Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Schatkaart van Kapitein Zwartbaard**
Er was eens een klein dorpje aan de kust. In dit dorpje woonden veel kinderen. Ze speelden vaak op het strand en bouwden zandkastelen. Maar er was één verhaal dat iedereen kende: het verhaal van Kapitein Zwartbaard.
Kapitein Zwartbaard was een beruchte piraat. Hij had een grote, zwarte baard en droeg altijd een hoed met een doodskop erop. Iedereen in het dorp vertelde verhalen over zijn avonturen op zee. Ze zeiden dat hij een enorme schat had verstopt, ergens op een geheim eiland.
Op een dag besloten drie vrienden, Sam, Lotte en Joris, dat ze de schat wilden vinden. Sam was dapper en altijd in voor avontuur. Lotte was slim en kon goed plannen maken. Joris was de beste tekenaar van het dorp en hij kon alles mooi opschrijven.
“Laten we de schat zoeken!” zei Sam enthousiast.
“Ja! Maar waar moeten we beginnen?” vroeg Lotte.
Joris dacht even na en zei: “Misschien kunnen we naar de oude vuurtoren gaan. Daar woont de oude man die veel weet over Kapitein Zwartbaard.”
De vrienden renden naar de vuurtoren. De oude man heette meneer Van Dijk. Hij had grijze haren en droeg altijd een lange jas. Toen ze bij hem aankwamen, zat hij op zijn stoel met een boek in zijn handen.
“Meneer Van Dijk!” riep Lotte. “We willen de schat van Kapitein Zwartbaard vinden!”
De oude man keek hen aan met twinkelende ogen. “Ah, de schat van Zwartbaard,” zei hij met een glimlach. “Dat is geen gemakkelijke taak.”
“Maar we kunnen het!” zei Sam vastberaden.
Meneer Van Dijk zuchtte en legde zijn boek weg. “Als je echt wilt zoeken, heb je deze kaart nodig.” Hij gaf hen een oude, versleten kaart.
De vrienden keken naar de kaart. Er stonden vreemde tekens op en er was een grote X op het eiland getekend.
“Dit is het eiland!” zei Joris blij.
“Maar hoe komen we daar?” vroeg Lotte.
Meneer Van Dijk wees naar de zee. “Je hebt een boot nodig om naar het eiland te varen.”
De vrienden keken elkaar aan en wisten wat ze moesten doen. Ze gingen terug naar het dorp om hulp te vragen.
Ze vroegen aan alle vissers of ze hen naar het eiland konden brengen, maar niemand wilde gaan. Het eiland stond bekend als gevaarlijk door stormen en hoge golven.
Uiteindelijk vonden ze oude meneer Kees, die altijd met zijn bootje op zee viste. “Ik wil jullie wel helpen,” zei hij met een grijns, “maar alleen als jullie me helpen met mijn netten.”
De vrienden stemden in en hielpen meneer Kees met zijn netten repareren. Toen alles klaar was, stapten ze in zijn kleine bootje.
De zee was wild die dag, maar Sam, Lotte en Joris waren niet bang. Ze zaten dicht bij elkaar terwijl meneer Kees hen over de golven leidde.
Na een tijdje zagen ze het eiland in de verte verschijnen. Het zag er groen uit met hoge palmbomen en rotsen aan de kust.
“Daar is het!” riep Joris enthousiast.
Toen ze aankwamen, stapten ze uit de boot en keken om zich heen. Het eiland voelde magisch aan, maar ook spannend.
“We moeten de X op de kaart vinden,” zei Lotte terwijl ze naar de kaart keek.
Ze begonnen te lopen door het groene bos van het eiland. Ze klommen over stenen en liepen langs grote bomen vol kleurrijke bloemen.
Na enige tijd kwamen ze bij een open plek waar veel rotsen lagen. “Hier moet het zijn,” zei Sam terwijl hij naar de kaart keek.
Ze zochten overal tussen de rotsen totdat Joris iets glimmends zag onder een grote steen liggen.
“Kijk! Wat is dat?” riep hij uit terwijl hij dichterbij kwam.
Het bleek een oude kist te zijn! De kist was bedekt met mos en zand, maar er stond nog steeds iets op geschreven: "Schat van Kapitein Zwartbaard."
Hun harten klopten snel van blijdschap! Samen tilde ze de zware kist omhoog en zetten hem voorzichtig neer op de grond.
Lotte haalde haar adem diep in voordat ze het slot open probeerde te maken met haar zakmesje dat ze altijd bij zich had voor noodgevallen.
Na wat duwen en trekken klikte het slot open! De kist ging langzaam open...
Binnenin lag niet alleen goud of juwelen zoals in hun dromen, maar ook iets heel bijzonders: oude kaarten van andere eilanden! En boeken vol verhalen over avonturen van Kapitein Zwartbaard!
“Dit is geweldig!” riep Joris terwijl hij één van de boeken opensloeg.
“Ja! We hebben geen goud gevonden,” zei Lotte teleurgesteld.
Maar Sam glimlachte breeduit: “Maar dit is nog beter! We hebben verhalen gevonden!”
Ze besloten om alles mee terug te nemen naar hun dorp om hun vrienden te vertellen over hun avontuur én om samen nieuwe verhalen te schrijven gebaseerd op wat zij hadden gevonden!
Toen ze terugkwamen bij meneer Kees vertelde hij trots aan iedereen hoe dapper zij waren geweest om zo ver te reizen voor hun zoektocht naar schatten!
En zo werd De Schatkaart van Kapitein Zwartbaard niet alleen hun avontuur maar ook hun inspiratie voor vele nieuwe verhalen die zij samen zouden schrijven in hun eigen kleine schrijversclubje!
En zo leefden Sam, Lotte en Joris nog lang gelukkig met hun nieuwe avonturen vol fantasie!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes