Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De reis naar het sterrenstelsel**
Er was eens een jongen genaamd Sam. Sam was twaalf jaar oud en woonde in een klein dorpje. Hij had een grote droom: hij wilde de sterren zien. Elke nacht keek hij naar de lucht en telde hij de sterren. Maar Sam had ook een geheim. Hij was bang. Bang voor het donker, bang voor alleen zijn.
Toen Sam vier jaar oud was, had hij iets vreselijks meegemaakt. Hij was met zijn ouders op vakantie in het bos. Op een avond gingen ze wandelen. Het werd donker en Sam raakte verdwaald. Hij hoorde vreemde geluiden en voelde zich heel alleen. Zijn ouders vonden hem gelukkig snel, maar sindsdien had hij angst voor het donker.
Op een dag zat Sam op zijn kamer en keek naar de sterren door zijn raam. Hij zag een heldere ster die anders leek dan de anderen. Het leek wel alsof de ster hem riep. "Ik wil naar jou toe," fluisterde Sam.
Die nacht kon hij niet slapen. De ster bleef in zijn hoofd zitten. Wat als hij naar die ster kon reizen? Wat als hij al zijn angsten kon vergeten? Sam besloot dat hij het zou proberen.
De volgende dag ging hij naar de bibliotheek van het dorp. Daar zocht hij boeken over ruimtevaart en sterrenstelsels. Hij las over raketten, astronauten en planeten. Hoe verder hij las, hoe meer ideeën hij kreeg.
Sam begon te tekenen. Hij tekende een raket van karton met grote vleugels en een heldere neuspunt. Hij verzamelde oude dozen, flessen en andere spullen om zijn raket te bouwen. Zijn beste vriend, Max, kwam hem helpen.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg Max nieuwsgierig.
"Ik bouw een raket," zei Sam trots.
"Een raket? Maar dat kan toch niet!" zei Max lachend.
"Waarom niet? We kunnen doen wat we willen!" antwoordde Sam vastberaden.
Max keek naar de tekeningen van Sam en begon te geloven in hun avontuur. Samen werkten ze dagenlang aan de raket in de schuur van Sam's ouders.
Na weken hard werken was de raket eindelijk klaar! Het was geen echte raket, maar voor hen voelde het als magie. Ze verfden het met felle kleuren en plakken sterren op de zijkanten.
Op een avond besloten ze om hun 'raket' uit te proberen in de tuin van Sam's huis. Ze maakten het donker door alle lichten uit te doen en kropen in hun kartonnen raket.
"3... 2... 1... Start!" riep Max enthousiast terwijl ze deden alsof ze opstegen.
Sam voelde zich vrijer dan ooit tevoren! De angst die hem zo lang had achtervolgd leek even weg te zijn terwijl ze samen lachten en deden alsof ze door de ruimte vlogen.
Plotseling hoorde Sam weer dat vreemde geluid uit zijn verleden: takken die kraakten, wind die huilde… De herinnering aan die donkere nacht kwam terug als een schaduw over hem heen.
"Wat is er?" vroeg Max toen hij zag dat Sam stil werd.
"Het is niets," zei Sam snel, maar diep van binnen voelde hij weer die oude angst opkomen.
Max merkte dat er iets niet klopte, maar besloot niet verder te vragen. In plaats daarvan zei hij: "Laten we verder vliegen! Kijk daar! Een nieuwe planeet!"
Sam knikte en deed zijn best om zich weer te concentreren op hun avontuur in de ruimte. Ze fantaseerden over wat er allemaal op die nieuwe planeet zou kunnen zijn: kleurrijke bloemen, vriendelijke aliens of zelfs verborgen schatten!
De volgende dagen bleven ze spelen met hun raket en maakten ze plannen voor hun reis naar het sterrenstelsel. Maar elke keer als het donker werd, voelde Sam weer die angst terugkomen.
Op een avond zaten ze samen onder een grote boom in de tuin van Sam's huis terwijl ze naar de sterren keken.
"Wat als we echt konden gaan?" vroeg Max dromerig.
"We moeten gewoon geloven," zei Sam zachtjes, "en misschien kunnen we onze angsten achterlaten."
Max knikte enthousiast: "Ja! We moeten onze dromen volgen!"
Die nacht besloot Sam dat hij niet langer bang wilde zijn voor het donker of voor alleen zijn. Hij wilde vrij zijn zoals de sterren aan de hemel!
De volgende ochtend vertelde hij Max over zijn plan om echt naar die ster te gaan – zelfs al was het maar in hun verbeelding – zonder bang te zijn voor wat er ook zou komen.
Ze maakten plannen om 's nachts opnieuw met hun raket te spelen, maar deze keer zou alles anders zijn; dit keer zouden ze ook echt durven voelen wat er gebeurde als ze bang waren.
Die avond kroop Sam weer in hun kartonnen raket met Max naast hem. Dit keer waren ze vastbesloten om samen alles aan te kunnen – zelfs hun angsten!
Terwijl ze deden alsof ze opstegen, sloot Sam even zijn ogen en stelde zich voor dat ze door het heelal vlogen, voorbij planeten vol leven en kleuren die nooit eindigden.
En toen gebeurde er iets magisch: terwijl zij daar zaten onder de sterrenhemel begon alles om hen heen stil te worden; zelfs het geluid van takken kraakte niet meer zoals eerder deed…
Sam voelde zich sterker dan ooit tevoren! De herinneringen aan die donkere nacht vervaagden langzaam terwijl zij samen lachten en spraken over wat zij zouden ontdekken op hun reis door het sterrenstelsel!
Die nacht leerde Sam dat dromen groot konden zijn; dat vriendschap sterker was dan angst; dat zelfs in het donker altijd licht kon worden gevonden… zolang je maar durfde te geloven!
En zo begonnen zij aan vele avonturen onder de sterrenhemel – samen vrij van angst – met elke sprankelende ster als getuige van hun moedige harten!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes