Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Reis naar het Einde van de Wereld**
Er was eens een klein dorpje, ver weg van de drukte van de stad. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Sam. Sam was een dromer. Hij keek vaak naar de lucht en stelde zich voor wat er achter de bergen lag. Zijn grootste droom was om naar het Einde van de Wereld te reizen.
Op een dag, terwijl hij op het gras zat, hoorde hij een verhaal van een oude man. De oude man vertelde over een plek waar de lucht blauw was als de zee en waar de sterren zo helder waren dat je ze kon aanraken. "Dat is het Einde van de Wereld," zei hij met glinsterende ogen.
Sam voelde een kriebel in zijn buik. Hij wilde die plek zien! Hij besloot dat hij op reis zou gaan. Maar eerst moest hij zijn ouders vertellen over zijn plan.
"Papa, Mama," begon Sam, "ik wil naar het Einde van de Wereld reizen."
Zijn ouders keken elkaar aan. "Dat klinkt spannend, Sam," zei zijn moeder, "maar het is ook gevaarlijk."
"Ik weet het," antwoordde Sam, "maar ik ben klaar voor avontuur!"
Na lang praten gaven zijn ouders hem toestemming. Ze gaven hem wat eten en drinken mee en een kaart van het gebied rondom hun dorp.
De volgende ochtend vertrok Sam vroeg in de ochtend. De zon kwam net op en kleurde de lucht oranje en roze. Met zijn rugzak op zijn rug begon hij te lopen.
De eerste dagen waren gemakkelijk. Sam liep door groene velden en langs kabbelende rivieren. Hij zong liedjes en genoot van de natuur om hem heen. Maar na enkele dagen kwam hij bij een grote berg.
De berg zag er hoog en steil uit. Sam keek omhoog en voelde zich klein. "Dit is mijn kans om sterker te worden," dacht hij bij zichzelf.
Met veel moeite begon hij te klimmen. Het was zwaar werk, maar Sam gaf niet op. Na uren klimmen bereikte hij eindelijk de top! Toen hij om zich heen keek, zag hij iets bijzonders: aan de andere kant van de berg lag een prachtig dal vol bloemen in alle kleuren.
Sam gleed naar beneden en riep: "Wauw!" Het dal was nog mooier dan hij had gedacht! Hij plukte wat bloemen en maakte een boeket voor zijn ouders.
Terwijl hij door het dal liep, ontmoette hij een meisje met lange vlechten die ook aan het wandelen was. Haar naam was Lila.
"Waar ga jij naartoe?" vroeg Lila nieuwsgierig.
"Iik ga naar het Einde van de Wereld!" zei Sam trots.
"Dat klinkt leuk! Mag ik met je meegaan?" vroeg Lila enthousiast.
Sam glimlachte en zei: "Natuurlijk! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!"
Samen liepen ze verder door het dal, pratend over hun dromen en avonturen. Ze kwamen bij een rivier die snel stroomde.
"We moeten deze rivier oversteken," zei Lila.
"Maar hoe?" vroeg Sam bezorgd.
Lila keek rond en zag grote stenen in het water liggen. "We kunnen springen van steen naar steen!" stelde ze voor.
Sam knikte en samen begonnen ze te springen. Het was spannend! Soms glipte hun voet even weg, maar ze hielpen elkaar steeds weer omhoog tot ze veilig aan de andere kant stonden.
Aan de andere kant van de rivier zagen ze een groot bos staan. De bomen waren hoog en donker, maar ook vol leven met vogels die floten en dieren die speelden.
"Zullen we het bos in gaan?" vroeg Lila met twinkelende ogen.
"Ja!" antwoordde Sam vol enthousiasme.
In het bos ontdekten ze veel wonderlijke dingen: kleurrijke vlinders die dansten in de lucht, eekhoorns die snel over takken renden, en zelfs een oude uil die hen vriendelijk aankijkte vanuit zijn boomholte.
Na uren lopen kwamen ze bij een open plek in het bos waar zonlicht door de bladeren viel als gouden stralen. Middenin stond een grote steen met vreemde tekens erop geschreven.
"Wat zou dit betekenen?" vroeg Lila terwijl ze dichterbij kwam.
Misschien is dit wel magisch," zei Sam terwijl hij voorzichtig over de tekens raakte. Plotseling begon er licht uit te stralen!
Ze sprongen achteruit van schrik maar bleven nieuwsgierig kijken naar wat er gebeurde. Het licht vormde beelden van mensen die dansten rond vuur en verhalen vertelden onder sterrenhemels zoals zij dat nu deden!
"Dit moet wel iets bijzonders zijn," fluisterde Lila vol ontzag.
Na enige tijd verdween het licht weer langzaam maar zeker wisten ze dat dit moment speciaal was geweest voor hen beiden.
Ze besloten verder te gaan richting hun doel: Het Einde van de Wereld!
Hun reis ging verder door bossen vol geheimen tot ze eindelijk bij hoge kliffen kwamen die uitkeken over eindeloze zeeën.
“Dit moet wel dichtbij ons doel komen!” riep Lila blij.
Ze liepen voorzichtig naar voren tot ze bovenop stonden; daar zagen ze iets ongelooflijks: De horizon leek nooit te eindigen!
“Is dit dan echt het Einde?” vroeg Sam verwonderd.
Lila knikte enthousiast terwijl haar ogen straalden als sterren.
“Ja! En kijk daar!” wees zij naar beneden waar golven tegen rotsen sloegen.
Ze besloten samen af te dalen om dichterbij deze prachtige plek te komen.
Toen zij eenmaal beneden stonden voelden zij zich vrijer dan ooit tevoren; hier waren geen grenzen meer!
Ze speelden in het zand, verzamelden schelpen totdat uiteindelijk ook hun honger hen deed beseffen dat zij moesten terugkeren.
Met volle tassen keerden zij terug richting huis; hun avontuur had hen veranderd.
Bij thuiskomst vertelden zij alles aan hun ouders over wat zij hadden gezien; niet alleen hadden zij nieuwe vrienden gemaakt maar ook geleerd dat samen reizen hen sterker maakte!
En zo leefden zij nog lang gelukkig met herinneringen aan hun reis naar Het Einde Van De Wereld…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes