Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Emma en het Betoverde Schilderij**
Er was eens een meisje genaamd Emma. Emma was tien jaar oud en woonde in een klein dorpje. Ze had een grote liefde voor kunst. Haar kamer hing vol met tekeningen en schilderijen die ze zelf had gemaakt. Maar er was iets bijzonders aan Emma: ze had moeite met lopen. Haar benen waren zwak, en ze gebruikte een rolstoel om zich te verplaatsen.
Emma vond het soms moeilijk om met andere kinderen te spelen. Ze voelde zich vaak alleen, vooral als de anderen buiten renden en speelden. Maar ze gaf niet op. Ze had haar fantasie, en die hielp haar om avonturen te beleven.
Op een dag besloot Emma naar de oude bibliotheek van het dorp te gaan. De bibliotheek was groot en vol met boeken over verre landen, magische wezens en spannende verhalen. Terwijl ze door de gangen rolde, viel haar oog op een oud schilderij dat aan de muur hing. Het schilderij toonde een prachtig landschap: groene heuvels, kleurrijke bloemen en een heldere blauwe lucht.
Emma voelde zich meteen aangetrokken tot het schilderij. Ze rolde dichterbij en keek goed naar de details. Plotseling merkte ze iets vreemds op: de bloemen in het schilderij leken te bewegen! Ze knipperde met haar ogen, maar het bleef hetzelfde.
“Wat is dit?” vroeg Emma zachtjes tegen zichzelf.
Net op dat moment kwam de bibliothecaresse, mevrouw Van Dijk, naar haar toe. “Ah, Emma! Je hebt ons oude schilderij gevonden,” zei ze met een glimlach.
“Wat is er zo bijzonder aan dit schilderij?” vroeg Emma nieuwsgierig.
Mevrouw Van Dijk leunde dichterbij en fluisterde: “Dit is geen gewoon schilderij. Het is betoverd! Als je goed kijkt, kun je misschien wel in het schilderij stappen.”
Emma's ogen werden groot van verbazing. “In het schilderij stappen? Hoe dan?”
“Je moet geloven in magie,” zei mevrouw Van Dijk geheimzinnig. “En je moet je hart openstellen voor avontuur.”
Emma dacht na over wat mevrouw Van Dijk had gezegd. Ze sloot haar ogen en stelde zich voor dat ze in het schilderij was, rijdend over de heuvels vol bloemen.
Toen ze haar ogen weer opendeed, voelde ze iets anders. De lucht om haar heen was warmer en geuriger dan ooit tevoren. Tot haar grote verbazing zat ze niet meer in de bibliotheek! Ze zat middenin het schilderij!
De kleuren waren levendig, de bloemen waren groot en mooi, en overal om haar heen zongen vogels vrolijke liedjes. Emma kon niet geloven wat er gebeurde! Ze rolde verder het landschap in, vol vreugde.
Plotseling hoorde ze een stem achter zich: “Hallo daar!” Het was een klein elfje met glinsterende vleugels dat vrolijk rondvloog.
“Wie ben jij?” vroeg Emma verbaasd.
“Ik ben Lila,” zei het elfje met een brede glimlach. “Welkom in ons betoverde land! Wat brengt jou hier?”
“Ik… ik weet het niet precies,” antwoordde Emma verlegen. “Ik zag je land in een schilderij.”
Lila knikte begrijpend. “Dat gebeurt wel vaker! Mensen die dromen van avontuur kunnen hier komen.”
Emma voelde zich gelukkig bij Lila’s woorden. “Ik wil graag meer ontdekken!” zei ze enthousiast.
Samen begonnen Lila en Emma aan hun avontuur door het betoverde land. Ze kwamen langs glinsterende rivieren waar vissen sprongen uit het water, kleurrijke bomen die zongen als de wind erdoorheen waaide, en velden vol bloemen die dansten op de muziek van de natuur.
Maar naarmate ze verder gingen, zagen ze ook dat niet alles perfect was in dit magische land. Sommige delen waren somber en verwelkt; de kleuren waren vervaagd en er klonk geen muziek meer.
“Wat is er gebeurd?” vroeg Emma bezorgd.
Lila zuchtte diep. “De magie van ons land wordt zwakker omdat mensen vergeten zijn om te dromen.”
Emma dacht na over wat Lila zei. Misschien kon zij helpen! “Wat kunnen we doen?” vroeg ze vastberaden.
“We moeten mensen laten geloven in magie,” antwoordde Lila enthousiast. “Maar hoe? We hebben veel hulp nodig!”
Emma kreeg een idee: “Laten we teruggaan naar mijn wereld! Ik kan mijn vrienden vertellen over jullie land!”
Lila knikte enthousiast: “Ja! Dat is een geweldig plan!”
Met Lila’s hulp keerde Emma terug naar de bibliotheek waar alles begon. Toen ze weer voor het oude schilderij zat, vertelde ze alles over wat ze had gezien aan mevrouw Van Dijk.
Mevrouw Van Dijk luisterde aandachtig naar Emma’s verhaal en glimlachte toen ze klaar was: “Dat klinkt fantastisch! We moeten dit delen met iedereen!”
Samen organiseerden zij een speciale dag in de bibliotheek waar alle kinderen uit het dorp werden uitgenodigd om te komen luisteren naar Emma’s verhaal over het betoverde land van Lila.
Die dag kwamen veel kinderen naar de bibliotheek; sommigen waren nieuwsgierig, anderen sceptisch maar allemaal luisterden zij aandachtig naar Emma’s verhaal over vriendschap, magie en dromen.
Na afloop gaven zij hun eigen tekeningen weer van wat zij dachten dat magie betekende; kleurrijke sterrenhemels, dansende bomen of zelfs vliegende dieren!
Langzaam maar zeker begon iedereen weer te geloven in magie; hun fantasie werd wakker geschud!
En zo gebeurde er iets wonderlijks: elke keer als iemand droomde of fantaseerde over iets moois of magisch gebeurde er iets bijzonders in Lila’s wereld; kleuren werden helderder, muziek klonk luider en zelfs nieuwe bloemen bloeiden op!
Emma voelde zich gelukkig omdat zij had geholpen om anderen weer te laten geloven in magie; ook al kon zij niet altijd rennen of springen zoals andere kinderen deed dat niets af aan haar kracht om dromen werkelijkheid te maken!
En zo leefden Emma en Lila nog lang gelukkig samen tussen hun twee werelden vol kleurige avonturen – want wie zegt dat je niet kunt vliegen als je maar gelooft?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes