Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sophie en het Geheim van de Sneeuwvlokken**
Het was een koude winterdag in het kleine dorpje Witteberg. De lucht was blauw en de zon scheen fel, maar de grond was bedekt met een dikke laag sneeuw. Sophie, een meisje van tien jaar, keek uit het raam van haar kamer. Ze had lange, bruine haren en grote, nieuwsgierige ogen. Vandaag was een speciale dag, want het sneeuwde voor het eerst dit jaar.
Sophie hield van de sneeuw. Ze vond het leuk om buiten te spelen met haar vrienden. Maar er was iets dat haar altijd fascineerde: de sneeuwvlokken. Elke vlok was anders en uniek. Sophie vroeg zich vaak af waar ze vandaan kwamen en hoe ze zo mooi waren.
Haar beste vriend, Tom, kwam die ochtend langs. Tom had kort, blond haar en een grote glimlach. Hij klopte op de deur en riep: "Sophie! Kom je buiten spelen?"
Sophie deed snel haar jas aan en rende naar buiten. "Ja! Ik kom!" riep ze terug.
Buiten was alles wit en glinsterend. De kinderen in het dorp maakten sneeuwballen en bouwden een grote sneeuwpop. Sophie en Tom besloten om ook mee te doen. Terwijl ze aan het spelen waren, viel Sophie op dat er iets bijzonders aan de sneeuwvlokken was.
"Tom," zei ze terwijl ze naar de lucht wees, "kijk naar die vlokken! Ze zijn zo mooi!"
Tom keek omhoog en knikte enthousiast. "Ja! Maar weet je wat nog mooier is? Als je goed kijkt, zie je dat elke vlok anders is!"
Sophie knikte, maar in haar hoofd dacht ze aan iets anders. Wat als er een geheim zat achter die sneeuwvlokken? Wat als ze meer konden vertellen dan alleen hun schoonheid?
Na een paar uur spelen gingen Sophie en Tom naar binnen om op te warmen met warme chocolademelk. Terwijl ze zaten te drinken, vertelde Sophie over haar idee.
"Wat als we op zoek gaan naar het geheim van de sneeuwvlokken?" vroeg ze enthousiast.
Tom keek haar verbaasd aan. "Dat klinkt spannend! Maar hoe gaan we dat doen?"
Sophie dacht even na. "Misschien kunnen we naar de oude bibliotheek gaan? Daar staan veel boeken over natuur en weer."
Tom vond dat een goed idee. Na hun warme chocolademelk trokken ze hun jassen weer aan en gingen op weg naar de bibliotheek.
De bibliotheek was groot en oud met hoge boekenplanken vol verhalen over verre landen en vreemde dingen. Sophie voelde zich altijd klein tussen al die boeken, vooral omdat lezen soms moeilijk voor haar was door haar dyslexie.
Maar vandaag gaf dat niet; ze had Tom bij zich om te helpen.
"Waar moeten we beginnen?" vroeg Tom terwijl hij rondkeek.
"Misschien bij de boeken over sneeuw," stelde Sophie voor.
Ze zochten samen tussen de boekenplanken tot ze eindelijk een boek vonden met als titel 'De Magie van Sneeuw'. Het boek had mooie plaatjes van sneeuwvlokken op de kaft.
"Dit is hem!" riep Sophie blij.
Ze gingen zitten aan een grote tafel met het boek open voor hen. Terwijl Tom begon te lezen, luisterde Sophie aandachtig.
"In dit boek staat dat elke sneeuwvlok wordt gevormd in wolken," begon Tom te lezen. "Ze ontstaan uit waterdamp die bevriest wanneer het koud is."
Sophie knikte enthousiast terwijl ze naar de plaatjes keek van verschillende soorten sneeuwvlokken.
"Maar kijk hier!" zei Tom terwijl hij verder las: "Er zijn mensen die geloven dat elke sneeuwvlok ook een wens kan vervullen."
"Wensen?" vroeg Sophie nieuwsgierig. "Hoe werkt dat?"
Tom bladerde verder door het boek totdat hij bij een pagina kwam met oude legendes over sneeuwvlokken.
"Er staat hier dat als je een wens doet wanneer je een sneeuwvlok ziet vallen, die wens misschien uitkomt," legde hij uit.
Sophie’s ogen glinsterden van enthousiasme. "Laten we het proberen! We moeten wachten tot er weer vlokken vallen!"
De twee vrienden besloten om later die avond terug naar buiten te gaan om hun wensen te doen onder de sterrenhemel vol vallende sneeuwvlokken.
Toen het donker werd, kleden Sophie en Tom zich warm aan en gingen weer naar buiten. De lucht was nu vol met dansende sneeuwvlokken die langzaam naar beneden dwarrelden.
"Dit is magisch!" fluisterde Sophie terwijl ze omhoog keek.
Tom knikte instemmend maar zei: "Vergeet niet je wens te doen!"
Sophie sloot haar ogen stevig dicht en dacht na over wat zij echt wilde wensen. Ze wilde graag beter leren lezen zodat zij ook zelf boeken kon lezen zonder hulp van anderen.
Met al haar kracht fluisterde ze: "Ik wens dat ik beter kan lezen."
Tom deed hetzelfde; hij wenste voor avontuur in zijn leven – iets spannends wat hen samen zou brengen in nieuwe verhalen.
Toen openden beide kinderen hun ogen weer net op tijd om nog meer vlokken te zien vallen vanuit de lucht boven hen.
De volgende dag werd Witteberg wakker onder een nieuwe laag verse sneeuw. Toen Sophie wakker werd, voelde alles anders aan; alsof er magie in de lucht hing.
Ze ging snel naar school waar iedereen druk bezig was met praten over hun wensen onder de vallende sterren.
Tijdens de les merkte Sophie iets vreemds op; toen zij begon te lezen uit haar schoolboek voelde zij zich sterker dan ooit tevoren.
Haar woorden kwamen makkelijker tot leven dan ooit tevoren!
Na schooltijd vertelde zij dit aan Tom: “Ik kan beter lezen!”
“Dat is geweldig!” zei Tom blij voor zijn vriendin.
“Denk je dat onze wensen zijn uitgekomen?” vroeg Sophie nieuwsgierig.
“Ik denk het wel,” antwoordde Tom glimlachend.
Vanaf die dag speelden Sophie en Tom niet alleen in de sneeuw maar ontdekten ook samen nieuwe verhalen in boeken.
En zo leerden zij niet alleen over magie maar ook over vriendschap – want soms zijn dromen dichterbij dan je denkt!
En zo eindigt ons verhaal over ‘Sophie en het Geheim van de Sneeuwvlokken’.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes