Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De magische kleurenpotlood**
In een wereld waar de lucht niet altijd blauw was en de zon soms besloot om zich te verstoppen achter een dikke wolkenlaag, lag er een uitgestrekt grasveld dat glinsterde als een zee van smaragd. Dit veld was niet zomaar een plek; het was een levend schilderij, waar de kleuren dansten en de wind fluisterde. Hier, tussen de wuivende grassprieten, begon ons verhaal.
Wout, een jongen met krullend haar en ogen die glinsterden als sterren in de nacht, zat op zijn knieën in het gras. Voor hem lag zijn schetsboek, gevuld met tekeningen van fantasiewezens en verre landen. Hij had altijd al een passie gehad voor tekenen, maar vandaag voelde hij iets bijzonders in de lucht. De zon brak door de wolken en kleurde het gras in tinten die hij nog nooit eerder had gezien.
Aan de andere kant van het veld zat Fleur, een meisje met lange vlechten en een glimlach die zelfs de somberste dag kon opvrolijken. Ze had haar eigen schetsboek bij zich en was druk bezig met het tekenen van bloemen die ze in het veld had gevonden. De kleuren waren levendig en sprankelend, maar iets in haar hart vertelde haar dat ze meer wilde dan alleen maar bloemen tekenen.
Terwijl Wout zijn potlood over het papier liet glijden, merkte hij iets vreemds op aan de rand van het grasveld. Een oude vrouw met een lange zwarte jurk en grijze haren zat op een boomstronk. Haar ogen waren diep als poelen vol geheimen, maar ze straalden ook warmte uit. Wout voelde zich aangetrokken tot haar aanwezigheid.
"Wat teken je daar, jongen?" vroeg ze met een stem die klonk als ruisende bladeren.
Wout keek op en zag dat Fleur ook naar de vrouw keek. "Ik teken avonturen," antwoordde hij eerlijk. "En jij?"
Fleur knikte enthousiast. "Ik teken bloemen! Maar ik wil ook iets magisch maken."
De oude vrouw glimlachte geheimzinnig en gebaarde hen dichterbij te komen. "Als jullie echt iets magisch willen creëren," zei ze terwijl ze haar hand naar voren stak, "moeten jullie deze kleurenpotlood gebruiken."
In haar hand hield ze een potlood dat glansde als edelstenen in het zonlicht. Het leek wel alsof alle kleuren van de regenboog erin gevangen zaten. Wout en Fleur keken elkaar aan met grote ogen.
"Wat maakt dit potlood zo bijzonder?" vroeg Fleur nieuwsgierig.
"Dit potlood heeft de kracht om alles wat je tekent tot leven te brengen," antwoordde de vrouw terwijl ze hen aanstaarde met haar mysterieuze blik.
Wout voelde zijn hart sneller kloppen. "Echt waar? Maar hoe werkt het?"
"Het enige wat je hoeft te doen is geloven in wat je tekent," zei de vrouw terwijl ze hen aanmoedigde om het potlood te nemen.
Zonder aarzeling reikte Wout naar het potlood en voelde meteen een golf van energie door zijn lichaam stromen. Hij gaf Fleur ook een kans om het vast te houden voordat hij weer verder ging met tekenen.
Ze besloten samen hun eerste creatie te maken: een grote boom vol kleurrijke vruchten die nooit eerder waren gezien. Terwijl Wout met zorg takken tekende en Fleur felgekleurde vruchten toevoegde, gebeurde er iets wonderlijks: uit hun schetsboek kwam licht stralen dat hen omhulde als een warme omhelzing.
De boom groeide letterlijk uit hun papier! Takken reikten omhoog naar de lucht terwijl bladeren zich ontvouwden in alle denkbare tinten groen. De vruchten begonnen te glanzen als juwelen onder de zonnestralen.
"Dit is ongelooflijk!" riep Wout terwijl hij naar hun creatie keek die nu echt voor hen stond.
Fleur kon alleen maar knikken; woorden ontbraken haar simpelweg bij zoveel schoonheid.
Maar toen gebeurde er iets onverwachts: uit één van de vruchten sprong er plotseling een klein Chinees meisje tevoorschijn! Ze droeg traditionele kledij versierd met kleurrijke patronen en had ogen vol nieuwsgierigheid.
"Hallo! Ik ben Mei!" zei ze vrolijk terwijl ze rondkeek naar alles wat er gebeurde.
Wout en Fleur keken elkaar verbaasd aan; dit was nog nooit eerder gebeurd! Mei lachte breeduit toen ze hun verbazing zag en begon rond te dansen onder hun boom vol vruchten.
"Jullie hebben mij hierheen getekend!" zei Mei blij terwijl ze rondjes draaide in het grasveld. "Dit is zo leuk!"
Wout voelde zich trots; zij hadden niet alleen iets moois gemaakt, maar ook iemand nieuw verwelkomd in hun wereld van creativiteit.
Fleur glimlachte breeduit terwijl zij samen met Mei onder hun boom danste. Ze begonnen samen nieuwe dingen te tekenen: vliegende vissen die door de lucht zwommen, sterren die zongen als vogels, en zelfs regenbogen die sprongen als konijnen over heuvels van wolken.
De tijd leek stil te staan terwijl zij samen deze wonderlijke wereld creëerden zonder grenzen of regels; enkel gedreven door hun verbeelding en vreugde voor kunst.
Uren gingen voorbij voordat ze beseften dat de zon al begon onder te gaan achter de horizon van kleurige dromen die zij zelf hadden geschapen. De oude vrouw verscheen opnieuw aan hen vanuit schaduwrijke hoeken van het grasveld waar zij eerder had gezeten.
"Jullie hebben goed werk geleverd," zei zij tevreden terwijl zij naar hun creaties keek die nog steeds sprankelden onder het avondlicht. "Maar onthoud: echte magie komt niet alleen uit potloden of tekeningen; het zit diep binnenin jullie."
Met deze woorden verdween zij weer tussen de bomen zoals zij gekomen was — stilletjes maar betekenisvol — alsof zij nooit had bestaan behalve in hun verbeelding.
Wout, Fleur en Mei keken elkaar aan met blije gezichten vol inspiratie voor nieuwe avonturen die nog moesten komen — niet omdat er meer magie nodig was of omdat er geheimen waren om ontrafeld — maar simpelweg omdat creativiteit geen einde kent zolang je blijft geloven in jezelf én elkaar.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes