Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Schatkaart van Kapitein Roodbaard**
Er was eens een klein dorpje aan de rand van de zee. In dit dorpje woonde een jonge jongen genaamd Tom. Tom was dertien jaar oud en had altijd al gedroomd van avontuur. Hij las graag boeken over piraten en schatten. Zijn grootste held was Kapitein Roodbaard, een beroemde piraat die ooit de zeven zeeën had bevaren.
Op een dag, terwijl Tom op het strand speelde, vond hij iets bijzonders in het zand. Het was een oude, versleten kaart. De kaart was bedekt met vlekken en scheuren, maar Tom kon nog net de woorden "Schat van Kapitein Roodbaard" lezen. Zijn hart begon sneller te kloppen. Zou dit echt de schat zijn waar hij altijd van had gedroomd?
Tom besloot dat hij de schat moest vinden. Hij ging naar huis en vertelde zijn beste vriend, Sam, over zijn ontdekking. Sam was vijftien jaar oud en hield ook van avontuur. "Dit is geweldig!" zei Sam enthousiast. "Laten we het doen! We kunnen samen op zoek gaan naar de schat!"
De volgende dag gingen Tom en Sam naar het strand om de kaart beter te bekijken. Ze zaten op een grote steen en bestudeerden de kaart aandachtig. Er stonden vreemde symbolen op en er waren aanwijzingen die hen naar verschillende plekken leidden.
"Hier staat dat we naar de oude vuurtoren moeten," zei Tom terwijl hij met zijn vinger over de kaart ging. "Dat is niet ver van hier!"
Ze besloten meteen naar de vuurtoren te gaan. Toen ze daar aankwamen, zagen ze dat het gebouw oud en vervallen was. Het hout was verrot en er groeide gras tussen de stenen.
"Dit ziet er spannend uit," zei Sam met een grijns op zijn gezicht.
Ze liepen voorzichtig naar binnen. Het was donker en stil in de vuurtoren. De jongens gebruikten hun telefoons als zaklampen om beter te kunnen zien.
"Wat als er echt iets engs is?" vroeg Tom nerveus.
"Maak je geen zorgen," antwoordde Sam geruststellend. "We zijn samen."
Ze vonden een trap die omhoog leidde naar het licht bovenin de vuurtoren. Toen ze bovenaan kwamen, keken ze uit over de zee. Het uitzicht was prachtig! Maar ze moesten zich concentreren op hun zoektocht.
Op een oude tafel vonden ze een kistje met daarin een kompas en een notitieboekje van Kapitein Roodbaard zelf! In het notitieboekje stonden aanwijzingen voor hun volgende bestemming: "Zoek onder de grote eik bij het meer."
Tom en Sam renden terug naar het dorp om het meer te vinden waar de grote eik stond. Toen ze bij het meer aankwamen, zagen ze inderdaad een enorme eik staan met dikke takken die ver uitstreken.
"Hier moet het zijn!" riep Tom enthousiast.
Ze begonnen te graven onder de boom met hun handen en takken die ze konden vinden. Na enige tijd stuitten ze op iets hards.
"Wat is dat?" vroeg Sam nieuwsgierig.
Ze groeven verder totdat ze eindelijk een kleine kist opdoken uit de grond. Hun harten klopten in hun keel toen ze het kistje openmaakten.
Binnenin vonden ze gouden munten, sieraden en zelfs enkele oude kaarten van andere eilanden! Ze konden niet geloven wat ze zagen.
"We hebben echt goud gevonden!" juichte Tom blij.
Maar net toen ze zich begonnen te realiseren wat voor schat ze hadden gevonden, hoorden ze plotseling stemmen achter zich.
"Wat hebben jullie daar?" klonk een diepe stem.
Tom en Sam draaiden zich om en zagen twee mannen staan die eruitzagen als piraten! Ze hadden lange jassen aan en grote zwaarden aan hun zijde.
"We willen die schat!" zei één van hen dreigend.
Tom voelde angst door zijn lichaam gieren, maar hij wist dat hij niet kon opgeven wat hij had gevonden. "Dit is onze schat!" riep hij dapper terug.
Sam keek snel om zich heen en zag dat er geen weg meer terug was zonder langs de piraten te gaan. "We moeten slim zijn," fluisterde hij tegen Tom.
Met snelle gedachten bedacht Sam een plan. Hij pakte het kompas dat ze eerder hadden gevonden uit zijn zak en hield het omhoog voor de piraten.
"Kijk! Dit kompas leidt ons naar nog meer schatten!" zei hij snel terwijl hij deed alsof hij heel enthousiast was over iets anders dan hun huidige situatie.
De piraten leken even afgeleid door deze nieuwe informatie, maar één van hen bleef wantrouwend kijken: "En waarom zouden wij jullie geloven?"
Tom dacht snel na: "Omdat we jullie kunnen helpen! We weten waar andere schatten liggen!"
De piraten keken elkaar aan, twijfelend of dit waar kon zijn of niet. Uiteindelijk besloten zij om hen voorlopig met rust te laten in ruil voor informatie over andere schatten die zij zouden kunnen vinden samen met hen later.
Tom en Sam wisten dat dit hun kans was om weg te komen voordat dingen erger werden, dus zonder verder na te denken renden zij zo snel als zij konden weg van onder de grote eik richting het dorp!
Eenmaal veilig terug in hun dorp waren Tom en Sam dolgelukkig maar ook bezorgd over wat er zou gebeuren als die piraten hen weer zouden vinden of als zij ooit weer zouden proberen om dezelfde schat opnieuw op te graven!
"We moeten ervoor zorgen dat niemand weet waar deze schat ligt," zei Tom vastberaden terwijl zij samen plannen maakten voor hoe zij deze geheimen konden beschermen tegen anderen zoals die piraten!
En zo eindigde hun avontuur voor nu; maar wie weet wat voor spannende dingen hen nog allemaal zouden wachten? De Schatkaart van Kapitein Roodbaard zou altijd in hun gedachten blijven hangen als herinnering aan moedige keuzes gemaakt tijdens spannende momenten vol gevaar én vreugde!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes