Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Dromenfabriek van Mila en Sam**
In een klein dorpje, omringd door groene velden en hoge bomen, woonden twee beste vrienden: Mila en Sam. Ze waren altijd samen. Mila had lange, golvende haren en een grote glimlach. Sam had korte, krullende haren en een nieuwsgierige blik. Ze hielden van avontuur en ontdekking.
Op een dag, terwijl ze in het bos speelden, vonden ze iets bijzonders. Tussen de bomen lag een oude, verwaarloosde schuur. De deur was half open en er kwam een zacht licht naar buiten. "Wat zou daar binnen zijn?" vroeg Sam met glinsterende ogen. "Laten we kijken!" zei Mila enthousiast.
Ze duwden de deur open en stapten naar binnen. De schuur was vol met vreemde spullen: oude kisten, kleurrijke stoffen en glinsterende voorwerpen. Maar het meest bijzondere was een grote machine in het midden van de kamer. Het was een soort apparaat met knoppen, lichten en pijpen die overal uitkwamen.
"Wat is dit?" vroeg Mila verwonderd. "Het lijkt wel een fabriek," zei Sam terwijl hij dichterbij kwam. Op de voorkant van de machine stond in grote letters: "Dromenfabriek".
"Een dromenfabriek? Wat zou dat betekenen?" vroeg Mila nieuwsgierig. Sam drukte op een knop en de machine begon te zoemen en te trillen. Plotseling kwamen er kleurrijke rookwolken uit de pijpen.
"Wow! Kijk!" riep Mila terwijl ze naar de rook keek die zich vormde tot prachtige beelden: vliegende eenhoorns, dansende sterren en magische bossen vol met glimwormen.
"Dit is geweldig!" zei Sam blij. "We moeten onze eigen dromen maken!" Ze keken elkaar aan met opwinding in hun ogen.
Mila ging snel naar de machine toe en begon op verschillende knoppen te drukken. "Ik wil vliegen als een vogel!" riep ze enthousiast. De machine zoemde harder en er kwamen meer kleuren uit de pijpen.
Plotseling voelde Mila zich licht worden. Voor ze het wist, zweefde ze door de lucht als een vogel! Ze lachte luid terwijl ze over het dorp vloog, boven de huizen en bomen.
"Dit is fantastisch!" riep ze naar beneden naar Sam, die nog steeds bij de machine stond.
Sam wilde ook iets proberen. Hij drukte op een andere knop en zei: "Ik wil onderwater zwemmen met dolfijnen!" De machine begon weer te zoemen en voor hij het wist, bevond hij zich in een prachtige oceaan vol kleurrijke vissen en speelse dolfijnen.
Mila zag Sam onderwater zwemmen via een groot venster van de machine dat nu als scherm fungeerde. Ze klapte in haar handen van blijdschap toen ze hem zag spelen met de dolfijnen.
Na enige tijd kwamen ze weer terug bij elkaar bij de machine in de schuur. Hun harten klopten snel van vreugde over wat ze hadden meegemaakt.
"We moeten meer dromen maken!" zei Mila enthousiast terwijl ze weer op knoppen drukte.
Ze maakten samen veel verschillende dromen: soms waren ze prinses of ridder in kastelen, soms reisden ze naar verre landen of dansten met sterren aan de hemel.
Maar naarmate ze meer dromen maakten, merkte Mila dat sommige dromen ook vreemd waren. Op één dag drukte Sam per ongeluk op een knop die hen naar een donkere plek bracht vol schaduwen en geluiden die hen bang maakten.
"Dit is niet leuk," fluisterde Mila terwijl ze zich aan Sam vasthield. "We moeten terug!"
Sam drukte snel op andere knoppen totdat ze weer veilig terug waren in hun schuur bij het licht van hun dromenfabriek.
"We moeten voorzichtig zijn," zei hij bezorgd. "Niet alle dromen zijn goed."
Mila knikte instemmend maar voelde ook dat er nog zoveel meer te ontdekken viel in deze bijzondere fabriek van dromen.
De dagen gingen voorbij terwijl Mila en Sam elke middag naar hun geheimzinnige schuur gingen om nieuwe avonturen te beleven in hun dromenfabriek. Maar na verloop van tijd begonnen ze ook na te denken over wat echt belangrijk was in hun leven buiten deze magische wereld.
Op een dag zaten ze samen onder een grote boom na hun avonturen in de fabriek.
"Mila," begon Sam voorzichtig, "denk je dat we altijd hier kunnen blijven komen?"
Mila dacht even na voordat ze antwoordde: "Ik weet het niet... maar ik denk dat we ook buiten veel avonturen kunnen beleven."
Sam keek haar aan met grote ogen: "Ja! We kunnen onze eigen avonturen maken zonder deze machine!"
En zo besloten Mila en Sam om minder tijd door te brengen in hun dromenfabriek en meer tijd buiten door te brengen om echte avonturen te beleven: fietsen door het bos, picknicken bij het meer of gewoon samen spelen met andere kinderen uit het dorp.
De magie van hun vriendschap maakte elke dag bijzonder zonder dat ze altijd afhankelijk waren van hun fabriek vol dromen.
Toch bleven er momenten waarop ze terugdachten aan al die mooie dingen die zij hadden gezien in hun fabriek.
“Zullen we nog één keer gaan?” vroeg Mila op een dag.
“Ja!” antwoordde Sam enthousiast.
Ze renden naar de schuur waar alles begon.
De machine stond stil maar leek hen al te wachten.
Met nieuwe moed drukten zij opnieuw op knoppen.
Hun harten klopten snel toen kleuren om hen heen dansten.
En zo ontdekten zij opnieuw dat dromen nooit echt verloren gaan zolang je maar blijft geloven…
Vanuit die dag gebruikten zij hun fantasie niet alleen binnen vier muren maar lieten zij hun verbeelding vrij rondvliegen waar zij ook gingen.
De Dromenfabriek werd voor hen niet alleen maar iets fysieks; het werd deel van wie zij waren – twee vrienden die samen alles konden bereiken zolang zij maar durfden te dromen!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes