Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De vergeten stad in het bos**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bomen en groene velden. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Tom. Tom was een nieuwsgierige jongen. Hij hield van avontuur en ontdekkingen. Elke dag na school ging hij naar het bos achter zijn huis. Het bos was groot en vol geheimen.
Op een dag, terwijl Tom door het bos liep, zag hij iets glinsteren tussen de bomen. Het was een klein pad dat hij nog nooit eerder had gezien. Zijn hart klopte sneller van opwinding. "Wat zou er aan het einde van dit pad zijn?" dacht hij bij zichzelf.
Tom besloot het pad te volgen. De bomen om hem heen werden steeds dichter en de lucht voelde koel aan. Na een tijdje lopen, kwam hij bij een open plek. Wat hij daar zag, maakte zijn ogen groot van verbazing.
Voor hem lag een oude stad, verborgen tussen de bomen. De gebouwen waren bedekt met mos en klimop. Het leek wel alsof de tijd hier had stilgestaan. Tom kon zijn ogen niet geloven. "Dit is geweldig!" riep hij uit.
Hij stapte voorzichtig de stad binnen. De straten waren smal en vol met stenen die al jaren niet meer waren schoongemaakt. Overal lagen takken en bladeren op de grond. Maar ondanks dat het oud was, voelde het ook magisch aan.
Tom liep verder en ontdekte een groot plein in het midden van de stad. In het midden van het plein stond een fontein, maar er kwam geen water uit. De beelden rondom de fontein waren mooi, maar ze waren ook beschadigd door de tijd.
Terwijl Tom rondkeek, hoorde hij plotseling een zacht geluid achter zich. Hij draaide zich snel om en zag een meisje staan. Ze had lange haren die glansden in het zonlicht en haar ogen waren helder als sterren.
"Hallo," zei ze met een glimlach. "Ik ben Lila."
"Hallo," antwoordde Tom verlegen. "Ik ben Tom."
Lila keek naar de oude gebouwen om hen heen en zei: "Dit is mijn thuis."
Tom was verrast. "Jouw thuis? Maar deze stad is vergeten!"
Lila knikte langzaam. "Ja, veel mensen weten niet dat deze stad bestaat. Wij wonen hier al heel lang."
"Wie zijn 'wij'?" vroeg Tom nieuwsgierig.
Lila wees naar de andere kant van het plein waar meer kinderen speelden tussen de ruïnes van de gebouwen.
"Wij zijn de bewoners van deze vergeten stad," legde ze uit. "We leven hier in harmonie met de natuur."
Tom voelde zich meteen op zijn gemak bij Lila en haar vrienden. Ze speelden samen spelletjes en vertelden elkaar verhalen over hun levens in hun verschillende werelden.
Na een tijdje vroeg Tom: "Waarom woont niemand meer hier? Waarom is deze stad vergeten?"
Lila zuchtte diep en zei: "Lang geleden was deze stad vol leven en vreugde, maar op een dag kwamen er grote stormen die alles verwoestten. Mensen verlieten hun huizen om veilig te zijn, maar velen kwamen nooit terug."
Tom voelde medelijden voor Lila en haar vrienden, maar ook bewondering voor hun moed om hier te blijven wonen.
"Kunnen we iets doen om deze stad weer tot leven te brengen?" vroeg hij enthousiast.
Lila's ogen lichtten op bij die woorden: "Ja! We kunnen samen werken! We kunnen schoonmaken, planten zaaien en nieuwe dingen bouwen!"
En zo begon hun avontuur samen in de vergeten stad in het bos.
De dagen gingen voorbij terwijl Tom elke middag terugkwam naar Lila en haar vrienden. Ze werkten hard om de stad weer mooi te maken. Ze haalden takken weg, maakten paden vrij en plantten bloemen rondom de fontein.
Langzaam maar zeker begon de vergeten stad weer tot leven te komen. Mensen uit het dorp hoorden over wat Tom deed met Lila en kwamen ook helpen! Ze brachten zaadjes mee voor groenten en bloemen.
De kinderen lachten samen terwijl ze plantten en zaaiden in wat ooit verlaten grond was geweest.
Na enkele weken begon alles te groeien! De bloemen bloeiden in alle kleuren van de regenboog, en zelfs vogels kwamen terug om te zingen in de bomen.
Op een dag besloten ze om een feest te organiseren om hun harde werk te vieren! Iedereen uit het dorp kwam naar de vergeten stad toe voor muziek, dansen en lekker eten dat ze samen hadden gemaakt.
Het plein vulde zich met gelach en vrolijkheid terwijl iedereen genoot van elkaars gezelschap.
Tijdens het feest stond Lila op om iets te zeggen: “Dank jullie allemaal! Dankzij jullie hebben we onze stad weer tot leven gebracht!”
Tom voelde zich trots toen hij naar Lila keek; zij had hem laten zien hoe belangrijk vriendschap is en hoe je samen iets moois kunt creëren.
Vanaf die dag werd de vergeten stad geen geheim meer; mensen kwamen van heinde en verre om te genieten van wat zij hadden opgebouwd: vriendschap, liefde voor elkaar én respect voor de natuur.
En zo leefden Tom, Lila, hun vrienden én alle nieuwe bezoekers gelukkig verder in hun prachtige herstelde stad in het bos – waar dromen werkelijkheid werden door samenwerking én hoop!
En als je goed kijkt tussen die hoge bomen vandaag nog steeds kun je misschien wel iets horen flonkerend tussen al dat groen… Een herinnering aan vriendschap die nooit zal vervagen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes