Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Ravi en de Draak in de Achtertuin**
Het was een zonnige dag in het kleine dorpje waar Ravi woonde. Ravi was een jongen van tien jaar. Hij had bruin haar en grote, nieuwsgierige ogen. Hij hield van avontuur, maar soms kon hij zich moeilijk concentreren. Dat kwam omdat hij ADHD had. Soms was het lastig voor hem om stil te zitten of om naar de leraar te luisteren. Maar als hij iets leuk vond, kon hij urenlang bezig zijn.
Die ochtend zat Ravi in zijn kamer. Hij keek naar buiten en zag hoe de zon scheen op de groene bomen in zijn achtertuin. "Wat zal ik vandaag doen?" dacht hij bij zichzelf. Plotseling kreeg hij een idee! "Ik ga naar de achtertuin!" riep hij enthousiast.
Ravi sprong op van zijn stoel en rende naar buiten. De lucht was fris en vol met het gezang van vogels. In de achtertuin stonden bloemen in alle kleuren van de regenboog. Ravi liep tussen de bloemen door en voelde zich gelukkig.
Terwijl hij speelde met een bal, zag hij iets glinsteren achter een grote struik. Zijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt. "Wat is dat?" vroeg hij zich af. Ravi liep naar de struik toe en duwde takken opzij.
Tot zijn grote verbazing zag hij een kleine draak! De draak had schubben die glansden als edelstenen in het zonlicht. Zijn vleugels waren klein, maar mooi, met patronen die leken op sterrenhemels.
"Hallo!" zei Ravi met een grote glimlach. De draak keek op en knipperde met zijn ogen. "Hallo," zei de draak met een zachte stem, "ik ben Dax."
Ravi kon zijn oren niet geloven! Een echte draak! "Wat doe jij hier in mijn achtertuin?" vroeg Ravi vol verwondering.
Dax zuchtte diep en zei: "Ik ben verdwaald. Ik zocht naar mijn huis, maar ik kan het niet vinden." Zijn stem klonk verdrietig.
Ravi voelde medelijden met Dax. "Geen zorgen! Ik help je wel!" riep hij enthousiast. Maar toen dacht hij na: "Hoe kan ik je helpen? Waar is je huis?"
Dax vertelde dat zijn huis hoog in de bergen lag, ver weg van hier. "Maar ik kan niet vliegen zonder mijn kracht," zei Dax somber.
"Wat heb je nodig om weer te vliegen?" vroeg Ravi nieuwsgierig.
"Ik heb speciale stenen nodig," antwoordde Dax, "ze geven me kracht om te vliegen."
Ravi dacht even na en zei toen: "Misschien kunnen we die stenen vinden! Laten we samen op zoek gaan!"
Dax knikte blij en samen begonnen ze aan hun avontuur door de tuin heen. Ze keken onder bladeren, tussen bloemen en zelfs in het gras, maar ze konden geen enkele steen vinden.
Na een tijdje werd Ravi ongeduldig. Hij kon niet stilzitten; zijn gedachten sprongen alle kanten op zoals altijd als er iets spannends gebeurde.
"Misschien moeten we naar het speelhuisje gaan!" stelde Ravi voor terwijl hij al richting het speelhuisje rende zonder te wachten op Dax.
In het speelhuisje vond Ravi oude speelgoedstenen die glansden in het licht van de zon. “Kijk!” riep hij blij terwijl hij ze omhoog hield.
Dax keek aandachtig naar de stenen en schudde zijn hoofd: “Dit zijn geen speciale stenen.”
Teleurgesteld liet Ravi de stenen vallen en ging weer zitten op het houten vloer van het speelhuisje. “Waarom kan ik niets goed doen?” mompelde hij zachtjes tegen zichzelf.
Dax merkte dat Ravi zich slecht voelde en kwam naast hem zitten: “Het is oké, vriend! We hebben nog tijd om te zoeken.”
Ravi keek naar Dax en glimlachte weer: “Je hebt gelijk! Laten we verder zoeken!”
Ze besloten om naar de andere kant van de tuin te gaan waar hoge bomen stonden. Terwijl ze daar waren, hoorde Ravi iets ritselen in het gras.
“Wat was dat?” vroeg Dax bang terwijl hij dichter bij Ravi ging staan.
“Laten we kijken!” zei Ravi vol moed terwijl hij voorzichtig dichterbij ging.
Tot hun verbazing zagen ze een groepje glanzende stenen liggen tussen de wortels van een boom! Ze waren prachtig; sommige waren blauw zoals de lucht, andere groen zoals gras of rood zoals rozen!
“Dit moeten ze wel zijn!” riep Dax blij terwijl hij naar voren vloog – of beter gezegd: sprongetjes maakte omdat zijn vleugels nog niet sterk genoeg waren om echt te vliegen.
Ravi raapte snel enkele stenen op en gaf ze aan Dax: “Hier! Probeer deze!”
Dax nam één steen in zijn kleine klauwen en voelde meteen een warme gloed door zijn lichaam stromen. “Ja! Dit voelt goed!” riep Dax enthousiast terwijl er wat kracht terugkwam in zijn vleugels.
“Probeer nu eens te vliegen!” moedigde Ravi hem aan.
Dax nam een paar stappen terug, nam een diepe ademhaling en sprong omhoog! Voorzichtig fladderde hij met zijn vleugels – eerst wat wankel – maar al snel vloog hij hoger!
“Jeej!” juichte Ravi terwijl Dax rondjes boven hem vloog als een vrolijke vogel.
Na even rondgevlogen te hebben landde Dax weer naast Ravi: “Dank je wel, vriend! Je hebt me geholpen!”
Ravi voelde zich trots: “We hebben dit samen gedaan!”
De zon begon onder te gaan en verfde de lucht oranje-rood toen Dax zich voorbereidde om terug te keren naar huis.
“Ik moet nu echt gaan,” zei Dax met spijt in zijn stem.
“Wanneer zie ik je weer?” vroeg Ravi.
“Ik kom zeker terug,” beloofde Dax met twinkelende ogen.
En voordat ravi het wist steeg daks omhoog tot aan wolken.
Met blijdschap zwaaide ravi hem uit.
Die avond zat ravi nog steeds na te denken over alles wat er gebeurd was.
Hij besefte dat zelfs als dingen soms moeilijk waren of niet gingen zoals gepland,
er altijd ruimte was voor avontuur,
en dat vrienden elkaar konden helpen,
ook al waren ze heel verschillend.
Met die gedachte viel ravi gelukkig in slaap,
dromend over draken,
avonturen,
en nieuwe vrienden die nog moesten komen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes