Kinderverhaaltje: Anna en haar vrienden in het droomland (door een speelse dolfijn)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**Anna en haar vrienden in het droomland**

Anna was een meisje van twaalf jaar. Ze had lange, kastanjebruine haren en grote, nieuwsgierige ogen. Anna woonde in een klein dorpje omringd door bossen en velden. Ze had veel vrienden, maar haar beste vriend was Max. Max was een jaar ouder dan Anna en altijd vol ideeën. Samen met hun andere vrienden, Lisa en Tom, beleefden ze de mooiste avonturen.

Op een dag, tijdens de zomervakantie, zaten ze samen in de tuin van Anna. De zon scheen fel en de lucht was blauw. "Wat zullen we vandaag doen?" vroeg Lisa terwijl ze op het gras zat te wiebelen.

"Misschien kunnen we naar het bos gaan," stelde Tom voor. "Ik heb gehoord dat er daar een geheim pad is."

"Een geheim pad? Dat klinkt spannend!" zei Anna enthousiast. Max knikte instemmend. "Laten we gaan! We nemen wat te eten mee."

De vier vrienden pakten hun rugzakken en vulden deze met sandwiches, appels en drinken. Ze renden naar het bos dat aan de rand van hun dorp lag. Het bos was groot en vol met hoge bomen en kleurrijke bloemen.

Toen ze het bos binnenliepen, voelden ze zich vrij en blij. De vogels zongen vrolijk boven hen terwijl ze dieper het bos in gingen. Na een tijdje kwamen ze bij een plek waar de bomen dichter op elkaar stonden.

"Hier moet het zijn," zei Max terwijl hij om zich heen keek. "Kijk daar!" Hij wees naar een klein pad dat tussen de bomen door slingerde.

Ze volgden het pad en na enkele minuten kwamen ze bij een open plek. In het midden stond een oude boom met dikke takken die ver uitstrekte. Onder de boom lag iets glinsterends op de grond.

"Wat is dat?" vroeg Lisa nieuwsgierig terwijl ze dichterbij liep.

Anna bukte zich om het op te pakken. Het was een kleine, gouden sleutel! "Kijk eens wat ik heb gevonden!" riep ze blij.

"Wat zou deze sleutel openen?" vroeg Tom terwijl hij over zijn kin wreef.

Max dacht even na en zei toen: "Misschien opent hij wel een deur naar een ander land! Een droomland!"

"Droomland? Dat klinkt geweldig!" zei Anna enthousiast.

Ze besloten om verder te zoeken naar wat de sleutel zou kunnen openen. Terwijl ze rondkeken, zagen ze plotseling iets vreemds tussen de bomen: een oude deur die half verscholen zat achter takken en bladeren.

"Dat moet wel de deur zijn!" zei Max terwijl hij naar voren stapte.

Anna voelde haar hart sneller kloppen van spanning toen ze naar de deur liep. Ze stak de sleutel in het slot en draaide hem om. Met een krakende geluid ging de deur langzaam open.

Achter de deur was er geen gewoon bos meer, maar een prachtige wereld vol kleuren! De lucht was roze met paarse wolken, en overal bloeiden bloemen in alle kleuren van de regenboog.

"Wauw!" riep Lisa verrast terwijl ze haar ogen niet kon geloven.

Ze stapten voorzichtig door de deur en kwamen terecht in het droomland. Alles leek magisch: er waren pratende dieren, dansende bloemen en zelfs vliegende vissen die door de lucht zwommen!

"Dit is geweldig!" zei Tom terwijl hij rondkeek met grote ogen.

De vrienden begonnen te verkennen. Ze ontmoetten een vriendelijke konijn genaamd Benny die hen vertelde over dit bijzondere land. "Welkom in Droomland! Hier kunnen jullie alles doen wat jullie willen," zei Benny vrolijk.

Anna vroeg: "Kunnen we hier blijven?"

Benny lachte: "Jullie kunnen hier spelen zolang jullie willen! Maar vergeet niet dat jullie ook weer terug moeten naar huis."

De kinderen speelden urenlang in Droomland. Ze dansten met de bloemen, speelden verstoppertje met Benny en maakten nieuwe vrienden met andere dieren zoals Lila, het slimme eekhoorntje, en Kiki, de vrolijke vogel die altijd zong.

Maar naarmate de zon begon onder te gaan, voelde Anna dat het tijd werd om terug te gaan naar huis. "We moeten echt gaan," zei ze tegen haar vrienden.

Max knikte somber maar begreep ook dat dit avontuur niet voor altijd kon duren. "Laten we Benny bedanken voor alles."

Benny kwam naar hen toe met zijn grote oren rechtop staan. "Jullie zijn altijd welkom hier! Vergeet niet dat Droomland altijd op jullie wacht."

Met die woorden namen Anna en haar vrienden afscheid van hun nieuwe vrienden in Droomland. Ze liepen terug naar de oude deur waar alles begon.

Toen ze weer door de deur stapten, voelde Anna zich gelukkig maar ook verdrietig dat hun avontuur voorbij was. De sleutel viel uit haar hand op de grond toen ze weer in hun eigen bos stonden.

"We hebben zoveel plezier gehad," zei Lisa met een glimlach op haar gezicht.

"Ja," voegde Tom toe, "maar we hebben ook veel geleerd over vriendschap."

Max keek naar Anna en zei: "En we weten nu waar we naartoe kunnen als we weer willen spelen."

Anna knikte enthousiast: "Ja! We moeten snel terugkomen!"

Met die gedachte liepen ze samen terug naar huis, wetende dat Droomland altijd zou wachten op hun volgende avontuur.

En zo eindigde hun eerste reis naar Droomland, maar zeker niet hun laatste...

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes