Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De tijdmachine van Timmy**
In de verre vallei van Zonnedale, waar de lucht altijd gevuld was met de geur van versgemaaid gras en de zon zijn gouden stralen over de glooiende heuvels verspreidde, woonde een jongen genaamd Timmy. Timmy was een vrolijke knaap met een onuitputtelijke nieuwsgierigheid. Hij had een grote passie voor alles wat met techniek te maken had. Zijn handen waren vaak zwart van het vet en zijn ogen glinsterden als hij weer eens bezig was met het bouwen van iets nieuws.
Timmy had echter ook een beperking: hij kon niet goed lopen. Zijn benen waren zwak, en hoewel hij altijd probeerde mee te doen met zijn vrienden, zoals Ties en Livia, moest hij vaak op zijn handbike vertrouwen om zich voort te bewegen. Maar dat weerhield hem er niet van om dromen te koesteren die verder reikten dan de horizon van Zonnedale.
Op een dag, terwijl hij in zijn schuur aan het rommelen was tussen oude gereedschappen en vergeten onderdelen, vond hij iets bijzonders: een oude metalen koffer bedekt met stof. Nieuwsgierig opende hij de koffer en ontdekte een verzameling vreemde onderdelen en schetsen. Het leek wel alsof iemand ooit geprobeerd had om een tijdmachine te bouwen! De schetsen waren vol krabbels en formules die Timmy niet helemaal begreep, maar dat maakte hem alleen maar enthousiaster.
“Dit is mijn kans!” riep hij uit terwijl hij zijn vrienden Ties en Livia bij zich riep. “Kijk eens wat ik heb gevonden!”
Ties, die altijd al geïnteresseerd was in avontuur, keek vol bewondering naar de schetsen. “Wat als we het proberen? Wat als we echt een tijdmachine kunnen maken?”
Livia, die altijd praktisch was ingesteld, knikte instemmend. “Maar hoe gaan we dat doen? We hebben geen idee hoe deze dingen werken.”
Timmy grijnsde breed. “Dat maakt niet uit! We hebben elkaar! Samen kunnen we alles bereiken!”
En zo begon hun avontuur. De drie vrienden werkten dagenlang in Timmy’s schuur. Ze verzamelden materialen uit de omgeving: oude fietsen, motoronderdelen van de boerderij van Timmy’s vader, en zelfs wat elektronica die ze konden vinden in de rommelmarkt in het dorpje verderop.
Terwijl ze aan hun project werkten, groeide hun vriendschap sterker dan ooit tevoren. Ties hielp Timmy met het tillen van zware onderdelen terwijl Livia zorgde voor de organisatie van hun werkplek. Ze maakten grapjes over hun vindingrijkheid en lachten om elkaars ideeën.
Na weken hard werken stonden ze eindelijk op het punt om hun creatie te testen: een glimmende machine vol knoppen en schakelaars die eruitzag als iets uit een sciencefictionfilm. Het was geen perfecte tijdmachine zoals je die in boeken zou vinden; het was eerder een combinatie van alles wat ze hadden kunnen vinden – maar voor hen voelde het als magie.
“Wat als we naar het verleden gaan?” stelde Ties voor terwijl hij nerveus aan zijn shirt trok.
“Naar toen onze ouders jonger waren?” vroeg Livia enthousiast.
“Nee,” zei Timmy met twinkeling in zijn ogen. “Ik wil naar de toekomst! Stel je voor wat er allemaal kan gebeuren!”
Met veel spanning drukte Timmy op de grote rode knop midden op het paneel. Er klonk een luide zoemtoon gevolgd door flitsen van licht rondom hen heen. De machine trilde en schudde alsof ze tot leven kwam.
En toen… gebeurde er niets meer dan stilte.
De drie vrienden keken elkaar aan met grote ogen vol verwachting. Was dit alles? Was dit hun grote avontuur?
“Misschien moeten we nog eens proberen,” stelde Livia voor.
Timmy knikte vastberaden en drukte opnieuw op de knop. Dit keer gebeurde er iets anders: er verscheen plotseling een helder licht dat hen omhulde als een warme omhelzing.
Toen het licht weer verdween, bevonden ze zich niet meer in Zonnedale maar in een onbekende stad vol hoge gebouwen en flitsende lichten – zo anders dan alles wat ze ooit hadden gezien!
“Wauw!” riep Ties uit terwijl hij rondkeek naar alle nieuwe dingen om hen heen.
Livia wees naar iets dat leek op een vliegende auto die boven hen voorbij zoefde. “Kijk daar! Wat is dat?”
Timmy kon zijn ogen niet geloven; dit was werkelijk ongelooflijk! Ze liepen door de straten vol mensen die allemaal druk bezig leken te zijn met hun eigen leven zonder hen op te merken.
Maar naarmate ze verder liepen, merkte Timmy dat deze wereld ook haar eigen uitdagingen had. Mensen leken gehaast en gestrest; niemand glimlachte of groette elkaar zoals zij gewend waren in Zonnedale.
“Misschien is dit niet zo geweldig als we dachten,” zei Livia zachtjes terwijl ze naar de gezichten om hen heen keek.
Ties knikte instemmend maar bleef nieuwsgierig naar alles wat ze zagen: robots die boodschappen bezorgden, schermen die overal informatie gaven over het weer of nieuws – het was fascinerend!
Na enige tijd besloten ze terug te keren naar hun eigen tijd voordat ze helemaal verloren raakten in deze nieuwe wereld vol technologieën waar ze niets vanaf wisten.
Met behulp van dezelfde grote rode knop keerden ze terug naar Zonnedale – precies waar ze begonnen waren, onder dezelfde zonovergoten lucht waarin hun avontuur begon.
Terug in hun vertrouwde omgeving voelden ze zich opgelucht maar ook vervuld door alles wat ze hadden meegemaakt. Hun tijdmachine had misschien geen geheimen onthuld of magische avonturen gebracht zoals in boeken beschreven worden; toch had het hen samengebracht op manieren die zij nooit voor mogelijk hadden gehouden.
Timmy keek naar zijn vrienden met blijdschap in zijn hart: “We hebben samen iets gedaan dat niemand anders heeft gedaan.”
Ties lachte breeduit terwijl Livia knikte bevestigend: “Ja! En wie weet wat we nog meer kunnen maken?”
En zo gingen zij verder met hun leven in Zonnedale – zonder geheimen of mysterieën – gewoon drie vrienden die samen avonturen beleefden onder de zonrijke hemel van hun geliefde vallei.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes