Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Evi en de Betoverde Spiegel**
Evi was een meisje van tien jaar. Ze had lange, bruine haren en grote, nieuwsgierige ogen. Evi was altijd vrolijk, maar ze had ook een beperking. Haar benen waren zwak, en ze kon niet goed lopen. Daarom gebruikte ze een rolstoel. Maar dat weerhield haar er niet van om de wereld te verkennen.
Op een zonnige zaterdag besloot Evi om naar de oude zolder van haar huis te gaan. Haar ouders hadden vaak verteld dat er veel spullen lagen die ooit van haar grootouders waren geweest. Evi was benieuwd wat ze zou vinden.
Met veel moeite duwde ze haar rolstoel naar de trap. Ze vroeg haar moeder om hulp. “Mama, mag ik naar de zolder?” vroeg Evi met een grote glimlach.
“Tuurlijk, schatje! Ik help je,” zei haar moeder terwijl ze Evi omhoog tilde in haar rolstoel.
Bovenaan de trap opende Evi de deur naar de zolder. Het was donker en stoffig, maar dat maakte het juist spannend. Ze zag oude dozen, boeken en meubels bedekt met witte lakens.
Evi begon te zoeken. Ze opende een doos vol met oude foto’s en brieven. Terwijl ze door de spullen ging, viel haar oog op iets glinsterends in de hoek van de zolder.
“Wat is dat?” vroeg ze zich af terwijl ze dichterbij rolde.
Het was een grote spiegel met een prachtig frame van goudkleurig hout. De spiegel leek wel te stralen in het schemerige licht van de zolder. Evi voelde zich aangetrokken tot de spiegel en rolde ernaartoe.
Toen ze dichterbij kwam, merkte ze iets vreemds op. In plaats van haar eigen reflectie zag ze een andere wereld achter het glas! Het leek wel een sprookjesland met kleurrijke bomen, vrolijke dieren en kastelen die glinsterden in het zonlicht.
“Wow!” riep Evi verrast. “Wat is dit?”
Ze leunde dichter naar voren en plotseling voelde ze een zachte bries die uit de spiegel kwam. De lucht om haar heen leek te trillen, en voor ze het wist werd alles om haar heen donkerder.
Toen het licht weer terugkwam, zat Evi niet meer op zolder! Ze bevond zich in het sprookjesland dat ze net had gezien in de spiegel! De lucht was blauw en vol met fluffy wolken. Bloemen bloeiden overal om haar heen.
“Waar ben ik?” vroeg Evi hardop terwijl ze rondkeek.
Een klein konijntje met grote oren sprong naar haar toe. “Welkom in het Betoverde Rijk!” zei het konijntje vrolijk. “Ik ben Benny!”
“Hallo Benny! Ik ben Evi,” zei Evi blij verrast.
Benny keek naar Evi’s rolstoel en glimlachte vriendelijk. “Geen zorgen! Hier kun je alles doen wat je wilt! We hebben magie!”
Evi’s ogen glinsterden van blijdschap. “Magie? Wat voor magie?”
Benny sprong op en neer van enthousiasme. “We kunnen vliegen! En we kunnen praten met dieren! Kom mee!”
Evi voelde zich vrijer dan ooit tevoren terwijl Benny haar leidde door het Betoverde Rijk. Ze zagen kleurrijke vogels die floten als muzikanten en bloemen die dansten op de muziek van de wind.
Na een tijdje kwamen ze bij een groot kasteel gemaakt van snoepjes en chocolade! Het zag eruit als iets uit een droom.
“Dit is het Kasteel der Dromen,” legde Benny uit. “Hier wonen alle magische wezens.”
Evi kon niet wachten om binnen te gaan. Toen ze binnenkwamen, ontmoetten ze allerlei bijzondere wezens: elfjes die glitterstof verspreidden, reuzen die vriendelijk lachten, en zelfs een draak die geen vuur spuwde maar snoepjes!
Maar toen gebeurde er iets vreemds. Een donkere schaduw viel over het kasteel, en iedereen keek bezorgd om zich heen.
“Wat is er aan de hand?” vroeg Evi angstig.
Benny zuchtte diep. “Er is een boze tovenaar die dit rijk wil veroveren! Hij wil al onze magie stelen.”
Evi dacht na over wat zij kon doen om te helpen. Ondanks haar beperking voelde zij dat zij ook iets waardevols kon bijdragen aan dit avontuur.
“Ik heb misschien wel een idee!” zei Evi vastberaden.
Ze vertelde Benny over hoe belangrijk vriendschap was en hoe iedereen samen moest werken om sterker te zijn dan de tovenaar.
“We moeten samenwerken!” riep Benny enthousiast tegen alle magische wezens in het kasteel.
De elfjes begonnen hun glitterstof te verzamelen, terwijl de reuzen hun kracht gebruikten om muren te bouwen ter bescherming tegen de tovenaar.
Evi hielp door ideeën aan te dragen over hoe iedereen zijn talenten kon gebruiken voor hun gezamenlijke doel: hun wereld beschermen tegen kwaad!
Uiteindelijk kwam de boze tovenaar aan bij het kasteel met zijn donkere magie klaar om alles kapot te maken wat hij tegenkwam.
Maar toen hij daar stond tegenover al deze vrolijke wezens – verenigd door vriendschap – begon hij te twijfelen aan zijn plannen!
“Waarom willen jullie vechten? Jullie zijn zo gelukkig!” gromde hij verwonderd.
“We vechten niet omdat we willen winnen,” zei Evi dapper vanuit haar rolstoel, “maar omdat we samen sterk zijn!”
De woorden van Evi raakten iets diep in het hart van de tovenaar; hij begon zich af te vragen of hij misschien ook vrienden zou kunnen hebben als hij zijn kwade plannen liet varen.
Langzaam maar zeker veranderde zijn gezicht; er verscheen zelfs een kleine glimlach op zijn lippen!
“Ik… ik wil ook gelukkig zijn,” mompelde hij zachtjes terwijl hij terugdacht aan hoe alleen hij altijd geweest was geweest in zijn duistere toren.
Met één laatste sprankje magie besloot hij weg te gaan uit het Betoverde Rijk – maar niet zonder eerst excuses aan te bieden voor al het leed dat hij had veroorzaakt!
Iedereen juichte toen hij vertrok; zelfs Benny gaf hem nog één kans om vrienden te worden als hij ooit terugkwam!
Eindelijk was alles weer rustig in het Betoverde Rijk dankzij teamwork en vriendschap – allemaal dankzij dappere Evi!
Na deze avonturen nam Benny afscheid van Evi bij de spiegel waar alles begon.
“Je moet nu teruggaan,” zei Benny verdrietig maar trots.
“Ik zal jullie nooit vergeten!” antwoordde Evi met tranen in haar ogen.
Toen stapte zij door de spiegel terug naar huis.
Haar ouders stonden al op haar te wachten.
“Mama! Papa! Je gelooft nooit wat er is gebeurd!” riep zij enthousiast.
En zo eindigde dit avontuur voor nu – maar wie weet wat er nog meer zou komen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes