Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De magische tuin van Elina**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bergen en groene velden. In dit dorpje woonde een meisje genaamd Elina. Elina was een vrolijk meisje met lange, kastanjebruine haren en grote, nieuwsgierige ogen. Ze hield van de natuur en speelde vaak buiten. Maar wat Elina het meest leuk vond, was haar tuin.
Elina's tuin was niet zomaar een tuin. Het was een magische tuin. De bloemen in de tuin waren kleurrijk en geurend. Er waren rozen, zonnebloemen, en zelfs paarse lavendel. Maar wat deze tuin echt bijzonder maakte, waren de geheimen die erin verborgen lagen.
Op een zonnige dag besloot Elina om haar tuin beter te verkennen. Ze had gehoord dat er in de hoek van de tuin iets bijzonders te vinden was. Met een glimlach op haar gezicht liep ze naar die hoek toe. Toen ze daar aankwam, zag ze een oude boom met dikke takken en een brede stam.
De boom had knoesten en gaten, maar wat Elina het meest opviel, was een kleine deur in de stam van de boom. De deur was versierd met mooie tekeningen van bloemen en sterren. Elina voelde haar hart sneller kloppen. Wat zou er achter die deur zitten?
Ze keek om zich heen om te zien of iemand keek, maar het was stil in de tuin. Voorzichtig duwde ze tegen de deur en tot haar verbazing ging deze open! Een zachte gloed kwam naar buiten en Elina kon niet anders dan naar binnen stappen.
Binnenin de boom vond ze een trap die leidde naar beneden. Ze besloot om voorzichtig naar beneden te gaan. De trap krakete onder haar voeten, maar Elina voelde zich dapper. Na enkele treden kwam ze aan in een grote ruimte vol licht.
In het midden van deze ruimte stond een prachtige tafel met allemaal verschillende soorten fruit: appels, peren, bessen en zelfs gouden druiven! Rondom de tafel zaten kleine wezens met sprankelende ogen en glanzende vleugels.
"Welkom, Elina!" zei één van hen met een hoge stem. Het wezen had glanzende vleugels zoals die van een vlinder en droeg een jurk gemaakt van bloemblaadjes.
"Wie zijn jullie?" vroeg Elina verbaasd.
"We zijn de Tuinelfen," zei het elfje met de bloemblaadjesjurk. "Wij zorgen voor jouw magische tuin."
Elina kon haar oren niet geloven! "Maar hoe kan dat? Ik dacht dat ik alleen speelde in mijn tuin."
"Nee," zei het elfje vrolijk. "Jij bent speciaal! Jij hebt ons geholpen door goed voor je planten te zorgen."
Elina voelde zich trots maar ook nieuwsgierig. "Wat kunnen jullie nog meer doen?"
De elfjes keken elkaar aan en glimlachten geheimzinnig. "Wij kunnen wensen vervullen," zei één van hen met glanzende ogen.
"Wensen?" herhaalde Elina enthousiast.
"Ja! Als je iets wilt vragen, moet je het gewoon zeggen," zei het elfje terwijl ze haar hand omhoog hield.
Elina dacht even na. Ze wilde zo veel dingen! Maar wat zou ze kiezen? Uiteindelijk zei ze: "Ik wens dat mijn vrienden ook kunnen komen spelen in deze magische tuin!"
De elfjes knikten en fluisterden iets tegen elkaar. Toen staken ze hun handen omhoog en er kwam een schitterend licht uit hun vingertoppen. Het licht vulde de ruimte en plotseling hoorde Elina gelach bovenaan de trap!
Haar vrienden stonden daar: Mia, Sam en Tom! Ze keken verwonderd rond toen ze zagen waar Elina was.
"Wat is dit voor plek?" vroeg Mia met grote ogen.
"Dit is mijn magische tuin!" riep Elina blij terwijl ze hen uitnodigde om naar binnen te komen.
De vrienden renden naar binnen en werden begroet door de elfjes die hen vriendelijk toelachten.
"Dit is geweldig!" riep Sam terwijl hij naar het fruit op tafel wees.
"Kunnen we ook wensen doen?" vroeg Tom nieuwsgierig.
"Ja!" antwoordden de elfjes vrolijk. "Zeg maar wat je wilt!"
Mia dacht even na en zei toen: "Ik wens dat we samen kunnen vliegen zoals jullie!"
De elfjes klapten in hun handen en weer kwam er schitterend licht uit hun vingertoppen. Plotseling voelden Mia, Sam en Tom dat hun voeten van de grond kwamen!
Ze vlogen rond in de grote ruimte vol lachen en plezier terwijl Elina toekeek met blijdschap in haar hart.
Na enige tijd landden ze weer op de grond, allemaal vol energie en vreugde.
"We moeten vaker komen spelen!" zei Sam enthousiast terwijl hij zijn vrienden aankeek.
De elfjes knikten instemmend: "Jullie zijn altijd welkom hier!"
Elina voelde zich zo gelukkig dat zij dit geheim kon delen met haar vrienden. Samen speelden ze nog urenlang in de magische tuin vol avontuur.
Ze ontdekten nieuwe bloemen die konden zingen als je eraan raakte, bomen die konden dansen als je eromheen liep, en zelfs vijvers waarin je kon zien wat je diepste dromen waren!
Toen het donker werd, wisten ze dat het tijd was om terug te gaan naar huis. Maar voordat ze vertrokken, bedankten ze de elfjes voor alles wat zij hadden gedaan.
"We komen snel terug!" beloofde Elina terwijl zij samen met haar vrienden weer naar boven klom via de trap in de boom.
Bovenaan aangekomen keken zij nog één keer om naar hun magische plek voordat zij weer teruggingen naar hun eigen wereld buiten het bos.
Vanaf die dag kwamen Elina en haar vrienden vaak terug naar de magische tuin om samen te spelen met de elfjes. Elke keer maakten zij nieuwe herinneringen vol vreugde, vriendschap én magie!
En zo leefden zij nog lang gelukkig in hun eigen stukje wonderlijke natuur waar alles mogelijk leek te zijn – zolang je maar geloofde in magie!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes