zorgen dat alles bleef bloeien – niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen die zij liefhad.
En zo leefden zij nog lang gelukkig met hun geheimzinnige tuin vol magie!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes