Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het geheim achter de spiegelpoort**
Ik ben een kat. Een luie kat, om precies te zijn. Mijn naam is Minoes, en ik lig hier op deze heuveltop, met mijn pootjes in de lucht en mijn ogen halfdicht. De zon verwarmt mijn vacht en het gras onder me is zacht en uitnodigend. Het leven is goed, vooral als je de wereld vanuit een comfortabele positie kunt observeren. Maar vandaag is anders. Vandaag voel ik een onverklaarbare nieuwsgierigheid die me uit mijn dutje haalt.
Vanuit mijn uitzichtpunt zie ik het dorp beneden liggen, met zijn kleurrijke huizen en kronkelige straatjes. Maar wat me echt opvalt, is iets dat glinstert aan de rand van het dorp: een grote spiegelpoort. Ik heb er verhalen over gehoord van de mensen die hier wonen, maar ik heb nooit echt aandacht aan ze besteed. Tot nu.
De spiegelpoort staat daar, majestueus en mysterieus, omringd door een aura van geheimzinnigheid die zelfs een luie kat als ik niet kan negeren. Het lijkt wel alsof het iets roept, iets dat verder gaat dan de gewone dagelijkse sleur van het dorp. Ik draai me om en kijk naar de horizon; misschien moet ik gewoon weer gaan slapen… Maar nee! De nieuwsgierigheid knaagt aan me.
Ik besluit te gaan kijken. Met een elegante sprongetje sta ik op en schud mijn vacht uit. Tijd voor avontuur! Of in ieder geval, tijd voor wat beweging.
Terwijl ik naar beneden loop, zie ik Gijs en Nina spelen in het gras bij hun huisje aan de rand van het dorp. Gijs heeft altijd al een levendige fantasie gehad; hij kan urenlang verhalen verzinnen over draken en prinsessen. Nina daarentegen is meer praktisch ingesteld; ze houdt van tekenen en schilderen, maar ook zij heeft haar momenten van dromerigheid.
"Hey Minoes!" roept Gijs terwijl hij met zijn stok zwaait alsof hij een zwaard vasthoudt. "Kom je ons helpen met onze drakenjacht?"
Ik kijk naar hen met halfopen ogen en zucht diep. "Jagen? Ik ben meer voor het observeren," zeg ik met mijn meest nonchalante stem.
Nina lacht terwijl ze haar schetsboek onder haar arm klemt. "Maar Minoes, we hebben je nodig! De draak kan zich verstoppen achter de spiegelpoort!"
Dat woord – spiegelpoort – doet iets met me. Misschien moet ik ze gewoon volgen voor even… of misschien kunnen zij mij helpen om dat mysterie te ontrafelen.
"Oké," zeg ik uiteindelijk terwijl ik me omdraai richting de poort. "Laten we gaan."
De kinderen rennen naast me terwijl we naar de poort lopen. Hoe dichterbij we komen, hoe groter hij lijkt te worden; het is alsof hij ons uitnodigt om binnen te treden in een andere wereld.
Bij de poort aangekomen stoppen we even om te kijken naar wat er achter ligt: niets dan een glanzende reflectie van onszelf in het oppervlak van de poort. Het lijkt wel of er iets beweegt achter onze reflecties – schaduwen die dansen in het glas.
"Wat denk je dat erachter zit?" vraagt Nina terwijl ze haar hoofd schuin houdt.
"Misschien wel een draak," zegt Gijs met grote ogen vol verwondering.
Of misschien iets veel vreemdzamer dan dat… denk ik bij mezelf terwijl ik dichterbij ga staan om beter te kijken.
Plotseling begint de poort te trillen en verschijnt er een zachte gloed rondom ons heen. Voor we het weten worden we naar binnen getrokken door een kracht die sterker is dan wijzelf kunnen begrijpen.
We belanden in een andere wereld – of misschien gewoon aan de andere kant van de spiegelpoort? Het gras onder onze voeten voelt anders aan; het ruikt zoetig en fris, alsof alles hier net gebloeid is na een lange winter.
"Waar zijn we?" vraagt Gijs verwonderd terwijl hij rondkijkt naar deze nieuwe omgeving vol kleuren die hij nog nooit eerder heeft gezien.
Nina begint al snel te tekenen op haar schetsboek; ze kan niet wachten om deze nieuwe wereld vast te leggen voordat ze verdwijnt zoals zoveel andere dromen doen.
Ik kijk rond en zie vreemde planten die lijken te bewegen zonder enige wind; hun bladeren glinsteren als sterren in de nachtelijke lucht boven ons hoofd – wat voor magie is dit?
Terwijl we verder lopen ontdekken we dat deze plek vol leven zit: dieren die praten (ja echt!), bomen die zingen (ik zweer het), en rivieren die lijken te lachen als ze over stenen stromen.
Een grote blauwe vogel landt vlakbij ons met vurige ogen vol wijsheid. "Welkom reizigers," zegt hij met een diepe stem die klinkt als donder in de verte. "Jullie zijn gekomen door de spiegelpoort."
Gijs kijkt opgewonden naar Nina: "Dit is geweldig! Wat kunnen we hier doen?"
De vogel knikt langzaam: "Hier kun je alles ontdekken wat je hart begeert – maar wees voorzichtig! Niet alles wat schittert is goud."
Nina kijkt naar mij met twinkelende ogen: “Minoes, dit moet wel jouw soort plek zijn!”
Ik knipper langzaam met mijn ogen; dit avontuur begint steeds interessanter te worden dan alleen maar liggen slapen op deze heuveltop…
En zo beginnen wij aan onze reis door deze wonderlijke wereld achter de spiegelpoort – waar elke stap ons verder weg leidt van huis maar dichter bij onze dromen brengt…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes