Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sam en de Tijdmachine**
De dijk was een plek van contrasten. Aan de ene kant strekte de uitgestrekte zee zich uit, met zijn golven die als een eindeloze blauwe tapijt leken te rollen. Aan de andere kant lag het dorp, met zijn oude huizen en smalle straatjes, waar de tijd soms leek stil te staan. Het was hier, op een zonnige namiddag, dat Sam en zijn vrienden zich verzamelden voor hun gebruikelijke avontuur.
Sam was een jongen van dertien, met een nieuwsgierigheid die hem vaak in de problemen bracht. Zijn beste vriend Thomas was iets ouder, achttien jaar en al bezig met zijn studie aan de universiteit. Thomas had altijd een fascinatie gehad voor wetenschap en technologie, en dat maakte hem tot het ideale gezelschap voor Sam. Maya, het derde lid van hun kleine groep, was een slimme meid van veertien die altijd haar boeken bij zich had. Ze had een passie voor geschiedenis en kon urenlang vertellen over oude beschavingen.
Die middag zaten ze op de dijk, hun voeten bungelend boven het gras dat naar beneden hellingde richting het water. De zon scheen fel en er woei een zachte bries die hen deed denken aan verre landen en avonturen die nog moesten komen.
"Wat als we terug in de tijd konden gaan?" vroeg Sam plotseling terwijl hij naar de horizon staarde.
Thomas grijnsde. "Dat zou geweldig zijn! Maar hoe zouden we dat moeten doen? Tijdmachines bestaan alleen in films."
Maya keek op van haar boek. "Misschien is er wel iets dat we nog niet weten. Wetenschap is altijd in ontwikkeling."
Sam's ogen begonnen te glinsteren bij het idee. "Wat als we zelf een tijdmachine bouwen? We hebben genoeg spullen in mijn schuur!"
Thomas lachte hardop. "En wat dan? Waar zouden we heen gaan? De dinosaurussen? Of misschien naar het oude Egypte?"
"Of naar de toekomst!" voegde Maya enthousiast toe.
De drie vrienden besloten dat ze dit idee serieus moesten nemen. Ze spraken af om na schooltijd naar Sams huis te gaan om hun plannen uit te werken.
Die avond zaten ze samen in Sams schuur, omringd door gereedschap, oude fietsen en allerlei rommel die ze hadden verzameld door de jaren heen. Het licht van een enkele gloeilamp gaf de ruimte een mysterieuze sfeer terwijl ze hun ideeën op papier zetten.
"Wat hebben we nodig?" vroeg Sam terwijl hij door zijn verzameling spullen bladerde.
Thomas dacht even na. "We hebben iets nodig dat kan draaien of bewegen... iets als een motor."
Maya knikte instemmend. "En misschien kunnen we iets gebruiken om tijd te meten... zoals een klok of zo."
Na uren brainstormen kwamen ze tot de conclusie dat ze niet veel verder kwamen zonder echte kennis van techniek of wetenschap. Maar Thomas had nog steeds ideeën in overvloed.
"Wat als we gewoon doen alsof we al deze dingen hebben?" stelde hij voor met een ondeugende glimlach.
Sam keek hem vragend aan. "Hoe bedoel je?"
"We kunnen onze eigen tijdmachine maken met wat we hebben! We hoeven niet echt terug te reizen; we kunnen gewoon doen alsof," zei Thomas terwijl hij enkele onderdelen bij elkaar raapte.
En zo geschiedde: ze bouwden hun 'tijdmachine' uit oude kartonnen dozen, lampjes en wat draden die ze konden vinden. Het resultaat was meer dan indrukwekkend voor drie tieners: het leek op iets tussen een ruimteschip en een ouderwetse computerconsole.
Toen alles klaar was, keken ze elkaar aan met spanning in hun ogen.
"Oké," zei Maya terwijl ze haar hand op het 'bedieningspaneel' legde, "laten we doen alsof we naar het verleden gaan!"
Ze sloten hun ogen en telden samen af: "Drie... twee... één... tijdreis!"
Niets gebeurde natuurlijk – behalve dat Sam per ongeluk tegen de doos stootte waardoor deze omviel – maar dat maakte niet uit; het plezier zat hem in het spelletje zelf.
De dagen verstreken en elke middag na schooltijd kwamen ze weer samen om verder te 'reizen'. Ze verzonnen verhalen over verschillende tijdperken: hoe het leven eruitzag tijdens de middeleeuwen of hoe mensen in de toekomst zouden leven zonder technologie zoals zij die kenden.
Op een dag besloot Thomas hen mee te nemen naar zijn universiteit voor een lezing over technologie door professor Van der Meer – iemand die bekend stond om zijn interessante verhalen over wetenschappelijke ontdekkingen door de eeuwen heen.
De lezing vond plaats in een grote zaal vol studenten van verschillende leeftijden; Sam voelde zich klein tussen al deze volwassenen maar was vastbesloten om goed op te letten. Professor Van der Meer sprak gepassioneerd over hoe technologie ons leven had veranderd en hoe belangrijk innovatie is voor onze toekomst.
Na afloop stonden Sam, Thomas en Maya nog even na te praten over wat ze hadden gehoord toen professor Van der Meer hen opmerkte.
"Jongens," zei hij met een glimlach, "ik heb jullie horen praten over tijdmachines." Hij knikte goedkeurend toen hij zag hoe enthousiast ze waren over wetenschap. "Het idee is fascinerend! Maar weet je wat nog interessanter is? De manier waarop technologie ons helpt vooruit te kijken."
Sam voelde zich geïnspireerd door deze woorden; misschien ging het niet alleen om terugkijken naar wat geweest was maar ook om vooruitdenken naar wat komen gaat!
Met nieuwe ideeën keerden ze terug naar huis; hun 'tijdmachine' kreeg nu ook nieuwe functies: geen reis meer naar het verleden maar dromen over toekomstige mogelijkheden!
En zo groeide hun vriendschap verder dan alleen fantasieën over tijdreizen; samen ontdekten ze nieuwe interesses en leerden ze meer over zichzelf – zonder geheimen of magie maar gewoon door nieuwsgierigheid en samenwerking.
Op die dijk waar alles begon, zat Sam nu vaak alleen na schooltijd – niet meer denkend aan reizen door de tijd maar aan alle kansen die nog lagen te wachten in zijn eigen toekomst…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes