Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Avontuur met de Dansende Wolken**
Er was eens een klein dorpje aan de rand van een groot bos. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Li. Li was een vrolijke jongen met zwarte haren en grote, nieuwsgierige ogen. Hij hield van avontuur en ontdekkingen. Elke dag na school ging hij naar het bos om te spelen en te verkennen.
Op een zonnige dag, terwijl Li door het bos liep, zag hij iets bijzonders. De lucht was blauw en de zon scheen fel. Maar boven hem dansten de wolken op een vreemde manier. Ze leken te bewegen als mensen die aan het dansen waren. Li kon zijn ogen niet geloven.
“Wat is dat?” vroeg hij zich af. Hij besloot dichterbij te gaan kijken. Terwijl hij verder het bos in liep, merkte hij dat de wolken steeds dichterbij kwamen. Ze leken hem te roepen.
“Li! Kom spelen!” fluisterden ze in de wind.
Li voelde zich blij en nieuwsgierig. “Ik kom!” riep hij terug en rende verder het bos in.
De wolken leidden hem naar een open plek vol bloemen en bomen. Het was er prachtig! De kleuren waren helder en de lucht rook zoet. De dansende wolken kwamen nu echt dichtbij en vormden mooie figuren in de lucht.
“Welkom, Li!” zeiden de wolken samen. “Wij zijn de Dansende Wolken! We hebben jou nodig voor ons avontuur!”
Li kon zijn oren niet geloven. “Wat voor avontuur?” vroeg hij enthousiast.
“Er is een magische boom diep in het bos,” legden de wolken uit. “Deze boom kan wensen vervullen, maar alleen als je hem vindt voordat de zon ondergaat.”
Li voelde een sprankeling van opwinding in zijn buik. “Ik wil gaan! Wat moet ik doen?”
“Volg ons,” zeiden de wolken vrolijk, terwijl ze weer begonnen te dansen.
Li volgde de wolken door het bos, over takken en langs stenen. Ze sprongen over kleine beekjes en renden langs hoge bomen. Het was alsof ze samen dansten door het hele bos.
Na een tijdje kwamen ze bij een grote rots met vreemde tekens erop. “Hier moeten we stoppen,” zei één van de wolken. “De magische boom is dichtbij.”
Li keek om zich heen en zag dat er veel paden waren die verder het bos in leidden. “Welke kant moeten we op?” vroeg hij.
De wolken keken naar elkaar en dansten even stilletjes boven hem heen en weer, alsof ze overlegden. Toen zei één van hen: “Neem het pad naar rechts!”
Li knikte en begon het pad naar rechts te volgen, terwijl de wolken boven hem zweefden.
Na een paar minuten lopen kwam Li bij een prachtige boom met glanzende bladeren die in alle kleuren van de regenboog schitterden. De stam was breed en stevig, met diepe groeven erin.
“Dit moet de magische boom zijn!” riep Li blij.
De Dansende Wolken cirkelden rond de boom en zongen zachtjes: “Nu moet je je wens doen!”
Li dacht goed na over wat hij wilde wensen. Hij had veel dromen, maar er was één ding dat hij heel graag wilde: “Ik wens dat ik altijd avonturen kan beleven met vrienden!”
De boom begon te trillen toen Li zijn wens uitsprak. De bladeren ritselden als muzieknoten in de lucht, en plotseling verschenen er drie nieuwe vrienden naast hem: Mei, een meisje uit zijn klas; Tom, zijn beste vriend; en Lian, die net verhuisd was naar hun dorpje.
“Wat gebeurt hier?” vroeg Mei verbaasd.
“We hebben jou hierheen gebracht!” zei één van de Dansende Wolken vrolijk tegen haar.
Tom keek omhoog naar de dansende wolken met grote ogen vol verwondering: “Wauw! Dit is geweldig!”
Lian lachte blij: “Dit is echt magisch!”
Samen met zijn nieuwe vrienden begon Li te dansen onder de magische boom terwijl de Dansende Wolken hen aanmoedigden om mee te doen aan hun vrolijke spelletjes.
Ze speelden verstoppertje tussen de bomen, maakten bloemenkransen voor elkaar en dansten samen op het ritme van hun gelach dat weerkaatste door het bos.
Maar toen zagen ze dat de zon langzaam onderging achter de bergen in de verte. De Dansende Wolken keken bezorgd naar elkaar: “We moeten snel terug voordat het donker wordt!”
“Ja!” riep Li snel tegen zijn vrienden. “Laten we gaan!”
Ze renden terug door het bos, geleid door hun nieuwe vrienden – de Dansende Wolken – die hen veilig hielpen navigeren door alle takjes en stenen op hun pad.
Toen ze eindelijk bij het dorpje aankwamen, waren ze buiten adem maar vol vreugde over hun avontuur samen met elkaar én met magie!
“Dit was zo leuk!” zei Mei enthousiast terwijl ze haar handen omhoog stak als om nog eens te kunnen dansen zoals zij deden bij die magische boom.
“We moeten dit vaker doen,” voegde Tom eraan toe met glinsterende ogen vol dromen over nieuwe avonturen die nog zouden komen.
Lian knikte instemmend: “Ja! En misschien kunnen we ook andere kinderen meenemen.”
De Dansende Wolken zweefden boven hen heen terwijl ze lachten: “Jullie hebben nu allemaal magie in jullie hart! Jullie kunnen altijd avonturen beleven zolang jullie samen blijven.”
En zo gebeurde het dat Li nooit meer alleen speelde in het bos of ergens anders; elke keer als hij buiten kwam om te spelen of iets nieuws te ontdekken, had hij altijd vrienden bij zich – vrienden die net zo dol waren op avontuur als hijzelf!
En soms… heel soms… als je goed keek naar boven tijdens zonnige dagen of heldere nachten… kon je misschien wel zien hoe die Dansende Wolken nog steeds rondzweefden boven hun dorpje… wachtend op nieuwe avonturen om te delen!
En zo eindigde dit verhaal over vriendschap, magie en onvergetelijke momenten onder dansende wolken… maar voor Li begon er pas echt iets moois; want elk nieuw avontuur bracht weer nieuwe herinneringen vol vreugde!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes