Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Sam en de Tijdmachine**
Er was eens een jongen genaamd Sam. Sam was twaalf jaar oud en hij woonde in een klein dorp. Hij had een grote droom: hij wilde de wereld ontdekken. Maar Sam had ook een probleem. Hij had dyslexie. Dit maakte lezen en schrijven moeilijk voor hem. Soms voelde hij zich anders dan de andere kinderen.
Op een dag, terwijl Sam in het bos speelde, vond hij iets bijzonders. Het was een oude, roestige doos. De doos was bedekt met bladeren en takken. Sam veegde het vuil weg en zag dat er knoppen op zaten. Zijn nieuwsgierigheid was gewekt.
“Wat zou dit zijn?” vroeg hij hardop tegen zichzelf.
Sam drukte op een knop en ineens begon de doos te trillen. Een fel licht kwam uit de doos en voor hij het wist, werd alles om hem heen wazig. Toen het licht verdween, stond Sam niet meer in het bos, maar in een vreemde stad.
De gebouwen waren hoog en glanzend. Mensen liepen snel voorbij met apparaten in hun handen. Sam keek om zich heen en voelde zich verloren.
“Waar ben ik?” vroeg hij zachtjes.
Een meisje met een grote glimlach kwam naar hem toe. “Hallo! Ik ben Lila! Welkom in de toekomst!”
Sam kon zijn oren niet geloven. De toekomst? Hoe kon dat? Hij vertelde Lila over de doos die hij had gevonden.
“Dat is vast een tijdmachine!” zei Lila enthousiast. “Je kunt naar elke tijd gaan die je wilt!”
Sam voelde zich blij, maar ook bang. Wat als hij niet terug kon? Wat als hij nooit meer thuis kwam?
“Wat wil je doen?” vroeg Lila.
“Ik wil naar het verleden,” zei Sam na even nadenken. “Ik wil zien hoe mensen vroeger leefden.”
Lila knikte begrijpend. “Dat kan! Laten we gaan!”
Ze drukte op een andere knop op de tijdmachine en weer werd alles om hen heen wazig. Toen het licht weer verdween, stonden ze in een klein dorpje uit het verleden.
De huizen waren van hout en er waren geen auto’s te zien. Mensen droegen oude kleren en werkten op het land. Sam vond het geweldig! Hij zag kinderen spelen met houten speelgoed en vrouwen die brood bakten in grote ovens.
“Dit is zo leuk!” riep Sam blij.
Maar toen zag hij iets wat hem verdrietig maakte: een jongen zat alleen onder een boom te huilen.
“Waarom huil je?” vroeg Sam voorzichtig.
“Ik kan niet goed lezen,” snikte de jongen. “De meester maakt altijd grapjes over mij.”
Sam herkende zichzelf in deze jongen. Hij wist hoe moeilijk het was om anders te zijn.
“Het maakt niet uit dat je niet goed kunt lezen,” zei Sam vriendelijk. “Je bent nog steeds slim op andere manieren.”
De jongen keek op met tranen in zijn ogen, maar er verscheen ook een kleine glimlach op zijn gezicht.
“Dank je,” zei hij zachtjes.
Lila glimlachte ook en samen gingen ze verder het dorp verkennen. Ze hielpen mensen met hun werk en leerden veel over hoe het leven vroeger was.
Na een tijdje drukte Lila weer op de knop van de tijdmachine, deze keer om naar nog verder terug te gaan in de tijd: naar de prehistorie!
Ze kwamen aan bij een groot open veld vol met dieren die ze nooit eerder hadden gezien: mammoeten, sabeltandtijgers en grote herten liepen rond.
“Wow!” riep Sam vol verbazing.
Ze zagen mensen die vuur maakten en jagen op dieren voor voedsel. Het was spannend, maar ook eng! Plotseling hoorden ze gerommel achter hen; er kwam een mammoet aan!
“Ren!” schreeuwde Lila terwijl ze samen wegvluchtten van het enorme dier.
Gelukkig wisten ze veilig te ontsnappen door snel naar de tijdmachine te rennen en weer terug te reizen naar hun eigen tijd.
Toen ze terugkwamen in het bos waar alles begon, voelde Sam zich anders dan voorheen. Hij had zoveel geleerd over vriendschap, moed en dat iedereen uniek is op zijn eigen manier.
“Ik wil vaker reizen,” zei Sam enthousiast tegen Lila.
Lila lachte: “Dat kan! We hebben nog veel meer avonturen te beleven!”
Samen besloten ze dat ze elke week zouden afspreken om nieuwe tijden te verkennen met de tijdmachine van Sam.
En zo gebeurde het dat Sam niet alleen leerde over verschillende tijden, maar ook over zichzelf: dat zijn dyslexie hem niet definieerde, maar juist sterker maakte omdat hij anders dacht dan anderen.
Met elk avontuur groeide zijn zelfvertrouwen meer en meer, tot hij uiteindelijk besloot om anderen te helpen die ook moeite hadden met lezen of schrijven – net zoals hij ooit had gedaan voor die jongen onder de boom in het verleden.
En zo eindigde hun verhaal nog lang niet; dit was pas het begin van vele avonturen voor Sam en Lila – twee vrienden die samen door de tijd reisden!
**Einde**
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes