Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een dag in het leven van een superheldin**
Het was een zonnige ochtend in de stad Bliksemstad. De vogels floten vrolijk en de lucht was blauw. In een klein huisje aan de rand van de stad woonde Lila. Lila was geen gewone meid; ze was een superheldin! Haar echte naam was Lila Lightning, en ze had de kracht om bliksem te maken. Maar er was nog iets bijzonders aan Lila: ze had ADHD.
Lila sprong uit bed en keek naar de klok. "Oh nee!" riep ze. "Ik ben al te laat!" Ze had beloofd om haar vriendinnen te helpen met hun schoolproject. Snel trok ze haar superheldenoutfit aan: een felblauwe cape en een paar stoere laarzen. Ze keek in de spiegel en glimlachte naar zichzelf. "Vandaag ga ik iets goeds doen!"
Lila rende naar beneden, maar onderweg viel ze over haar eigen voeten en rolde bijna de trap af. "Oeps!" zei ze lachend. Haar moeder stond in de keuken en maakte ontbijt. "Goedemorgen, Lila! Heb je weer haast?" vroeg ze met een glimlach.
"Ja, ik moet gaan!" zei Lila terwijl ze snel een boterham pakte. Ze at het terwijl ze naar buiten rende. De zon scheen fel, en het voelde goed om buiten te zijn.
Toen Lila buiten kwam, voelde ze de energie door haar lichaam stromen. Ze kon niet wachten om te vliegen! Met één sprongetje steeg ze op in de lucht en liet zich door de wind meevoeren. Het voelde alsof ze kon dansen met de wolken.
Na een paar minuten vliegen zag Lila haar vriendinnen al staan bij het park. Ze landde met een plof op het gras en zwaaide enthousiast naar hen. "Hé meiden! Zijn jullie klaar voor ons project?" vroeg ze.
Haar vriendinnen, Sara en Noor, keken op van hun boeken. "Bijna! We moeten nog wat dingen bespreken," zei Sara terwijl ze haar notities doorbladerde.
Lila knikte, maar haar gedachten begonnen al weer af te dwalen naar andere dingen: wat zou er gebeuren als er vandaag een brand uitbrak? Of als er iemand in gevaar was? Ze kon niet stilzitten; dat was moeilijk voor haar.
"Wat is er, Lila?" vroeg Noor terwijl ze naar haar keek.
"Oh, niets," zei Lila snel. "Ik dacht gewoon aan… bliksem!" Ze grijnsde breed.
De meisjes lachten en gingen verder met hun project over natuurverschijnselen. Maar na tien minuten begon Lila zich weer te vervelen. Ze kon niet goed stilzitten of zich concentreren op één ding tegelijk.
"Zullen we even pauze nemen?" stelde Lila voor. "Ik wil even rondvliegen!"
Sara zuchtte maar knikte uiteindelijk goedkeurend. "Oké, maar kom snel terug!"
Lila sprong op en vloog weer omhoog in de lucht. De wereld onder haar leek zo klein! Terwijl ze boven Bliksemstad zweefde, zag ze iets vreemds beneden bij het winkelcentrum: rook!
Haar hart begon sneller te kloppen; dit kon gevaarlijk zijn! Zonder na te denken vloog Lila omlaag richting het winkelcentrum.
Toen ze daar aankwam, zag ze dat er echt brand was! Mensen renden weg van het gebouw terwijl vlammen uit de ramen kwamen. “Oh nee!” dacht Lila paniekerig.
Ze moest iets doen!
Met al haar moed verzamelde Lila zich en riep: “Bliksemkracht, kom naar me toe!” Een felle bliksemflits kwam uit haar handen en raakte het gebouw bovenaan het dak waar het vuur woedde.
De vlammen begonnen te doven door de kracht van de bliksem die zij gebruikte! Mensen keken vol verbazing toe hoe hun superheldin hen hielp.
Maar toen merkte Lila dat er nog mensen binnen waren! “Ik moet hen helpen!” dacht ze vastberaden.
Ze vloog snel naar binnen door een open raam dat nog niet gebroken was door het vuur. Binnen hoorde zij geschreeuw; mensen waren bang!
“Blijf rustig!” riep Lila terwijl zij door de rook heen vloog om iedereen te vinden die hulp nodig had.
Ze vond een vrouw met twee kinderen die vastzaten in een kamer vol rook. “Kom mee!” zei Lila snel tegen hen terwijl zij hen veilig naar buiten leidde.
Buiten stonden mensen samen met brandweermannen die klaarstonden om te helpen.
“Dank je wel!” zei de vrouw met tranen in haar ogen terwijl zij haar kinderen vasthield.
Lila voelde zich trots maar ook moe na alles wat er gebeurd was.
“Geen probleem,” zei zij bescheiden.
De brandweer bluste ondertussen het vuur verder totdat alles veilig was.
Lila besloot dat dit genoeg actie voor vandaag was.
Toen zij terugkwam bij Sara en Noor vertelde zij hen alles over wat er gebeurd was.
“Wauw,” zei Noor vol bewondering.
“Jij bent echt geweldig!”
Lila bloosde maar voelde ook dat zij soms moeite had om alles bij elkaar te houden.
“Ik ben blij dat ik kon helpen,” zei zij eerlijk.
De meisjes besloten samen verder te werken aan hun project over natuurverschijnselen.
Dit keer ging het beter omdat iedereen nu meer gefocust bleef.
Aan het einde van de dag waren zij moe maar gelukkig.
Lila wist dat elke dag als superheldin anders zou zijn; soms spannend, soms moeilijk maar altijd bijzonder!
En zo eindigde deze dag voor onze dappere heldin die leerde dat zelfs met ADHD je grote dingen kunt bereiken als je maar gelooft in jezelf!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes