Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het Avontuur in de Zandduinen**
Er was eens een klein dorpje aan de rand van een groot bos. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Sam. Sam was een vrolijke jongen met een grote fantasie. Hij hield van avontuur en speelde vaak buiten met zijn vrienden. Zijn beste vriend was Max, een slimme en dappere jongen.
Op een zonnige dag besloten Sam en Max om naar de zandduinen te gaan. De zandduinen waren niet ver van hun dorp. Ze waren groot en goudkleurig, en ze leken wel van goud te zijn in de zon. De jongens waren erg nieuwsgierig naar wat er achter de duinen lag.
"Zullen we gaan?" vroeg Sam enthousiast.
"Ja, laten we snel gaan!" antwoordde Max.
De jongens pakten hun rugzakken in met wat drinken en wat lekkers om te eten. Ze renden het dorp uit en liepen naar de zandduinen. Toen ze bij de duinen aankwamen, keken ze omhoog naar de hoge bergen van zand.
"Wow, kijk hoe hoog die duinen zijn!" zei Sam met grote ogen.
"Ja, laten we naar boven klimmen!" zei Max.
Ze begonnen te klimmen. Het zand was warm onder hun voeten en het voelde fijn aan. Toen ze bovenop de hoogste duin stonden, keken ze om zich heen. Het uitzicht was prachtig! Ze zagen het bos, het dorpje en zelfs de rivier die door het landschap slingerde.
"Dit is geweldig!" riep Sam blij.
Maar toen zagen ze iets vreemds in de verte. Tussen de duinen leek iets te glinsteren in het zonlicht.
"Kijk daar!" zei Max terwijl hij wees naar het glinsterende voorwerp. "Wat zou dat kunnen zijn?"
"We moeten gaan kijken!" zei Sam vol enthousiasme.
Ze renden naar beneden van de duin en liepen richting het glinsterende voorwerp. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat het een oude schatkist was! De kist was bedekt met zand en er zaten roestige sloten op.
"Wat zou erin zitten?" vroeg Max nieuwsgierig.
"Misschien wel goud of juwelen!" zei Sam met glimmende ogen.
Ze keken goed naar de kist, maar er was geen sleutel te zien. "Hoe krijgen we deze open?" vroeg Max teleurgesteld.
Sam dacht na. "Misschien kunnen we hem gewoon openbreken!"
Max knikte en samen begonnen ze te duwen en trekken aan de kist. Na veel moeite kwam er eindelijk een grote kraak en ging het deksel open! Binnenin lag geen goud of juwelen, maar iets heel anders: oude kaarten!
"Wauw! Kijk eens naar deze kaarten," zei Sam terwijl hij voorzichtig één van de kaarten oppakte. "Dit lijkt wel een kaart van onze omgeving."
Max keek over zijn schouder mee. "En hier staat iets over verborgen schatten!"
Hun harten klopten sneller van opwinding. "We moeten deze kaart volgen!" zei Sam vastberaden.
Ze besloten om meteen op avontuur te gaan met hun nieuwe kaart. De jongens volgden de aanwijzingen op de kaart die hen leidde door de zandduinen heen. Ze klommen over hoge duinen en renden door diepe kuilen vol zacht zand.
Na een tijdje kwamen ze bij een grote rotsformatie die op de kaart stond aangegeven als 'De Wachters'. De rotsen leken wel op enorme dieren die over het landschap waakten.
"We moeten hier ergens graven," zei Max terwijl hij naar beneden keek waar een X op de kaart stond getekend.
Ze begonnen te graven in het zachte zand met hun handen, vol spanning over wat ze zouden vinden. Na enkele minuten hard werken stuitten ze op iets hards!
"Wat is dat?" vroeg Sam terwijl hij verder groef.
Langzaam kwam er een oude houten kist tevoorschijn, net zoals die eerste kist maar dan veel kleiner! Hun ogen straalden van blijdschap toen ze hem uitgraven konden.
"Zou dit ook vol schatten zitten?" vroeg Max terwijl hij voorzichtig het slot bekeek dat erop zat.
Dit slot leek niet verroest zoals bij de andere kist; misschien konden ze hem openen zonder veel moeite? Met veel geduld probeerden ze het slot open te krijgen totdat… *klik*! Het ging open!
Ze openden voorzichtig het dek van de kleine kist en binnenin vonden ze… prachtige stenen! Geen gouden munten of juwelen, maar schitterende edelstenen in alle kleuren van de regenboog!
"Wauw! Kijk eens hoe mooi!" riep Sam verrukt terwijl hij één van de stenen oppakte en deze in het zonlicht hield zodat deze schitterde als sterren aan de nachtelijke hemel.
"We moeten terug naar ons dorp," stelde Max voor terwijl hij ook enkele stenen oppakte. "Misschien kunnen we iedereen vertellen over ons avontuur!"
Sam knikte enthousiast; dit avontuur zou niemand ooit vergeten! Ze stopten zoveel mogelijk edelstenen in hun rugzakken en maakten zich klaar om terug te keren naar huis.
Onderweg terug spraken ze over wat ze allemaal hadden meegemaakt: het klimmen op hoge duinen, het vinden van oude kaarten en nu deze prachtige edelstenen!
Toen ze eindelijk weer thuis waren, vertelden ze hun vrienden alles over hun avontuur in de zandduinen. Iedereen luisterde aandachtig terwijl Sam en Max hen vertelden over hun ontdekkingen en toonde hen trots hun kleurrijke edelstenen.
Die avond zaten Sam en Max samen onder een sterrenhemel met al hun vrienden om hen heen, genietend van lekkernijen die zij hadden meegenomen uit huis.
“Wat zullen we morgen doen?” vroeg één van hun vrienden nieuwsgierig.
“Misschien weer op avontuur!” zei Sam met twinkeling in zijn ogen.
En zo eindigde niet alleen dit avontuur maar begon ook weer een nieuw verhaal vol dromen voor morgen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes