Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Op zoek naar het verloren kasteel in de wolken**
Er was eens een klein dorpje, omringd door hoge bergen en groene bossen. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Sam. Sam was een vrolijke jongen met krullend haar en grote, nieuwsgierige ogen. Hij hield van avontuur, maar er was één ding dat hem soms in de weg zat: hij had dyslexie. Dit maakte lezen en schrijven moeilijk voor hem. Maar Sam gaf nooit op.
Op een dag hoorde Sam iets bijzonders van zijn beste vriendin, Lotte. Lotte had een boek gevonden in de bibliotheek van het dorp. Het boek sprak over een verloren kasteel dat hoog in de wolken zou liggen. Volgens de legende was het kasteel vol met schatten en geheimen. Maar niemand had het ooit gevonden.
"Sam, we moeten het kasteel zoeken!" zei Lotte enthousiast.
"Ja! Dat klinkt geweldig!" antwoordde Sam met glinsterende ogen.
Ze besloten om hun avontuur te beginnen. Ze pakten hun rugzakken en vulden ze met eten, water en een kaart van de omgeving. De kaart was oud en moeilijk te lezen, maar Sam en Lotte waren vastberaden.
Ze begonnen hun reis vroeg in de ochtend. De zon scheen helder aan de lucht en de vogels zongen vrolijk. Terwijl ze door het bos liepen, vertelde Lotte verhalen over het kasteel.
"Stel je voor," zei ze, "een grote zaal vol gouden munten! En misschien zelfs een draak die ons beschermt!"
Sam lachte. "Of misschien is er wel een prinses die ons helpt!"
Na uren lopen kwamen ze bij de voet van een hoge berg. De berg zag er steil uit, maar Sam voelde zich moedig.
"We moeten naar boven," zei hij vastberaden.
Ze begonnen te klimmen. Het was zwaar werk en soms viel Sam bijna omver. Maar hij gaf niet op. Lotte moedigde hem aan: "Kom op, Sam! We zijn bijna boven!"
Na veel zwoegen bereikten ze eindelijk de top van de berg. Toen ze bovenaan stonden, zagen ze iets ongelooflijks: wolken die als dikke plukken katoen leken te zweven in de lucht.
"Daar moet het kasteel zijn!" riep Lotte blij.
Maar hoe konden ze daar komen? De wolken leken zo ver weg en onbereikbaar.
"Misschien kunnen we met iets omhoog," stelde Sam voor.
Ze keken om zich heen en zagen een oude boom met lange takken die naar de lucht reikten. "Wat als we die takken gebruiken?" vroeg Lotte.
Sam knikte enthousiast. Ze verzamelden takken en maakten samen een soort ladder tegen de boom aan.
"Dit is spannend!" zei Lotte terwijl ze voorzichtig omhoog klom.
Sam volgde haar snel, ook al voelde hij zich soms bang. Toen ze bijna bij de hoogste tak waren, gebeurde er iets onverwachts: een sterke wind kwam opzetten!
De takken wiegden heen en weer, maar Sam hield zich goed vast. "We moeten snel zijn!" riep hij naar Lotte.
Met één laatste sprongetje bereikten ze de hoogste tak en... plof! Ze vielen recht in de wolken!
De wolken waren zacht als veren en voelden koel aan op hun huid. Toen ze rechtop gingen zitten, zagen ze iets schitterends door de mist heen: het verloren kasteel!
Het kasteel was groot en mooi met torens die hoog in de lucht reikten. Gouden daken glinsterden in het zonlicht dat door de wolken scheen.
"We hebben het gevonden!" juichte Lotte blij.
Ze stonden op en liepen voorzichtig door de wolken richting het kasteel. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat er geen deur was! Hoe konden ze binnenkomen?
Sam keek goed rond en zag een klein raam hoog boven hen. "Misschien kunnen we daar naar binnen klimmen," stelde hij voor.
Lotte knikte enthousiast maar ook bezorgd: "Dat is best hoog."
"Ik kan wel klimmen," zei Sam zelfverzekerd ondanks zijn angstige gevoel van binnen.
Met veel moeite klom hij tegen de muur van het kasteel omhoog terwijl Lotte hem aanmoedigde vanuit beneden: "Je kunt het doen, Sam! Bijna daar!"
Eindelijk bereikte hij het raam! Hij duwde het open en kroop naar binnen. Het was donker binnenin maar ook heel spannend! Hij kon niet wachten om te zien wat er allemaal was!
Lotte volgde hem snel via dezelfde weg naar binnen toe. Toen ze eenmaal binnen waren, zagen ze dat het kasteel vol stond met oude meubels bedekt met stof en spinnenwebben.
"Dit is zo cool!" zei Lotte terwijl zij rondkeek.
Maar toen hoorden ze plotseling een geluid achter hen... Het klonk als iemand die hen volgde!
Ze draaiden zich om en zagen tot hun verbazing een kleine draak staan! De draak had schubben die glinsterden als sterren in het donker.
"Wie zijn jullie?" vroeg de draak met een zachte stem.
"We zijn Sam en Lotte," antwoordde Sam stotterend omdat hij verrast was door deze ontmoeting.
"Wat doen jullie hier?" vroeg de draak nieuwsgierig terwijl hij dichterbij kwam vliegen.
"We zochten naar dit kasteel," zei Lotte dapperer dan zij zich voelde, "en nu willen we weten wat hier allemaal is."
De draak glimlachte vriendelijk: "Dit is mijn thuis! Ik ben Drako."
Drako vertelde hen dat hij al eeuwenlang alleen leefde in dit kasteel omdat mensen bang waren voor draken. Maar hij wilde vrienden maken!
Sam voelde zich opgelucht toen hij hoorde dat Drako vriendelijk was: "Kun je ons laten zien wat er hier allemaal is?"
Drako knikte enthousiast: "Natuurlijk! Volg mij!"
Samen verkenden ze elke kamer van het kasteel; er waren kamers vol boeken over magie, kamers vol prachtige schilderijen van verre landen en zelfs kamers vol met gouden munten!
Terwijl zij rondliepen vertelde Drako verhalen over elk voorwerp dat zij tegenkwamen; verhalen over avonturen uit lang vervlogen tijden waarin draken helden hielpen of juist mensen beschermden tegen gevaarlijke monsters.
Sam luisterde aandachtig; dit maakte hem gelukkig ondanks zijn leesproblemen – deze verhalen waren levendig in zijn hoofd!
Na uren spelen besloten Sam en Lotte dat het tijd werd om terug te gaan naar huis voordat hun ouders zich zorgen zouden maken.
“Dank je wel Drako,” zei Lotte terwijl zij hem omarmde.
“Ja dank je!” voegde Sam eraan toe.
“Jullie mogen altijd terugkomen,” zei Drako glimlachend.
Toen gingen zij weer terug via hetzelfde raam waar zij gekomen waren.
Bovenop de berg aangekomen keek Sam nog één keer achterom naar het prachtige kasteel tussen de wolken.
“Dit was echt geweldig!” riep hij uitgelaten.
“Ja,” antwoordde Lotte “En ik kan niet wachten om meer avonturen te beleven!”
En zo gingen zij hand in hand terug naar hun dorpje; twee vrienden die samen alles konden bereiken – zelfs als lezen soms moeilijk ging.
Hun avontuur zou nog vele keren herhaald worden; want wie weet wat voor geheimen er nog meer verborgen lagen tussen hemel en aarde?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes