Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Reis naar het Dromenland**
Er was eens een jongen genaamd Sam. Sam was een dromer. Hij hield van de sterren, de wolken en de kleuren van de regenboog. Maar Sam was ook anders dan andere kinderen. Hij had autisme. Soms begreep hij dingen niet zoals anderen dat deden. Maar dat maakte hem niet minder speciaal.
Sam woonde in een klein dorpje met zijn moeder en zijn kat, Minoes. Minoes was een schattige, zwarte kat met grote groene ogen. Ze zat vaak op Sam's schoot als hij naar de sterren keek. Sam vertelde Minoes over zijn dromen en avonturen.
Op een dag, terwijl hij in zijn tuin zat, zag Sam iets glinsteren tussen de bloemen. Het was een kleine, gouden sleutel. Hij pakte de sleutel op en voelde dat deze warm aanvoelde in zijn hand. "Wat zou deze sleutel openen?" vroeg hij zich af.
Die avond, toen het donker werd en de sterren aan de hemel verschenen, besloot Sam om op avontuur te gaan. Hij nam Minoes mee en samen liepen ze naar het bos achter hun huis. Het bos was stil en vol geheimen. De bomen fluisterden zachtjes in de wind.
Na een tijdje lopen, kwam Sam bij een grote boom met een holle stam. De boom zag er oud en wijs uit. Toen hij dichterbij kwam, zag hij dat er een slot op de stam zat. "Misschien past mijn sleutel hier," dacht Sam enthousiast.
Hij stak de sleutel in het slot en draaide hem om. Tot zijn verbazing ging de boom open als een deur! Binnenin was het donker, maar ook heel bijzonder. Er waren lichtjes die flonkerden als sterren en er waren kleuren die hij nog nooit had gezien.
"Welkom in het Dromenland!" klonk er een vrolijke stem. Het was een klein elfje met glanzende vleugels en een grote glimlach.
"Ik ben Lila," zei het elfje blij. "Dit is een plek waar dromen werkelijkheid worden! Wat wil jij doen?"
Sam keek om zich heen met grote ogen vol verwondering. "Ik wil vliegen!" riep hij uit.
Lila lachte en zei: "Dat kan! Sluit je ogen maar." Sam deed wat Lila zei en voelde hoe ze hem optilde in de lucht. Plotseling voelde hij zich licht als een veertje! Samen vlogen ze door het Dromenland.
Ze vlogen over bergen van snoepjes, door bossen van gekleurde bloemen en langs rivieren van glinsterend water. Alles om hen heen was prachtig en magisch.
Maar na een tijdje merkte Sam dat hij zich anders voelde dan normaal. De geluiden waren te hard, de kleuren te fel, en alles leek te snel te gaan voor hem. Hij begon zich ongemakkelijk te voelen.
Lila merkte dit ook en vroeg: "Wat is er aan de hand, Sam?"
"Het is allemaal zo veel," antwoordde Sam zachtjes. "Ik hou van dit avontuur, maar ik voel me overweldigd."
Lila knikte begrijpend en zei: "Dat is oké! Soms hebben we even rust nodig." Ze nam Sam mee naar een rustige plek onder een grote boom met zachte grasvelden eromheen.
"Hier kun je even ontspannen," zei Lila terwijl ze naast hem ging zitten.
Sam ademde diep in en uit terwijl hij naar de mooie kleuren om zich heen keek. Langzaam voelde hij zich weer beter worden.
Na even rusten vroeg Lila: "Wil je verder gaan met ons avontuur?"
Sam dacht even na voordat hij antwoordde: "Ja, maar misschien kunnen we iets rustiger doen?"
"Dat kan zeker!" zei Lila enthousiast.
Ze besloten om samen te schilderen met kleuren uit het Dromenland. Ze maakten prachtige tekeningen van hun avonturen tot nu toe: vliegende vissen, dansende bloemen en sterren die zongen.
Terwijl ze schilderden voelde Sam zich gelukkig en vrijer dan ooit tevoren. Hij ontdekte dat het oké was om even pauze te nemen als alles te veel werd.
Na hun schilderavontuur vroeg Lila: "Wat wil je nu doen?"
Sam glimlachte breed: "Ik wil mijn vrienden hierheen brengen! Ze moeten dit zien!"
Lila knikte enthousiast: "Dat is geweldig! We kunnen samen meer avonturen beleven!"
Met behulp van Lila's magie kon Sam zijn vrienden roepen vanuit zijn dorpje. Al snel stonden ze allemaal bij de grote boom in het Dromenland: Emma, Lucas, Noor en zelfs zijn buurjongen Tom.
Iedereen was verbaasd over wat ze zagen! De kleuren waren levendig, alles leek te bewegen alsof het leefde!
Samen gingen ze op ontdekkingstocht door Dromenland – ze vlogen op ruggen van vliegende paarden, zwommen met dolfijnen die konden praten en dansten onder regenbogen die uit sterren kwamen vallen.
Sam voelde zich gelukkig tussen zijn vrienden; zij begrepen hem zoals niemand anders deed.
Na vele avonturen kwam er echter weer een moment waarop alles weer veel werd voor Sam; geluiden werden weer harder, kleuren feller…
Lila merkte dit opnieuw op: “Wil je weer even rusten?”
“Ja,” zei Sam zachtjes terwijl hij knikte.
Ze gingen terug naar hun rustige plek onder de boom waar alles kalm was; daar kon Sam weer tot zichzelf komen zonder drukte om hem heen.
“Dank je wel,” fluisterde hij tegen Lila toen hij weer rustig werd; “Jij begrijpt me.”
“Altijd,” antwoordde Lila vriendelijk; “Iedereen heeft soms behoefte aan rust.”
Uiteindelijk besefte Sam dat Dromenland niet alleen over avontuur ging; het ging ook over vriendschap begrijpen wie je bent – zelfs als je anders bent dan anderen!
Toen het tijd werd om terug te keren naar huis wist iedereen dat dit avontuur hen voor altijd zou bijblijven – niet alleen omdat ze samen zoveel hadden beleefd maar ook omdat ze elkaar beter hadden leren kennen!
Met Minoes veilig op zijn schoot keerde Sam terug naar huis; vol verhalen over Dromenland die nog lang zouden blijven hangen in zijn hart…
En zo eindigde hun reis – maar voor hen begon pas echt iets moois…
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes