Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De geheime club van avonturiers**
In een klein dorpje, omringd door bossen en velden, woonden vier vrienden: Sam, Lotte, Joris en Noor. Ze waren allemaal ongeveer twaalf jaar oud. Sam was de dromer van de groep. Hij had altijd grote ideeën en wilde de wereld ontdekken. Lotte was slim en hield van boeken. Joris was sterk en altijd in voor een avontuur. Noor had dyslexie, maar dat weerhield haar niet om mee te doen met de anderen.
Op een zonnige dag zaten ze samen op het schoolplein. Sam keek naar de lucht en zei: “Wat als we een club oprichten? Een club voor avonturiers!” De anderen keken hem nieuwsgierig aan.
“Een club?” vroeg Lotte. “Wat voor club?”
“Een geheime club!” zei Sam enthousiast. “We kunnen samen spannende dingen doen en geheimen delen.”
Joris sprong op. “Ja! Dat klinkt leuk! Maar wat moeten we doen?”
“Noor, jij bent goed in het bedenken van plannen,” zei Lotte. “Wat denk jij?”
Noor dacht even na. “Misschien kunnen we een schat zoeken? Er zijn verhalen over een verborgen schat in het bos!”
“Dat is een geweldig idee!” riep Joris. “Laten we het doen!”
Ze besloten dat ze elke zaterdag zouden afspreken om hun avonturen te plannen en uit te voeren. Ze noemden hun club ‘De geheime club van avonturiers’. Ze maakten zelfs een geheim teken: als je met je hand drie keer op je hart klopte, dan wist iedereen dat er iets belangrijks te vertellen was.
Die zaterdag kwamen ze bij elkaar in het huis van Sam. Het was een klein huis met een grote tuin vol bloemen en bomen. Ze zaten in de tuin onder een grote boom.
“Wat hebben we nodig voor onze schatzoektocht?” vroeg Lotte terwijl ze haar notitieboekje pakte.
“We hebben kaarten nodig,” zei Joris. “En misschien ook touwen en zaklampen.”
Noor schreef alles op in haar notitieboekje, maar soms viel ze even stil omdat ze de woorden niet goed kon lezen of schrijven.
“Kom op Noor, schrijf snel!” zei Joris zonder het echt te bedoelen.
Noor voelde zich even verdrietig, maar ze wist dat ze haar best deed. “Ik doe mijn best,” zei ze zachtjes.
Na hun vergadering gingen ze naar het bos om te zoeken naar de schat. Het bos was groot en vol geheimen. De bomen waren hoog en de bladeren fluisterden in de wind.
Ze liepen verder het bos in totdat ze bij een oude boom kwamen die er anders uitzag dan alle andere bomen.
“Kijk daar!” riep Sam terwijl hij naar de boom wees. “Dat lijkt wel een plek waar iemand iets kan verstoppen!”
Ze keken goed naar de boom en zagen dat er iets glinsterde tussen de wortels.
“Wat is dat?” vroeg Lotte nieuwsgierig.
Ze bogen zich voorover en ontdekten een oude kist bedekt met mos en bladeren.
“Dit moet wel de schatkist zijn!” riep Joris blij.
Sam opende voorzichtig de kist en binnenin vonden ze oude munten, schelpen en zelfs enkele briefjes met vreemde tekens erop.
“Wow! Dit is echt gaaf!” zei Lotte terwijl ze naar binnen keek.
Noor voelde zich trots dat ze deel uitmaakte van deze groep avonturiers die iets bijzonders hadden gevonden.
Maar toen hoorde Noor iets achter hen bewegen. Ze draaide zich snel om en zag een grote hond die hen aanstaarde met zijn ogen vol nieuwsgierigheid.
“Is hij gevaarlijk?” vroeg Lotte bang.
“No way! Hij ziet er gewoon nieuwsgierig uit,” zei Joris terwijl hij langzaam naar de hond toe liep.
De hond kwam dichterbij en begon vrolijk te kwispelen met zijn staart. Hij leek hen niet kwaad gezind te zijn, maar eerder blij om nieuwe vrienden te maken.
“We moeten hem een naam geven,” stelde Sam voor terwijl hij op zijn knieën ging zitten om de hond te aaien. “Hoe noemen we hem?”
“Noem hem Avontuur!” stelde Noor voor met glinsterende ogen.
“Dat is perfect!” riep Joris enthousiast terwijl hij Avontuur ook begon te aaien.
Vanaf die dag werd Avontuur hun trouwe vriend tijdens al hun avonturen in het bos. De hond volgde hen overal naartoe, zelfs als ze weer op zoek gingen naar meer schatten of spannende plekken om te verkennen.
De weken verstreken en hun club groeide steeds hechter samen met Avontuur aan hun zijde. Ze ontdekten verborgen grotten, bouwden hutten van takken en maakten kampvuren waar ze verhalen vertelden over helden uit boeken die Lotte las of over hun eigen spannende belevenissen.
Op een dag besloten ze om nog eens terug te gaan naar de plek waar ze de schatkist hadden gevonden, omdat er misschien nog meer verborgen geheimen waren in het bos rondom die oude boom.
Toen ze daar aankwamen, zagen ze tot hun verbazing dat er iets nieuws was gebeurd: iemand had hun kist opengebroken!
“Oh nee! Wat nu?” vroeg Lotte geschrokken terwijl haar hart sneller klopte van angst.
Sam keek rond: “Misschien kunnen we sporen vinden.”
Joris knielde neer bij de grond: “Kijk! Hier zijn voetstappen.”
Noor voelde zich nerveus maar ook vastberaden: “We moeten dit oplossen! We zijn avonturiers!”
Ze volgden voorzichtig de sporen door het bos totdat ze bij een open plek kwamen waar twee jongens stonden te lachen.
“Hé! Wat doen jullie hier?” vroeg één van hen uitdagend.
“We willen weten wat jullie met onze schat hebben gedaan!” riep Joris terug.
De jongens lachten nog harder: “Jullie dachten echt dat jullie alleen recht hadden op die oude rommel?”
“Noordelijker dan ons? Dat kan niet!” voegde Sam toe.
Lotte stapte naar voren: “Dit is onze plek nu! We hebben hard gewerkt voor deze schat!”
De jongens leken even verrast door hun vastberadenheid maar begonnen toen weer te lachen.
“Nooit gehoord van delen?” vroeg één van hen spottend.
“Nooit gehoord van respect?” antwoordde Noor met veel moed.
Er ontstond even stilte voordat één van hen grijnzend zei: "Oké dan... laten we zien wie beter is in avontuur!"
En zo ontstond er tussen beide groepen jongens een vriendschappelijke competitie waarin zij elkaar uitdaagden tot verschillende uitdagingen zoals races door het bos of wie als eerste bij bepaalde bomen kon komen zonder zich te verliezen.
Uiteindelijk leerden beide groepen elkaar beter kennen tijdens deze uitdagingen; zij ontdekten dat samenwerken veel leuker was dan tegen elkaar strijden!
Na enkele weken werden zij goede vrienden; zij besloten samen verder avontuur beleven onder leiding van ‘De geheime club van avonturiers’ – nu uitgebreid met nieuwe leden!
En zo groeide niet alleen hun vriendschap maar ook hun liefde voor avontuur; samen maakten zij herinneringen die nooit vergeten zouden worden – allemaal dankzij één idee dat begon onder die grote boom!
Avontuur zou altijd bij hen blijven; zowel letterlijk als figuurlijk – want elke keer als zij samen kwamen wisten zij dat er weer nieuwe geheimen lagen wachten om ontdekt te worden…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes