Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het raadsel van de verdwenen kleuren**
In het kleine dorpje Kleurenland woonde een jongen genaamd Sam. Sam was een vrolijke jongen met een grote glimlach. Hij had een beperking, waardoor hij soms moeite had met praten en lopen. Maar dat maakte hem niet minder gelukkig. Sam hield van kleuren. Hij vond het leuk om te tekenen en te schilderen. Zijn kamer was vol met tekeningen van regenbogen, bloemen en dieren.
Op een dag, terwijl Sam in het park speelde, merkte hij iets vreemds op. De bomen waren niet meer groen, de lucht was niet meer blauw en de bloemen waren grijs. Alles om hem heen leek wel in zwart-wit te zijn veranderd. Sam voelde zich verdrietig. "Wat is er gebeurd met de kleuren?" vroeg hij zich af.
Sam besloot om zijn vrienden te vragen wat er aan de hand was. Hij liep naar het huis van Lotte, zijn beste vriendin. Lotte was altijd vrolijk en hield ook van kleuren. Toen Sam bij haar aankwam, zag hij dat ook haar tuin grijs was.
"Lotte! Kijk naar onze wereld! Waar zijn de kleuren gebleven?" riep Sam.
Lotte keek om zich heen en schrok. "Je hebt gelijk, Sam! Dit is vreemd! We moeten uitzoeken wat er aan de hand is."
Samen gingen ze naar het dorpsplein waar alle kinderen vaak speelden. Daar zagen ze andere kinderen die ook verdrietig waren omdat alles zo kleurloos was.
"Wat is er gebeurd?" vroeg Lotte aan een groepje kinderen.
"We weten het niet," zei Tom, een jongen met een pet op zijn hoofd. "Het lijkt wel alsof alle kleuren zijn verdwenen."
Sam dacht na. "Misschien moeten we naar de oude wijze man gaan," stelde hij voor. De oude man woonde aan de rand van het dorp in een klein huisje vol boeken en vreemde spullen.
De kinderen stemden in en samen liepen ze naar het huis van de oude man. Toen ze aankwamen, klopten ze op de deur. Na een paar seconden opende de oude man de deur.
"Hallo kinderen! Wat brengt jullie hier?" vroeg hij met een vriendelijke glimlach.
"Wij hebben hulp nodig!" zei Lotte snel. "Alle kleuren zijn verdwenen uit ons dorp!"
De oude man fronste zijn wenkbrauwen en zei: "Dat klinkt ernstig! Kom binnen, dan kunnen we samen nadenken."
Ze gingen binnen en zaten rond een grote tafel vol boeken en kaarten. De oude man vertelde hen over een legende die hij kende: "Er was eens een magische regenboog die alle kleuren gaf aan onze wereld. Maar als iemand onrecht deed of gemeen was, kon die regenboog verdwijnen."
Sam luisterde aandachtig en vroeg: "Maar hoe kunnen we de regenboog terugbrengen?"
"Jullie moeten op zoek gaan naar de bron van de regenboog," zei de oude man geheimzinnig. "Die ligt diep in het Kleurenbos."
De kinderen keken elkaar aan met grote ogen vol avontuur.
"We gaan het doen!" riep Tom enthousiast.
De oude man gaf hen enkele aanwijzingen over waar ze moesten zoeken: "Volg het pad langs de rivier tot je bij de grote eik komt. Daar begint jullie avontuur."
Met nieuwe moed vertrokken Sam, Lotte, Tom en enkele andere kinderen naar het Kleurenbos. Het pad langs de rivier was mooi maar ook spannend; overal om hen heen hoorden ze vreemde geluiden.
Na een tijdje kwamen ze bij de grote eik die zo groot was dat je hem niet kon omarmen met je armen.
"Dit moet wel de plek zijn!" zei Lotte terwijl ze omhoog keek naar de takken die als armen leken te reiken naar de lucht.
Ze keken rond maar zagen niets bijzonders.
"Wat nu?" vroeg Tom teleurgesteld.
Sam dacht na en zei: "Misschien moeten we iets doen om te laten zien dat we willen helpen." Hij pakte zijn kleurpotloden uit zijn tas en begon te tekenen op een stuk papier dat hij bij zich had.
Hij tekende een grote regenboog boven hun hoofden met allemaal mooie kleuren: rood, geel, groen, blauw… Terwijl hij tekende voelde hij iets bijzonders gebeuren; er kwam licht uit zijn potlood!
De andere kinderen keken verbaasd toe terwijl er plotseling kleurige stralen uit het papier kwamen en omhoog schoten richting de takken van de eik!
"Wat gebeurt er?" vroeg Lotte verwonderd.
De takken begonnen te bewegen alsof ze dansten op muziek die alleen zij konden horen. En toen gebeurde er iets magisch: uit het niets verscheen er een prachtige regenboog boven hun hoofden!
"Wow!" riep Tom terwijl hij naar boven wees.
De regenboog straalde helder in alle kleuren die ooit waren verdwenen uit hun wereld.
"Jullie hebben goed gedaan," klonk er ineens een zachte stem vanuit de lucht. Het was de geest van de regenboog!
"Jullie hebben laten zien dat jullie geloven in vriendschap en samenwerking," vervolgde ze vriendelijk. "Daarom geef ik jullie weer kleur!"
Met deze woorden vulden alle kleuren langzaam weer hun wereld terug; bomen werden weer groen, bloemen bloeiden in allerlei tinten en zelfs de lucht kreeg weer haar blauwe kleur terug.
De kinderen juichten van blijdschap! Ze hadden samen iets moois bereikt door hun creativiteit en vriendschap te gebruiken.
Toen ze terugkwamen in het dorp waren alle mensen blij om weer kleur om zich heen te zien. Iedereen vierde feest omdat Kleurenland weer sprankelde als nooit tevoren!
Sam voelde zich gelukkig; niet alleen omdat alles weer kleurrijk was maar ook omdat hij samen met zijn vrienden dit avontuur had beleefd.
En zo leerden Sam en zijn vrienden dat zelfs als dingen moeilijk lijken of als je anders bent dan anderen, je altijd kunt bijdragen aan iets moois door gewoon jezelf te zijn en samen te werken met anderen.
En vanaf die dag bleef Kleurenland nooit meer zonder kleuren… zolang iedereen maar bleef geloven in vriendschap!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes