Kinderverhaaltje: Het Raam naar een Andere Wereld (door een avontuurlijke explorer)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**Het Raam naar een Andere Wereld**

Er was eens een klein dorpje, omringd door groene velden en hoge bergen. In dit dorpje woonde een meisje genaamd Lila. Lila was een vrolijk meisje met lange, bruine haren en grote, nieuwsgierige ogen. Ze hield van avontuur en droomde vaak over andere werelden.

Op een dag, terwijl ze in de tuin speelde, zag ze iets glinsteren tussen de bloemen. Het was een oud raam. Het raam had geen muur eromheen en leek wel uit de lucht te zijn gevallen. Lila liep ernaartoe en veegde het stof weg. Het glas was helder en het hout was versleten, maar het had iets magisch.

Lila keek door het raam en zag iets heel bijzonders. Aan de andere kant was er geen tuin of huis, maar een prachtige wereld vol kleuren. De lucht was blauw met roze wolken, en de bomen hadden bladeren in alle kleuren van de regenboog. Lila kon haar ogen niet geloven.

Ze voelde een sterke drang om naar die wereld te gaan. Maar hoe? Ze besloot het raam aan te raken. Toen ze haar hand op het glas legde, voelde ze een warme gloed door haar lichaam stromen. Plotseling begon het raam te trillen en voor Lila's ogen verscheen er een opening.

Zonder na te denken stapte Lila door het raam heen. Aan de andere kant voelde alles anders aan. De lucht rook zoet en de zon scheen fel op haar gezicht. Ze stond in een betoverende tuin vol bloemen die zongen als vogels.

"Welkom!" zei een vrolijke stem achter haar. Lila draaide zich om en zag een klein wezentje met sprankelende vleugels. Het had de kleur van de lucht en glimlachte breed.

"Ik ben Faye," zei het wezentje. "Dit is de Wereld van Dromen! Jij bent hier gekomen via het Raam."

Lila kon niet geloven wat ze hoorde. "De Wereld van Dromen? Is dit echt?"

"Ja!" zei Faye enthousiast. "Hier kunnen dromen werkelijkheid worden! Wat wil je doen?"

Lila dacht even na en zei: "Ik wil vliegen! Ik wil over de bergen zweven!"

Faye lachte en klapte in haar handen. "Dat kan! Volg mij!" Ze nam Lila mee naar een grote heuvel met glinsterende bloemen aan de top.

"Sluit je ogen," zei Faye, "en denk aan wat je wilt." Lila deed wat Faye vroeg en concentreerde zich op vliegen.

Plotseling voelde ze dat ze opstond! Haar voeten raakten de grond niet meer, en ze zweefde omhoog in de lucht! De wind blies door haar haren terwijl ze over de kleurrijke wereld vloog.

Lila lachte van blijdschap terwijl ze boven bossen, rivieren en bergen vloog. Alles onder haar leek zo klein! Ze voelde zich vrijer dan ooit tevoren.

Na een tijdje landde ze weer op de heuvel bij Faye. "Dat was geweldig!" riep Lila uitgelaten.

Faye glimlachte breed: "Er is nog veel meer te ontdekken! Kom mee!"

Ze gingen samen op avontuur door deze wonderlijke wereld. Ze ontmoetten pratende dieren die verhalen vertelden, dansten met elfen onder sterrenhemels, en zwommen in meren vol glinsterend water dat als diamanten leek.

Maar naarmate de tijd verstreek, begon Lila zich zorgen te maken over thuis. Wat als haar ouders zich zorgen maakten? Wat als ze nooit meer terug kon?

Faye merkte dat Lila stil werd en vroeg: "Wat is er aan de hand?"

"I-ik moet terug naar huis," zei Lila met een zucht.

Faye knikte begrijpend: "Dat begrijp ik heel goed." Ze wees naar het oude raam dat nog steeds achter hen stond, glinsterend in het zonlicht.

"Je kunt altijd teruggaan wanneer je wilt," zei Faye geruststellend.

Lila glimlachte weer maar voelde ook verdriet bij het idee om afscheid te nemen van deze prachtige wereld en haar nieuwe vriendinnetje.

"Ik zal je missen," zei Lila terwijl ze Faye omhelsde.

"En ik jou," antwoordde Faye met tranen in haar ogen die als sterren leken te stralen.

Lila stapte terug door het raam, maar voordat ze helemaal weg was, draaide ze zich nog één keer om naar Faye: "Dank je voor alles!"

Toen kwam Lila weer terug in haar eigen tuin, waar alles hetzelfde leek als voorheen. Maar zij was veranderd; zij had nu herinneringen aan avonturen die niemand anders kende.

Ze keek nog één keer naar het oude raam dat nu stilletjes in de bloemen lag te glinsteren. Ze wist dat dit niet hun laatste afscheid zou zijn; ooit zou zij weer terugkeren naar de Wereld van Dromen.

En zo groeide er in Lila's hart altijd een sprankje magie – want zij wist dat er altijd meer werelden waren om te ontdekken achter elk raam dat je tegenkwam…

En elke keer als ze naar buiten keek of droomde tijdens het slapen, wist ze dat avontuur nooit ver weg was zolang je maar durfde te kijken…

**Einde**

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes