Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De tijdmachine in de schuur**
In een klein dorpje, omringd door groene velden en hoge bomen, woonde een jongen genaamd Sam. Sam was twaalf jaar oud en had een beperking. Hij kon niet goed lopen en gebruikte een rolstoel. Maar dat weerhield hem er niet van om te dromen. Sam had een grote fantasie en hield van avontuur.
Op een zonnige dag zat Sam in zijn tuin. Hij keek naar de blauwe lucht en dacht na over wat hij zou willen doen als hij kon lopen. Misschien zou hij dan met zijn vrienden gaan rennen of klimmen in de bomen. Maar nu zat hij in zijn rolstoel en voelde hij zich soms alleen.
Zijn beste vriend, Tom, kwam langs. Tom was altijd vrolijk en had veel energie. "Hé Sam! Heb je zin om naar de schuur te gaan? Ik heb iets ontdekt!" vroeg Tom enthousiast.
Sam glimlachte. "Wat heb je gevonden?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Kom maar mee! Het is echt cool!" zei Tom terwijl hij Sam hielp om naar de schuur te rijden.
In de schuur stond een oude, stoffige machine. Het was een grote kast met knoppen, lichten en vreemde buizen die eruit zagen als iets uit een film. "Wat is dit?" vroeg Sam verbaasd.
"Ik weet het niet," antwoordde Tom. "Maar ik denk dat het een tijdmachine is!"
Sam's ogen glinsterden van opwinding. "Een tijdmachine? Dat klinkt geweldig! Wat als we terug in de tijd kunnen gaan?"
Tom knikte enthousiast. "Laten we het proberen! We moeten gewoon op deze knoppen drukken."
Ze keken naar de knoppen op de machine. Er waren er veel, elk met verschillende kleuren en symbolen. Sam voelde zich een beetje nerveus, maar ook heel nieuwsgierig.
"Oké, laten we het doen!" zei Tom terwijl hij op de grote rode knop drukte.
De machine begon te trillen en er kwamen vreemde geluiden uit. Lichten flitsten aan en uit, en voor ze het wisten werden ze omringd door een fel licht.
Toen het licht verdween, stonden ze niet meer in de schuur maar in een bos vol hoge bomen en kleurrijke bloemen. "Waar zijn we?" vroeg Sam verwonderd.
"Ik weet het niet," zei Tom terwijl hij om zich heen keek. "Maar kijk! Daar is iemand!"
Ze zagen een meisje dat hen aankijkte met grote ogen. Ze droeg kleren die eruitzagen alsof ze uit een ander tijdperk kwamen.
"Hallo! Wie zijn jullie?" vroeg het meisje nieuwsgierig.
"We zijn Sam en Tom," zei Sam met een glimlach. "We komen uit de toekomst!"
Het meisje lachte vrolijk. "Ik ben Lila! Welkom in mijn tijd! Dit is het jaar 1800."
Sam kon zijn oren niet geloven. Ze waren echt terug in de tijd! "Wat doe je hier?" vroeg hij aan Lila.
"Ik speel vaak hier in het bos," antwoordde Lila blij. "Wil je met me spelen?"
Tom keek naar Sam en zei: "Ja, laten we samen spelen!"
Lila leidde hen naar een open plek waar kinderen aan het spelen waren met ballen van stro en touwen gemaakt van plantenvezels. Sam voelde zich gelukkig tussen al deze kinderen, ook al kon hij niet rennen zoals zij deden.
Lila merkte dat Sam in een rolstoel zat, maar dat maakte haar niets uit. Ze kwam naast hem zitten en zei: "Je kunt ook meedoen! We kunnen samen verhalen vertellen of ik kan je duwen terwijl we rondjes draaien."
Sam voelde zich blij dat Lila zo vriendelijk was. Terwijl ze samen speelden, vertelde Lila verhalen over haar leven in 1800: hoe ze moest helpen op de boerderij, hoe ze met haar vrienden speelde zonder speelgoed zoals nu, maar gewoon met wat ze konden vinden in de natuur.
Na uren spelen werd het donkerder en begon de lucht te veranderen van blauw naar paars-oranje door de ondergang van de zon.
"We moeten terug," zei Tom tegen Sam terwijl hij naar de machine keek die nog steeds daar stond waar ze hem hadden achtergelaten.
"Lila," zei Sam voorzichtig, "we moeten gaan terug naar onze tijd."
Lila keek verdrietig maar begreep het ook meteen. "Jullie moeten gaan? Maar ik vond het zo leuk om jullie te ontmoeten!"
"We vonden jou ook leuk!" zei Tom snel.
Sam glimlachte naar Lila: “Misschien kunnen we ooit weer terugkomen.”
Lila knikte hoopvol terwijl ze hen zwaaide toen ze naar de machine reden.
Tom drukte opnieuw op dezelfde rode knop toen ze weer bij de machine stonden, vol spanning over wat er zou gebeuren deze keer.
Het licht flitste opnieuw om hen heen totdat alles weer stil werd…
Toen ze hun ogen openden waren ze terug in hun eigen schuur!
"Wauw!" riep Tom enthousiast terwijl hij rondkeek. “Dat was geweldig!”
Sam lachte breeduit: “Ja! En ik heb nieuwe vrienden gemaakt!”
Terwijl ze samen terugreden naar huis, voelde Sam zich gelukkiger dan ooit tevoren. Hij besefte dat zelfs al had hij misschien niet dezelfde mogelijkheden als anderen, dat hem niet tegenhield om avonturen te beleven of vrienden te maken – zelfs als die vrienden uit andere tijden kwamen!
En zo bleef Sam dromen over nieuwe avonturen met zijn tijdmachine – altijd klaar voor wat komen ging!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes