Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Reis naar het Einde van de Wereld**
Er was eens een klein dorpje, ver weg van de grote steden. In dit dorpje woonde een jongen genaamd Sam. Sam was een dromer. Hij keek vaak naar de lucht en stelde zich voor wat er achter de bergen lag. Zijn beste vriend, Lotte, was altijd bij hem. Ze deelden hun dromen en avonturen.
Op een dag, terwijl ze op het gras lagen te kijken naar de wolken, zei Sam: "Wat als we naar het Einde van de Wereld gaan?" Lotte keek hem met grote ogen aan. "Het Einde van de Wereld? Bestaat dat echt?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Ja!" zei Sam enthousiast. "Ik heb gehoord dat het daar heel mooi is. Er zijn hoge bergen, diepe zeeën en misschien zelfs geheimen die we nog niet kennen."
Lotte dacht even na. "Dat klinkt spannend! Maar hoe komen we daar?" vroeg ze.
Sam had al een plan in zijn hoofd. "We kunnen met mijn fiets gaan! We nemen wat eten mee en gaan gewoon rijden."
De volgende ochtend pakten ze hun spullen. Ze namen broodjes, appels en veel water mee in een grote rugzak. Sam zette zijn fiets klaar en Lotte nam haar kleine fiets mee. Ze waren er klaar voor.
Ze fietsten door het dorp en groetten iedereen die ze tegenkwamen. De zon scheen fel en de lucht was blauw. Na een tijdje kwamen ze bij de eerste heuvels. De heuvels waren steil, maar dat maakte hen niet uit. Ze trapten hard door en lachten om elkaars gekke gezichten.
Na uren fietsen kwamen ze bij een groot bos. De bomen waren hoog en dicht op elkaar gepakt. "Zullen we hier even stoppen?" vroeg Lotte, terwijl ze naar haar waterfles greep.
"Ja, goed idee!" antwoordde Sam.
Ze gingen onder een grote boom zitten en aten hun broodjes op. Terwijl ze aten, hoorden ze ineens een vreemd geluid achter zich. Het klonk als geritsel in de bladeren.
"Wat was dat?" vroeg Lotte met een bibberstem.
Sam keek om zich heen maar zag niets bijzonders. "Misschien is het gewoon een dier," zei hij geruststellend.
Toen ze klaar waren met eten, besloten ze verder te gaan in het bos. Het pad werd smaller en donkerder, maar dat maakte hen niet bang. Ze waren samen op avontuur!
Na een tijdje fietsen kwamen ze bij een helder meer dat glinsterde in het zonlicht. Het water was zo blauw als de lucht boven hen. "Kijk hoe mooi!" riep Lotte blij.
Ze besloten even te stoppen om te spelen bij het water. Ze gooiden steentjes in het meer en keken hoe ver ze konden springen zonder nat te worden.
Plotseling zagen ze iets glinsteren onder water! Sam boog zich voorover om beter te kijken en riep: "Wat is dat?"
Lotte kwam naast hem staan en samen keken ze naar beneden. Het leek wel een oude schat! "Zullen we proberen het eruit te halen?" vroeg Lotte enthousiast.
"Ja! Maar hoe?" vroeg Sam.
Ze keken rond en zagen takken liggen aan de kant van het meer. Met veel moeite maakten ze samen een lange stok waarmee ze probeerden de glimmende voorwerp te pakken te krijgen.
Na veel proberen lukte het eindelijk! Ze haalden iets uit het water dat eruitzag als een oude kompasroos, bedekt met modder maar nog steeds mooi.
"Wow! Dit is geweldig!" zei Sam terwijl hij de kompasroos bewonderde.
"Misschien leidt deze ons naar het Einde van de Wereld!" voegde Lotte toe met twinkeling in haar ogen.
Met nieuwe energie gingen ze verder op hun reis, nu met de kompasroos stevig in handen van Sam.
De zon begon langzaam onder te gaan toen ze weer op hun fietsen stapten en verder reden door het bos richting onbekende plekken.
Uiteindelijk kwamen ze uit het bos en stonden voor hoge bergen die reikten tot aan de lucht zelf! De bergen leken wel eindeloos hoog te zijn.
"We moeten hier omhoog," zei Sam vastberaden terwijl hij naar boven wees met zijn kompasroos in zijn hand.
Het pad omhoog was moeilijker dan verwacht; soms moesten ze zelfs afstappen om hun fietsen omhoog te duwen over rotsen en stenen.
Maar na veel zwoegen bereikten ze eindelijk de top van één van de bergen! Toen keken ze om zich heen… En wat zagen zij?
Voor hen lag een prachtig uitzicht: eindeloze velden vol bloemen die kleurden als regenbogen, rivieren die glinsterden als zilver onder de zon, en verderop zagen zij zelfs zeeën die leken te dansen op de wind!
"Dit is echt het Einde van de Wereld!" riep Lotte vol vreugde terwijl zij haar armen wijd open deed alsof zij alles wilde omarmen wat zij zag.
Sam knikte vol ontzag: “Ja! We hebben het gehaald!”
Ze zaten samen op de rand van de bergtop, genoten van hun overwinning en deelden verhalen over alles wat zij hadden meegemaakt tijdens hun reis tot nu toe: over hun avonturen in het bos, over hun schatvondst bij het meer, over alle mooie dingen die zij hadden gezien onderweg…
De sterren verschenen één voor één aan de hemel toen nacht viel; alles leek magisch om hen heen te zijn geworden.
“Wat zullen we morgen doen?” vroeg Lotte nieuwsgierig terwijl zij naar boven keek naar alle sterren.
“Misschien kunnen we nog verder reizen,” zei Sam dromerig.
“Ja!” antwoordde Lotte enthousiast.
En zo zaten twee vrienden daar op die bergtop onder duizenden sterren; dromend over nieuwe avonturen die nog zouden komen… Want dit was pas het begin van hun reis naar onbekende plekken!
En zo eindigde niet alleen deze dag maar ook begon er iets nieuws… Hun harten vol hoop voor wat nog komen zou!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes