Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De geheimzinnige schatkaart**
In een klein dorpje, omringd door hoge bergen en groene bossen, woonde een jongen genaamd Li. Li was een dertienjarige jongen met een grote glimlach en sprankelende ogen. Hij had zwart haar dat altijd in de war zat. Li was nieuwsgierig en hield van avontuur. Hij woonde samen met zijn ouders in een klein huisje aan de rand van het dorp.
Op een dag, terwijl hij aan het spelen was in het bos, vond Li iets bijzonders. Het was een oude, versleten kist. De kist was bedekt met mos en bladeren. Li opende de kist en vond binnenin een oude kaart. De kaart was geel en gescheurd op sommige plekken. Maar wat het meest opviel, was dat er een grote rode X op stond.
"Wat zou dit betekenen?" vroeg Li zich af. Hij nam de kaart mee naar huis en liet het aan zijn beste vriend zien, Mei. Mei was ook dertien jaar oud en had lang zwart haar dat altijd in een vlecht zat. Ze was slim en hield van lezen.
"Dit lijkt wel een schatkaart!" zei Mei enthousiast toen ze de kaart zag. "We moeten deze schat gaan zoeken!"
Li's ogen glinsterden van opwinding. "Ja! Laten we het doen!" zei hij.
De volgende dag gingen ze vroeg in de ochtend op pad. Ze namen wat eten mee: rijstballen, fruit en water. Ze volgden de aanwijzingen op de kaart die hen leidde naar verschillende plekken in het bos.
De eerste aanwijzing leidde hen naar een grote boom met een holle stam. "Hier moet iets zijn," zei Mei terwijl ze om de boom heen liep.
Ze keken goed rond, maar vonden niets bijzonders. Toen zag Li iets glinsteren tussen de wortels van de boom. Hij bukte zich en haalde er iets uit: het was een oude sleutel!
"Misschien opent deze sleutel wel iets," zei hij blij.
Ze vervolgden hun zoektocht en kwamen bij een helderblauwe rivier. Op de kaart stond dat ze hier moesten zijn om verder te gaan naar de volgende aanwijzing.
"Wat nu?" vroeg Mei terwijl ze naar het water keek.
Li dacht na en zei: "Misschien moeten we over de rivier steken." Ze zochten naar stenen die als stapstenen konden dienen om aan de andere kant te komen.
Met veel voorzichtigheid sprongen ze van steen naar steen totdat ze veilig aan de overkant waren gekomen. Daar vonden ze weer een aanwijzing: een grote rots met vreemde tekens erop gekrast.
"Dit lijkt wel op Chinees!" zei Mei verrast.
Li knikte enthousiast. "Ja! Mijn opa kan dit misschien lezen."
Ze besloten terug te gaan naar het dorp om hulp te vragen aan Li's opa, die veel wist over oude dingen en verhalen uit het verleden.
Thuis aangekomen vertelde Li alles aan zijn opa over hun avontuur en toonde hem de rots met tekens erop.
Opa keek aandachtig naar de tekens en glimlachte toen hij klaar was met lezen. "Dit betekent dat jullie dicht bij de schat zijn," zei hij mysterieus.
"Waar is die schat dan?" vroeg Li vol spanning.
Opa wees naar een plek op hun kaart die leek te wijzen naar een grot in de bergen achter hun dorp.
"Jullie moeten voorzichtig zijn," waarschuwde hij hen, "maar ik geloof dat jullie dit kunnen."
Met nieuwe moed gingen Li en Mei weer op pad, deze keer richting de bergen. Het pad omhoog was steil en vol stenen, maar ze gaven niet op.
Na uren klimmen bereikten ze eindelijk de grot waar volgens hun kaart de schat verborgen zou zijn. De ingang van de grot zag er donker en geheimzinnig uit.
"Zou je eerst willen gaan?" vroeg Mei nerveus terwijl ze naar binnen keek.
Li knikte dapper en stapte voorzichtig naar binnen, gevolgd door Mei. Binnenin was het koel en stil, alleen het geluid van druppelend water weerklonk tegen de muren van de grot.
Ze volgden het pad verder totdat ze bij een grote kamer kwamen vol met glinsterende stenen die leken te stralen in het donker.
"Wow!" fluisterde Mei vol bewondering terwijl haar ogen groot werden van verbazing.
Maar toen zagen ze midden in die kamer iets dat nog meer aandacht trok: Een grote kist! Het leek dezelfde kist als die Li had gevonden in het bos!
"Zou dit onze schat zijn?" vroeg hij terwijl hij dichterbij kwam.
Met trillende handen gebruikte hij de sleutel die ze eerder hadden gevonden om de kist te openen. Het slot klikte open en langzaam tilde hij het zware dekzeil omhoog...
Binnenin lag geen goud of juwelen zoals je zou verwachten, maar prachtige boeken vol verhalen uit heel China! Er waren boeken over legendes, avonturen, recepten voor heerlijk eten en zelfs boeken over sterrenkunde!
Li's gezicht straalde van blijdschap toen hij één van de boeken opensloeg: "Kijk eens! Dit is vol met verhalen over helden!"
Mei lachte blij: "Dit is ook echt waardevol! We kunnen deze verhalen delen met iedereen in ons dorp."
Ze besloten om alle boeken mee terug te nemen naar hun dorp om samen met anderen te lezen en te leren over hun cultuur en geschiedenis.
Toen ze terugkwamen in hun dorp waren alle mensen nieuwsgierig naar wat zij hadden gevonden. Li en Mei vertelden enthousiast over hun avontuur én over alle boeken die zij hadden ontdekt in de grot.
Iedereen verzamelde zich rond hen terwijl zij enkele verhalen voorlazen uit één van de boeken. De kinderen luisterden aandachtig terwijl ook volwassenen meegenoten van deze prachtige verhalen uit lang vervlogen tijden.
Die avond zaten Li, Mei én alle dorpsbewoners samen rond een groot vuur onder sterrenhemel terwijl zij lachten, leerden én genoten van elkaars gezelschap dankzij hun geheimzinnige schatkaart die hen niet alleen rijk maakte aan kennis maar ook aan vriendschap!
En zo eindigde hun avontuur niet alleen met ontdekkingen maar ook met nieuwe banden tussen vrienden én familie – allemaal dankzij één oude schatkaart!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes