Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Op zoek naar het verloren muziekdoosje**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bomen en groene velden. In dit dorpje woonde een meisje genaamd Lotte. Lotte was een vrolijk meisje met een grote glimlach. Ze had een beperking, waardoor ze soms moeilijker kon lopen dan andere kinderen. Maar dat weerhield haar er niet van om te spelen en plezier te maken.
Lotte had een speciaal muziekdoosje. Het was niet zomaar een doosje; het was een prachtig, handgemaakt muziekdoosje dat haar oma voor haar had gemaakt. Het doosje speelde een mooi deuntje als je het opendraaide. Lotte hield van de klanken en luisterde vaak naar de muziek terwijl ze naar de wolken keek.
Op een zonnige dag besloot Lotte om buiten te spelen in de tuin. Ze nam haar muziekdoosje mee en ging op het gras zitten. Terwijl ze speelde, viel het doosje uit haar handen en rolde weg. Lotte kon niet snel genoeg lopen om het bij te houden, en voor ze het wist was het doosje verdwenen tussen de bloemen.
“Waar is mijn muziekdoosje?” vroeg Lotte zich af, terwijl ze rondkeek. Ze voelde zich verdrietig en alleen zonder haar speciale doosje. Maar toen dacht ze aan iets: “Ik kan het zelf zoeken! Ik ben sterk genoeg!”
Lotte stond op en begon te zoeken. Ze keek onder de grote bomen, tussen de kleurrijke bloemen en zelfs in de struiken. Maar het muziekdoosje was nergens te bekennen. Na een tijdje werd ze moe en ging op een bankje zitten om uit te rusten.
Net toen ze dacht dat ze nooit meer zou vinden wat ze zocht, kwam haar vriend Sam langs. Sam was altijd vrolijk en hielp Lotte vaak als ze dat nodig had.
“Wat is er aan de hand, Lotte?” vroeg Sam met zijn vriendelijke stem.
“Ik ben mijn muziekdoosje kwijt,” zei Lotte met tranen in haar ogen.
“Geen zorgen! We gaan samen zoeken,” zei Sam vastberaden.
Lotte voelde zich beter nu Sam er was. Samen stonden ze op en begonnen opnieuw met zoeken. Ze keken overal: achter bomen, onder bladeren en zelfs in de vijver (hoewel dat misschien niet zo slim was). Maar na uren zoeken hadden ze nog steeds niets gevonden.
“Misschien moeten we hulp vragen,” stelde Sam voor.
Lotte knikte enthousiast. “Ja! We kunnen naar de oude man in het dorp gaan.”
De oude man heette meneer Jansen. Hij kende iedereen in het dorp en wist veel over dingen die verloren waren gegaan. Toen Lotte en Sam bij zijn huis aankwamen, klopten ze op de deur.
Meneer Jansen deed open met een vriendelijke glimlach. “Hallo kinderen! Wat brengt jullie hier?”
“We zijn op zoek naar mijn muziekdoosje,” zei Lotte verdrietig.
Meneer Jansen knikte begrijpend. “Dat klinkt als een avontuur! Vertel me alles wat je weet.”
Lotte vertelde hem hoe het doosje uit haar handen viel en hoe ver zij al hadden gezocht zonder resultaat.
“Hmm,” zei meneer Jansen terwijl hij nadenkte. “Ik heb gehoord dat er soms magische dingen gebeuren in het bos achter ons dorp.”
“Magische dingen?” vroeg Sam nieuwsgierig.
“Ja,” antwoordde meneer Jansen met glinsterende ogen. “Soms helpen de dieren je als je iets verliest.”
Lotte's ogen gingen stralen van hoop. “Zullen we daarheen gaan?”
Meneer Jansen knikte enthousiast en gaf hen aanwijzingen over hoe ze bij het bos konden komen.
Met nieuwe moed gingen Lotte en Sam op weg naar het bos. De zon scheen door de bladeren van de bomen, waardoor alles er sprookjesachtig uitzag. Terwijl ze verder liepen, hoorden ze vogels fluiten en zagen ze konijntjes springen tussen de struiken.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek in het bos waar veel dieren bijeen waren gekomen: eekhoorns, vogels, zelfs een paar hertjes keken nieuwsgierig naar hen.
“Hallo dieren!” riep Lotte blij uit. “Ik ben mijn muziekdoosje kwijt!”
De dieren keken elkaar aan alsof zij elkaar begrepen hadden. Een kleine eekhoorn sprong naar voren en gebaarde met zijn pootjes dat hij hen moest volgen.
Lotte en Sam volgden de eekhoorn die hen diep in het bos leidde, langs hoge bomen en kleurrijke bloemen tot aan een grote boomstronk waar veel bladeren lagen.
De eekhoorn begon te graven tussen de bladeren met zijn kleine pootjes totdat hij iets glinsterends vond: Lottes muziekdoosje!
“Mijn doosje!” riep Lotte vol blijdschap terwijl zij naar voren sprong om het te pakken.
Ze draaide aan het sleutelgat van het doosje, en tot hun verbazing begon het weer te spelen! De mooie melodie vulde de lucht terwijl alle dieren stilletjes luisterden.
“Oh dank jullie wel!” zei Lotte tegen alle dieren die hen geholpen hadden.
Sam lachte blij: “We hebben ons doel bereikt!”
Met haar muziekdoosje veilig in haar handen keerden Lotte en Sam terug naar huis, vol verhalen over hun avontuur in het bos met alle dieren die hen hielpen.
Vanaf die dag zorgde Lotte extra goed voor haar muziekdoosje, maar meer nog waardeerde zij vriendschap – zowel van mensen als van dieren – die altijd klaarstaan om je te helpen wanneer je dat nodig hebt.
En zo eindigde hun avontuur met gelach, muziek én nieuwe herinneringen die nooit verloren zouden gaan.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes