Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Nina's Reis door het Regenboogland**
Er was eens een meisje genaamd Nina. Ze woonde in een klein dorpje, omringd door groene velden en hoge bomen. Nina had een grote droom: ze wilde de wereld buiten haar dorp ontdekken. Op een dag, terwijl ze in de tuin speelde, zag ze iets bijzonders. Een felgekleurde vlinder fladderde voorbij en landde op een bloem. De vlinder had alle kleuren van de regenboog.
Nina volgde de vlinder. Het beestje vloog over het pad en leidde haar naar een geheimzinnig bos. Het bos was anders dan alle bossen die ze kende. De bomen waren hoog en hun bladeren glinsterden in de zon. De lucht rook zoet, als snoepjes. Nina voelde zich gelukkig en nieuwsgierig.
Terwijl ze verder liep, kwam ze bij een grote poort van licht. De poort was gemaakt van glinsterende stenen in alle kleuren van de regenboog. Nina duwde de poort open en stapte naar binnen. Wat ze zag, maakte haar mond openvallen.
Ze was in het Regenboogland! Overal om haar heen waren kleuren: roze bomen, blauwe rivieren en gele bloemen die dansten in de wind. Het was prachtig! Nina kon niet wachten om meer te ontdekken.
Ze liep verder en ontmoette al snel een groep vrolijke dieren. Er was een slimme vos met een oranje vacht, een schattige konijn met grote oren en een kleurrijke papegaai die altijd zong. "Welkom in het Regenboogland!" zei de papegaai met zijn heldere stem.
"Ik ben Nina," zei ze blij. "Wat kunnen we hier doen?"
"Hier kun je alles doen wat je wilt!" zei de vos enthousiast. "We hebben spelletjes, feesten en zelfs magische avonturen!"
Nina voelde zich meteen thuis bij deze dieren. Ze speelde met hen en lachte veel. Maar na een tijdje merkte ze dat er iets ontbrak aan haar avontuur.
"Wat is er aan de hand?" vroeg het konijn bezorgd.
"Ik weet het niet precies," antwoordde Nina. "Ik voel me soms anders dan anderen."
De dieren keken elkaar aan en knikten begrijpend.
"Dat is oké," zei de papegaai vriendelijk. "Iedereen is uniek hier in het Regenboogland! Jij bent speciaal zoals jij bent."
Nina voelde zich beter door hun woorden. Ze vertelde hen dat ze soms verliefd werd op meisjes in plaats van jongens, maar dat dit niet altijd begrepen werd in haar dorp.
"Hier is iedereen vrij om te zijn wie ze willen zijn," zei de vos met een glimlach. "Je kunt jezelf zijn zonder bang te zijn."
Nina voelde zich opgelucht en blijer dan ooit tevoren.
De dagen gingen voorbij terwijl Nina nieuwe vrienden maakte en plezier had in het Regenboogland. Ze leerde dansen onder de sterrenhemel, zwom in glinsterende meren en plukte bloemen die zongen als je ze aanraakte.
Op een dag kwam er echter iets onverwachts op haar pad. Terwijl ze met haar vrienden speelde, zagen ze dat donkere wolken zich verzamelden boven het Regenboogland.
"Wat gebeurt er?" vroeg Nina bezorgd.
"Dat zijn de Wolken van Verdriet," legde het konijn uit. "Ze komen om ons geluk te verstoren."
Nina wist dat ze iets moest doen om hun land te redden. Samen met haar vrienden besloot ze om naar de top van de Regenboogberg te gaan, waar volgens legendes een magische steen lag die hen kon helpen.
De reis naar boven was moeilijker dan verwacht; er waren steile hellingen en rotsachtige paden, maar Nina gaf niet op. Haar vrienden moedigden haar aan: "We kunnen dit samen doen!"
Toen ze eindelijk bij de top aankwamen, zagen ze de magische steen stralen als nooit tevoren. Het licht straalde over het hele land heen en verdrijft langzaam de donkere wolken.
"We moeten onze liefde voor elkaar laten zien!" riep Nina uit vol enthousiasme.
De dieren begonnen te zingen en te dansen rond de steen terwijl Nina hun woorden vulde met liefde voor zichzelf en voor elkaar: "Wij zijn uniek! Wij zijn vrij!"
Langzaam maar zeker verdwenen de Wolken van Verdriet, en het Regenboogland bloeide weer op met kleuren die nog helderder waren dan voorheen.
Toen alles weer rustig was, draaide Nina zich naar haar vrienden toe: "Dank jullie wel! Jullie hebben me geholpen om mezelf te vinden."
De papegaai knikte: "En jij hebt ons geholpen om ons geluk terug te brengen!"
Nina wist dat dit avontuur nooit zou eindigen zolang zij zichzelf kon zijn met vrienden die haar accepteerden zoals zij was.
Na enkele dagen besloot Nina dat het tijd was om terug naar huis te gaan, maar niet zonder beloftes van terugkeer naar het Regenboogland.
Met tranen van vreugde nam zij afscheid van haar nieuwe vrienden: “Ik kom snel terug!”
Terug thuis voelde alles anders aan; maar nu had zij zelfvertrouwen gekregen door wat zij had geleerd in het Regenboogland.
En zo groeide Nina op tot een sterke jonge vrouw die trots was op wie zij was - uniek zoals elke kleur van de regenboog.
Haar hart klopte vol liefde voor iedereen om haar heen; want liefde kent geen grenzen of regels.
En elke keer als zij naar buiten keek na een regenbui zag zij altijd weer die prachtige regenbogen verschijnen - herinneringen aan haar bijzondere reis door het Regenboogland.
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes