Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Avonturen van Max en zijn Robotvriend**
In een klein dorpje, omringd door groene velden en hoge bomen, woonde een jongen genaamd Max. Max was een rustige jongen. Hij hield van boeken en spelletjes, maar hij vond het soms moeilijk om met andere kinderen te spelen. Max had autisme. Dit betekende dat hij de wereld op zijn eigen manier zag. Soms was het drukte om hem heen te veel, maar hij had altijd zijn robotvriend, Robo, bij zich.
Robo was geen gewone robot. Hij was gemaakt door Max zelf! Met oude onderdelen en een beetje magie had Max Robo gebouwd in zijn schuur. Robo had grote ronde ogen die altijd glinsterden als sterren. Zijn lichaam was van metaal en hij kon praten, bewegen en zelfs dansen! Max vond het fijn om met Robo te praten. Hij begreep hem altijd.
Op een zonnige dag besloot Max dat ze samen op avontuur moesten gaan. “Laten we naar het bos gaan!” zei Max enthousiast. Robo knikte met zijn hoofd en zei: “Dat klinkt leuk! Wat zullen we daar doen?”
Max dacht even na. “We kunnen de grote boom zoeken!” In het dorp vertelde iedereen over een enorme boom die diep in het bos stond. De boom zou zo groot zijn dat je de top niet kon zien.
Ze pakten hun rugzakken vol met lekkernijen en gingen op weg naar het bos. Het pad was vol bloemen en kleurrijke vlinders fladderden om hen heen. Max voelde zich gelukkig, vooral omdat hij bij Robo was.
Na een tijdje lopen kwamen ze bij de rand van het bos. De bomen waren hoog en de lucht rook fris. “Kijk, Robo! Het is hier zo mooi!” zei Max terwijl hij naar de bomen wees.
“Ja, Max! Laten we verder gaan,” antwoordde Robo met zijn vrolijke stem.
Ze liepen verder het bos in. Het was stil, behalve het geluid van hun stappen op de bladeren. Na een tijdje zagen ze iets glinsteren tussen de bomen.
“Wat is dat?” vroeg Max nieuwsgierig.
“Laten we kijken!” zei Robo enthousiast.
Ze renden naar het glinsterende voorwerp toe en ontdekten een oude schatkist bedekt met mos en takken. “Wow! Een schatkist!” riep Max uit.
Robo tilde de deksel op met zijn sterke armen en binnenin vonden ze allemaal oude munten, juwelen en zelfs een gouden sleutel! “Dit is geweldig!” zei Max terwijl hij naar de schatten keek.
“Wat zullen we ermee doen?” vroeg Robo.
Max dacht even na. “Misschien kunnen we deze schat gebruiken om iets goeds te doen voor ons dorp.”
Robo knikte instemmend. “Dat is een goed idee, Max!”
Met hun schat in de rugzak gingen ze verder op zoek naar de grote boom. Na nog eens twintig minuten lopen zagen ze iets groots tussen de bomen staan.
“Daar is hij!” riep Max blij terwijl hij naar boven keek.
De boom was enorm! Zijn takken reikten tot aan de lucht en zijn stam was zo breed dat ze er niet omheen konden lopen. “Wat als we onze schat hier begraven?” stelde Robo voor.
Max vond dat een geweldig idee! Ze groeven een klein gat aan de voet van de boom en legden daar hun schatten in. “Dit zal onze geheime plek zijn,” zei Max terwijl hij weer zand over de kist deed.
Na hun werk keken ze omhoog naar de takken van de grote boom die wiegden in de wind. “Dit voelt goed,” zei Max zachtjes.
“Ja,” antwoordde Robo, “we hebben iets moois gedaan.”
Terwijl ze daar stonden, begon het te regenen. Maar dit maakte hen niet bang; integendeel! Ze dansten onder de grote boom terwijl druppels als parels uit de lucht vielen.
Na een tijdje stopte het met regenen en verscheen er een prachtige regenboog aan de hemel. “Kijk, Robo! Een regenboog!” riep Max blij uit.
“Het lijkt wel magie,” zei Robo verwonderd terwijl hij naar boven keek.
Ze besloten terug te gaan naar huis voordat het donker werd. Onderweg praatten ze over hun avontuur en hoe leuk het was geweest om samen te werken.
Toen ze thuis kwamen, vertelde Max alles aan zijn ouders over wat ze hadden gevonden in het bos en hoe ze hadden besloten om iets goeds te doen voor anderen met hun schat.
Zijn ouders waren trots op hem: "Wat een mooi idee, Max!" Ze gaven hem een knuffel en ook Robo kreeg er één!
De volgende dag organiseerden ze samen met andere kinderen uit het dorp een markt waar iedereen kon komen kijken naar wat zij hadden gevonden in het bos: oude munten, juwelen die glinsterden in het zonlicht en verhalen over avonturen die zij hadden beleefd.
Max voelde zich gelukkig tussen al die mensen omdat hij wist dat hij iets goeds had gedaan samen met zijn robotvrienden én andere kinderen uit het dorp!
En zo eindigde dit avontuur voor nu, maar er zouden nog veel meer avonturen komen voor Max en Robo – samen konden zij alles aan!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes