Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De avonturen van een dappere muis**
Er was eens een kleine muis die Max heette. Max woonde in een groot, oud huis aan de rand van een bos. Het huis was vol met kamers en gangen, maar Max had zijn eigen plekje gevonden. Hij woonde onder de vloer in de keuken, waar het altijd warm en veilig was.
Max was niet zomaar een muis. Hij was dapper en nieuwsgierig. Maar er was iets dat hem anders maakte dan andere muizen: hij had dyslexie. Dit betekende dat hij moeite had met lezen en schrijven. Soms kon hij letters niet goed zien of verwisselde hij ze. Dit maakte het moeilijk voor hem om te leren, maar Max gaf nooit op.
Elke dag ging Max op avontuur. Hij verkende het huis en de tuin, op zoek naar lekkere stukjes kaas of kruimels brood. Zijn beste vriend was een andere muis genaamd Lila. Lila was slim en snel, en ze hielp Max vaak als hij het moeilijk had met woorden.
Op een zonnige ochtend besloot Max dat hij verder wilde kijken dan alleen het huis en de tuin. "Lila," zei hij enthousiast, "laten we naar het bos gaan! Ik heb gehoord dat er daar veel te ontdekken valt!"
Lila keek naar Max en knikte. "Dat klinkt leuk! Maar we moeten voorzichtig zijn. Er zijn ook gevaarlijke dingen in het bos."
Max knikte vastberaden. "Ik ben dapper! We kunnen dit samen doen!"
Ze vertrokken naar het bos, hun kleine hartjes klopten van opwinding. Het bos was groot en vol met hoge bomen, kleurrijke bloemen en flonkerende insecten. Ze renden over de zachte grond en voelden zich vrij.
Na een tijdje kwamen ze bij een grote boom met een holle stam. "Kijk!" zei Lila, "laten we daar eens kijken!" Ze kropen naar binnen en ontdekten dat het hol diep ging.
Binnenin de boom vonden ze oude schatten: glimmende stenen, veren van vogels en zelfs een paar vergeten noten! Max vond het geweldig om al deze dingen te zien.
Maar plotseling hoorden ze een vreemd geluid: "Grrr...!" Het klonk als een grote kat! Max voelde zijn hart sneller kloppen. "Wat moeten we doen?" vroeg hij angstig.
Lila keek om zich heen en zei: "We moeten stil zijn en ons verstoppen!" Ze kropen achter de schatten in de holle stam.
De kat kwam dichterbij, snuffelend aan de grond. Max hield zijn adem in terwijl hij naar buiten keek. De kat zag er groot en gevaarlijk uit! Maar toen gebeurde er iets onverwachts: de kat zag iets glinsteren tussen de schatten!
"Wat is dat?" vroeg de kat nieuwsgierig terwijl hij dichterbij kwam.
Max wist dat dit hun kans was om weg te komen! "Laten we rennen!" fluisterde hij tegen Lila.
Ze sprongen uit hun schuilplaats en renden zo snel als ze konden terug naar het huis. De kat probeerde hen te volgen, maar ze waren te snel!
Eenmaal veilig onder de vloer in hun keuken zuchtte Max van opluchting. "Dat was spannend!" zei hij terwijl zijn hart nog steeds bonkte.
"Ja," zei Lila met een glimlach, "maar je was heel dapper! Je hebt ons gered."
Max voelde zich trots, maar ook moe na hun avontuur in het bos. Terwijl ze samen wat kaas aten, dacht Max na over wat er gebeurd was.
"Ik wil meer avonturen beleven," zei hij vastberaden, "maar ik wil ook beter leren lezen zodat ik meer kan ontdekken!"
Lila knikte enthousiast. "Dat is een goed idee! We kunnen samen oefenen."
Vanaf die dag begonnen Max en Lila elke avond samen te leren lezen en schrijven. Soms maakte Max fouten met letters of woorden, maar Lila hielp hem altijd geduldig.
Na weken van oefenen voelde Max zich sterker in lezen. Hij kon nu kleine boekjes lezen die over avonturen gingen! Dit gaf hem nog meer inspiratie voor nieuwe ontdekkingen.
Op een dag besloten ze weer naar het bos te gaan, maar deze keer met een plan! Ze namen hun nieuwe boekje mee waarin ze alles konden opschrijven wat ze zagen.
In het bos vonden ze weer veel mooie dingen: kleurrijke vlinders, zingende vogels en zelfs een klein beekje waar water doorheen stroomde. Terwijl ze alles opschreven in hun boekje, kwamen ze weer bij de grote boom met de holle stam.
"Zullen we weer binnen kijken?" vroeg Lila nieuwsgierig.
Max knikte enthousiast maar herinnerde zich ook wat er eerder gebeurd was met de kat. “Ja,” zei hij voorzichtig, “maar laten we goed opletten.”
Ze kropen opnieuw binnen in de boomstam en ontdekten nog meer schatten dan voorheen! Maar deze keer waren ze voorbereid; als er gevaar zou komen, wisten ze wat te doen.
Terwijl ze speelden met hun vondsten hoorden ze plotseling weer hetzelfde geluid: “Grrr…!” De kat kwam terug!
Max voelde even paniek stijgen in zijn borstkas, maar toen herinnerde hij zich wat Lila had gezegd: “We moeten stil zijn!”
Ze verstopten zich opnieuw achter hun schatten terwijl de kat dichterbij kwam snuffelen aan alles wat glinsterde.
Maar dit keer had Max ook iets geleerd uit zijn boeken: soms moet je slim zijn om jezelf te redden!
“Wat als we iets maken om hem af te leiden?” fluisterde Max tegen Lila terwijl hij rondkeek naar alles wat er lag.
“Ja!” antwoordde Lila enthousiast terwijl haar ogen begonnen te glinsteren van ideeën.
Ze verzamelden enkele takken en bladeren uit de holle stam om iets te bouwen dat zou bewegen als je eraan trok of duwde – misschien zou dat hen helpen!
Met veel teamwork maakten ze snel hun valstrik klaar net voordat de kat hen ontdekte!
Toen de kat dichterbij kwam om hen te vangen trok Lila aan één van de takken die zij hadden gemaakt – BAM! Een tak viel neer vlak voor zijn neus!
De kat sprong terug van schrik! En voordat hij kon begrijpen wat er gebeurde renden Max en Lila zo snel als mogelijk weg uit de boomstam!
Ze lachten hard terwijl ze terugrenden naar huis; dit avontuur zou hen altijd bijblijven!
Eenmaal thuis onder hun vloer waren zij dolgelukkig over alles wat zij hadden meegemaakt én geleerd die dag.
“Dit is pas het begin,” zei Max vol vertrouwen terwijl zij samen hun nieuwe verhalen opschreven in hun boekje.
En zo gingen zij elke dag op avontuur; dapperder dan ooit tevoren – want nu wisten zij dat zelfs als je anders bent zoals dyslexie jou niet kan stoppen om geweldige dingen te doen!
En zo leefden zij nog lang gelukkig vol nieuwe avonturen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes