Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een dag met een drakenvriend**
In een kamer, verlicht door de flikkerende gloed van kaarsen, zat Sander op de grond met zijn rug tegen de muur. De schaduwen dansten om hem heen als vrolijke vrienden die samen een spelletje speelden. Het was een rustige avond, en buiten klonk het zachte gefluister van de wind door de bomen. Maar binnen was het stil, op het gekraak van de houten vloer na.
Sander had altijd al een levendige fantasie gehad. Terwijl hij naar de vlammen keek, begon hij te dromen over avonturen die hij nog nooit had beleefd. Wat als hij een drakenvriend had? Een echte draak! Hij kon zich voorstellen hoe ze samen door de lucht zouden zweven, over bergen en rivieren, en hoe ze hun dagen vulden met spelletjes en plezier.
Op dat moment hoorde hij een zacht geritsel bij het raam. Zijn hart sloeg een sprongetje van nieuwsgierigheid. Zou het zijn verbeelding zijn? Of misschien... Ja! Daar was ze! Sanne, zijn beste vriendin, stond buiten in de tuin met haar handen in haar zij en een ondeugende glimlach op haar gezicht.
"Sander!" riep ze enthousiast. "Kom snel naar buiten!"
Sander sprong op en rende naar de deur. Buiten was het koel en fris, en de sterren twinkelden aan de hemel als kleine diamanten. Sanne wachtte op hem met glinsterende ogen vol geheimen.
"Wat is er?" vroeg Sander nieuwsgierig.
"Ik heb iets ontdekt!" zei Sanne terwijl ze hem naar achteren leidde, weg van het huis en dieper in de tuin. "Kijk daar!" Ze wees naar een grote boom met knoestige takken die zich als armen uitstrekten naar de lucht.
Sander volgde haar blik en zag iets wat hij nooit eerder had gezien: tussen de takken zat een kleine draak! Hij was niet groter dan een kat, met schubben die glinsterden in het maanlicht als edelstenen. Zijn vleugels waren klein maar prachtig, versierd met patronen die leken op sterrenstelsels.
"Een drakenvriend!" fluisterde Sander vol ontzag.
De draak keek hen aan met grote ogen vol nieuwsgierigheid. Hij gaf een zachte grom, alsof hij hen begroette. Sanne knielde neer om dichterbij te komen.
"Wat zullen we doen?" vroeg ze terwijl ze voorzichtig haar hand uitstak naar de draak.
Sander dacht na. "Misschien kunnen we hem iets te eten geven?" stelde hij voor.
Ze renden terug naar het huis en zochten in de keuken naar lekkernijen: wat fruit, noten en zelfs wat restjes van hun avondeten dat ze niet hadden opgegeten. Terug bij de boom legden ze hun vondsten neer voor hun nieuwe vriend.
De draak snuffelde aan het voedsel en begon voorzichtig te eten. Zijn kleine tandjes waren scherp maar schattig terwijl hij zich tegoed deed aan alles wat Sander en Sanne hadden meegenomen.
"Wat gaan we hem noemen?" vroeg Sanne terwijl ze toekeek hoe de draak smulde.
Sander dacht even na voordat hij zei: "Lumi! Omdat hij zo lichtjes straalt in het donker."
"Lumi," herhaalde Sanne lachend. "Dat is perfect!"
Na hun maaltijd leek Lumi zich meer op zijn gemak te voelen bij hen. Hij begon rondjes om hen heen te vliegen, zijn vleugels fladderend als kleurrijke vlaggen in de nachtelijke lucht. Sander en Sanne keken vol bewondering toe terwijl Lumi speelse sprongetjes maakte tussen de takken van de boom.
"Wat als we hem leren vliegen?" stelde Sander voor terwijl hij omhoog keek naar hun nieuwe vriend die nu boven hen cirkelde.
"Ja! Maar hoe?" vroeg Sanne bezorgd.
"We moeten hem vertrouwen geven," zei Sander vastberaden. "Lumi moet weten dat wij er voor hem zijn."
Ze besloten om Lumi stap voor stap te begeleiden bij zijn eerste vluchtpogingen. Ze moedigden hem aan door samen te springen en luidkeels te juichen wanneer hij weer veilig landde op een tak of zelfs af en toe op hun schouders ging zitten om uit te rusten tussen zijn pogingen door.
Uren gingen voorbij zonder dat ze het echt doorhadden; tijd leek niet meer te bestaan in deze magische nacht vol vreugde en vriendschap. De sterren boven hen leken steeds helderder te stralen terwijl Lumi steeds zelfverzekerder werd in zijn vliegkunsten.
Toen kwam er plotseling een moment waarop Lumi besloot dat hij hoog genoeg was geweest voor vandaag; met één krachtige flap van zijn vleugels steeg hij omhoog tot bovenaan de boomtoppen waar hij even stil bleef hangen voordat hij weer veilig terugkwam bij Sander en Sanne.
"Dat was geweldig!" riep Sanne uitgelaten toen Lumi weer naast hen landde, zichtbaar moe maar gelukkig na al dat vliegen.
Sander knielde neer om Lumi nog eens goed te bekijken; zijn schubben glansden nog steeds onder het maanlicht terwijl er tevredenheid in zijn ogen lag na al dat avontuur samen met zijn nieuwe vrienden.
"We moeten dit vaker doen," zei Sander enthousiast tegen Sanne terwijl ze beiden lachten om hun bijzondere ervaring met hun drakenvriendje Lumi onder het sterrenhemel die nu langzaam begon af te koelen richting ochtendgloren zonder enige zorgen of geheimen die hen zouden kunnen storen of afleiden van dit moment samen – gewoon puur genieten van elkaars gezelschap zonder enige verplichtingen of verwachtingen!
En zo ging deze bijzondere nacht verder; gevuld met gelach, avontuur en vooral veel liefde voor elkaar – drie vrienden die samen alles konden bereiken zolang zij maar samen waren…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes